Κριτική ταινίας:«The Paperboy»

kritiki-tainiasthe-paperboy

ΠΕΜΠΤΗ, 07 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

Μετά το συγκλονιστικό κοινωνικό δράμα της ταινίας «Μονάκριβη», ο σκηνοθέτης Lee Daniels επιδίδεται στη σκηνοθεσία ενός μαύρου μυθιστορήματος του Peter Dexter, το γνωστό «The Paperboy».

«The Paperboy»

Το μυθιστόρημα περιγράφει χαρακτήρες και περιστατικά που αντανακλούν την κοινωνική και ηθική διαφθορά της Φλόριντα στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Ο Lee Daniels κάνει προσπάθειες να αποδώσει μια παρόμοια ατμόσφαιρα αλλά με μια πρόχειρη, καθόλου λεπτή αισθητική που βιάζεται να εντυπωσιάσει και απογοητεύει καθώς εξελίσσεται η ιστορία του. Οι φιλοδοξίες για την κινηματογραφική προσαρμογή ενός αστυνομικού μυθιστορήματος (ενός «polar») βαθμιαία εξαφανίζονται, με εξαίρεση μια αναλαμπή «νουάρ» δράσης προς το τέλος.

Εραστής της υπερβολής και του ακραίου, ο Lee Daniels υιοθετεί ένα φανερά επιδεικτικό ύφος και μάς παραδίδει ένα θέαμα με χαλαρά δεμένη πλοκή μέσα στο οποίο η Νικόλ Κίντμαν περιφέρεται νωχελικά σε στυλ Barbie με πολύχρωμα συνολάκια ενώ ο Ζακ Έφρον (The Paperboy) την ακολουθεί από πίσω σαν πιστό σκυλάκι (με λευκό σλιπ και λάγνο βλέμμα).

Το περιβάλλον του μύθου, λοιπόν, είναι η θερμή Φλόριντα του ’69. Εκεί, ένας φυλακισμένος πρώην κυνηγός κροκοδείλων (Τζον Κιούζακ) κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του με την ποινή του θανάτου για ένα έγκλημα που μάλλον δεν έχει διαπράξει.

Στο μεταξύ, μια σέξι, ξανθιά και κυνική σαραντάρα, η Σάρλοτ (Νικόλ Κίντμαν) είναι μανιώδης θαυμάστρια των θανατοποινιτών και ανταλλάσσει γράμματα με τον παραπάνω φυλακισμένο. Θα αναθέσει σε δύο δημοσιογράφους, το Γουόρντ Τζάνσεν (Μάθιου Μακ Κόναχυ) και το συνεργάτη του (Ντέιβιντ Ογιελόβο), να αποδείξουν την αθωότητα του για να μπορέσει να τον παντρευτεί.

Από την άλλη, εκείνοι θα επωφεληθούν από την είδηση «λαβράκι» που θα βγάλουν στον αέρα. Ταυτόχρονα, θα είναι και μια ευκαιρία να αποδοθεί μια κάποια δικαιοσύνη μέσα στο βούρκο της ρατσιστικής και βρώμικης Φλόριντα εκείνης της εποχής…

Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται στο νεαρό αδερφό του Γουόρντ Τζάνσεν, τον Τζακ Γιάνσεν (Ζακ Έφρον) ο οποίος έχει εγκαταλείψει το σχολείο και καλύπτει το χρόνο του ως διανομέας της τοπικής εφημερίδας. Γνωρίζοντας καλά την περιοχή, οδηγεί την ομάδα και τη συνοδεύει στα διάφορα μέρη της αποστολής: από τη φυλακή μέχρι και τους βάλτους όπου κρύβονται τρομερά μυστικά. Η εξέλιξη της έρευνας θα αποδείξει ότι το κυνήγι για την αποκάλυψη της αλήθειας μπορεί να γίνει πηγή νέων κακών…

Πρόκειται για μια ιστορία που διαθέτει όλα τα υλικά για να συντεθεί μια αφήγηση ενδιαφέρουσα με αντανακλάσεις στα φιλμ-νουάρ, γεννήματα των νουάρ μυθιστορημάτων. Ωστόσο, το σκηνοθέτη δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει και τόσο η αναπαράσταση παρόμοιων καταστάσεων, όσο η επίδειξη σκηνών σεξουαλικά φορτισμένων, γεμάτων ερωτικά υπονοούμενα καθώς επικεντρώνεται στην επίδειξη του πάθους που βιώνει ο νεαρός Τζακ για τη σεξοβόμβα Σάρλοτ.

Κάποια στιγμή, η ομάδα επισκέπτεται το θανατοποινίτη στη φυλακή. Ο Lee Daniels μέσα στην προσπάθειά του να καταστήσει το φιλμ του αξιομνημόνευτο και αξέχαστο επινοεί μια σκηνή ακραία κακόγουστη, όπου η Νικόλ Κίντμαν προσποιείται έναν οργασμό εξ αποστάσεως μόλις βλέπει τον κατάδικο. Με μισάνοιχτα πόδια, α λα Σάρον Στόουν στο «Βασικό Ένστικτο», και αντίστοιχα μισάνοιχτο στόμα, η ηθοποιός δίνει μια παράσταση που φέρνει σε αμηχανία τους πάντες επιβεβαιώνοντας τις μεθόδους εύκολου εντυπωσιασμού που υιοθετεί ο σκηνοθέτης. Η ταινία αποδοκιμάστηκε στις Κάννες για τις φθηνά προκλητικές σκηνές της.

Όλοι οι ηθοποιοί, ομόφωνα και ομόψυχα, ακολουθούν τη γραμμή του φιλμ που δείχνει να αδιαφορεί για την αστυνομική αφήγηση ενώ στρέφεται σε μια εξερεύνηση σεξουαλικού τύπου, φέροντας στην επιφάνεια είτε καλά κρυμμένες ταυτότητες (αξιοπρόσεχτος ο Μάθιου Μακ Κόναχυ σε μορφή καταπιεσμένου ομοφυλόφιλου) μέσα στο βίαιο περιβάλλον μιας ζούγκλας της διαφθοράς, είτε έντονες ερωτικές επιθυμίες που ξεχειλίζουν μέσα στην κάψα του καλοκαιριού.

Με πρόχειρο ντεκουπάζ, ασυνάρτητο μοντάζ, περιττά ρελαντί και μια φωτογραφία που θυμίζει καρτ-ποστάλ δεκαετίας του ’60, ο Lee Daniels μάς βυθίζει βαθμιαία σε μια νοσηρή ατμόσφαιρα χυδαία και λαϊκή που αναγκαζόμαστε να υπομείνουμε ασθμαίνοντας, όπως και ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο διανομέας των εφημερίδων «The Paperboy».

Το μυθιστόρημα του Peter Dexter «The Paperboy» ήταν ένα μεγαλόπνοο πρότζεκτ και για τον Πέδρο Αλμοδοβάρ ο οποίος ήθελε να το προσαρμόσει κινηματογραφικά εδώ και πολλά χρόνια. Τελικά, αποδίδεται στη μεγάλη οθόνη από το Lee Daniels με μια εξεζητημένη αισθητική αφήνοντας πίσω του ανάμεικτα συναισθήματα.

Παίζουν: Μάθιου ΜακΚόναχι, Ζακ Εφρον, Νικόλ Κίντμαν, Τζον Κιούζακ, Ντέιβιντ Ογιελόβο. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ