Κάννες 2019: Έγραψε ιστορία η Mati Diop

cannes-2019-mati-diop Vianney Le Caer
ΔΕΥΤΕΡΑ, 27 ΜΑΙΟΥ 2019

Έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα σκηνοθέτης που κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο στα 72 χρόνια του θεσμού.

Η απονομή βραβείων στο 72ο φεστιβάλ των Καννών επιφύλαξε ορισμένες μεγάλες εκπλήξεις και ιστορικές νίκες, με την διάκριση της Mati Diop να είναι η πιο αξιοσημείωτη, αφού η Γαλλοσενεγαλέζα σκηνοθέτης και ηθοποιός κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο για το «Antlantique» και έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα που το κατακτά.

Η δραματική ταινία της Diop εστιάζει στις γυναίκες που έχουν μείνει στο Ντακάρ, μετά την μετανάστευση πολλών νεαρών ανδρών στην Ισπανία λόγω της οικονομικής ανέχειας στην χώρα. Σε προηγούμενες δηλώσεις της η 36χρονη σκηνοθέτης είχε σχολιάσει πως ένιωθε «λίγη θλίψη» που έπρεπε να περάσουν τόσο χρόνια ώστε μια γυναίκα αφρικανικής καταγωγής να τιμηθεί με την προβολή ταινίας της στο φεστιβάλ.

Στην πρεμιέρα της ταινίας της, η σκηνοθέτης εξήγησε στο Associated Press πως «το πρώτο μου συναίσθημα όταν έγινα η πρώτη μαύρη σκηνοθέτης ήταν λίγη θλίψη που [η προβολή της ταινίας] συνέβη μόλις σήμερα, το 2019. Το ήξερα, καθώς προφανώς δεν γνωρίζω για κάποια άλλη μαύρη γυναίκα που να έχει έρθει πριν εδώ. Το ήξερα, αλλά είναι μια μόνιμη υπενθύμιση πως χρειάζεται αρκετή δουλειά ακόμα».

Invision/AP / Vianney Le Caer

O Sylvester Stalone απένειμε το Μεγάλο Βραβείο στην Mati Diop.

Μετά την ιστορική νίκη της, η Diop τόνισε πως ήταν «συγκλονισμένη από την κατάσταση. Βλέποντας όλους τους μεγάλους κινηματογραφιστές του κόσμου μπροστά σου και να λαμβάνεις αυτό το βραβείο είναι κάτι άλλο. Αυτή η ταινία πηγαίνει πίσω. Την έχω μου μέσα μου πολύ καιρό. Το θέμα είναι φιλόδοξο, μιλά για μια κατάσταση που μου φαινόταν σημαντική και θέλησα να μιλήσω για αυτή»

Συνεχίζοντας, η σκηνοθέτης εξήγησε πως την εξέπληξε «ο τρόπος κατά τον οποίο [η ταινία] διέγειρε τα συναισθήματα ανθρώπων. Μπορούσα να αισθανθώ πως τους επηρέασε. Είναι μια ανακούφιση, μια μεγάλη ευκαιρία. Τα γυρίσματα ήταν πολύ συνδεδεμένα με την πραγματικότητα, στους δρόμους του Ντακάρ. Ασυνείδητα, ήθελα να διατηρήσω το πνεύμα του ντοκιμαντέρ στην ταινία».