Με περισσότερες από 100 ταινίες στο ενεργητικό του, βραβείο Oscar και ίσως τα γνωστότερα μαλλιά του Χόλλυγουντ, ο Christopher Walken, είναι μια αξιοπρόσεχτη προσωπικότητα. Το click@Life σας τον παρουσιάζει.

Ο Ronald Walken, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1943. Στα 21 του όμως, αποφάσισε να αλλάξει το υποκοριστικό του, «Ronnie» σε «Christopher», μετά από πρόταση φίλου του που επέμενε ότι του ταίριαζε περισσότερο. Παιδί μεταναστών μεγάλωσε στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, και συγκεκριμένα στην «ελληνική» Αστόρια, όπου οφείλει και την ιδιαίτερη προφορά του, η μίμηση της οποίας αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τους αμερικανούς κωμικούς. Σε συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι, σύμφωνα με τη σύζυγό του, την καλύτερη μίμηση την πετυχαίνει ο ηθοποιός Kevin Spacey.

Ασχολήθηκε από παιδί με την υποκριτική, με μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές παραγωγές. Μάλιστα σε ηλικία 10 ετών, μοιράστηκε την μικρή οθόνη με τον Jerry Lewis. Μεγαλώνοντας, αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το χορό. Μολονότι στη πορεία άλλαξε καλλιτεχνική ρότα, βρίσκει συνεχώς τρόπους να δείχνει το ταλέντο του. Σε κάθε έργο που παίζει έχει ένα χορευτικό νούμερο, είτε είναι στο σενάριο είτε είναι αποτέλεσμα δικού του αυτοσχεδιασμού, ενώ το 2001, χορογράφησε και συμμετείχε στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού «Weapon of Choice» του Fatboy Slim εντυπωσιάζοντας με τις απαιτητικές φιγούρες του.

Τα ουσιαστικά πρώτα βήματά του στην ηθοποιία έγιναν την δεκαετία του ‘70. Παίζει στο πλευρό του Sean Connery στο φιλμ «Η Μεγάλη Ληστεία της Νέας Υόρκης», συνεργάζεται με τον Woody Allen στο κλασικό «Ο Νευρικός Εραστής» όπου υποδύεται τον αδερφό της Diane Keaton και βραβεύεται με Oscar Β’ ανδρικού ρόλου για τον «Ελαφοκυνηγό» το 1978. Φήμες θέλουν το Walken να ακολούθησε ειδική διατροφή μόνο με μπανάνες και ρύζι προκειμένου να πετύχει την αδύνατη φιγούρα του χαρακτήρα που υποδύεται.

Φωτογραφία ΙΜDb: Σκηνή από την ταινία «Α view to a kill»

Κι αν η ερμηνεία του ως βετεράνου του Βιετνάμ, στον «Ελαφοκυνηγό», συγκλονίζει, αυτή στο «Pulp Fiction» του Tarantino κάνει το κοινό να ξεκαρδίζεται. Πάλι ως αμερικανός στρατιώτης που επιστρέφει από το Βιετνάμ, αυτή τη φορά για να δώσει στο γιο του πεθαμένου συμπολεμιστή του ένα ρολόι ως ενθύμιο από το πατέρα του, ο Walken πετυχαίνει ίσως έναν από τους πιο αστείους μονολόγους που έχουν γραφτεί ποτέ. Ο ίδιος έχει δηλώσει σχετικά με τη σκηνή αυτή, ότι όλους τους μήνες προετοιμασίας για τα γυρίσματα, κάθε μέρα για μία ολόκληρη ώρα έκανε πρόβα το συγκεκριμένο μονόλογο και κάθε φορά με το που τελείωνε τα λόγια του γελούσε ασταμάτητα.

Πρεσβευτής της αντίληψης «αν με θες, θα με έχεις», ο Walken δεν έχει απορρίψει σχεδόν κανέναν ρόλο από όσους του έχουν προταθεί. Ο ίδιος αποδίδει αυτή τη στάση στη λατρεία που έχει για την υποκριτική. Παραδέχεται ότι προτιμά να είναι σε γυρίσματα και να εργάζεται παρά να μην κάνει τίποτα στο σπίτι του, αλλά αναγνωρίζει ότι έχει μετανιώσει κάποια από τα επαγγελματικά «ναι» που έχει κατά καιρούς πει, αν και δεν αποκαλύπτει ποια. Το μόνο πράγμα που βρίσκει αρνητικό τον ηθοποιό είναι η διαφήμιση. «Δεν θέλω να πουλήσω τίποτα. Είναι πολύ εύκολο να πέσεις σε παγίδα εκμεταλλευόμενος την πειθώ που ασκεί η γοητεία και η φήμη σου στους ανθρώπους».

Αν κι έχει πρωταγωνιστήσει σε όλα τα κινηματογραφικά είδη από τρόμου μέχρι κωμωδίες, ίσως οι πιο χαρακτηριστικοί ρόλοι του να είναι αυτοί του ιδιόρρυθμου και του κακού. Ο ίδιος φαίνεται να μην έχει πρόβλημα να συνδυάσει το όνομά του με ένα συγκεκριμένο είδος ρόλου. Άλλωστε έχει δηλώσει ότι δεν βρίσκει απολύτως τίποτα αρνητικό στην τυποποίηση κι απολαμβάνει να υποδύεται τον «περίεργο» τύπο. Πιο πολύ όμως χαίρεται να κάνει κωμωδία καθώς τη βρίσκει πιο εποικοδομητική και δύσκολη ως είδος. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η συμμετοχή του στο κωμικό αμερικανικό τηλεοπτικό σόου «Saturday Night Live», από το οποίο έχει ανοικτή πρόσκληση να εμφανίζεται κάθε χρόνο όποτε του επιτρέπει το πρόγραμμά του.

Φωτογραφία ΙΜDb:«Ο Μπάτμαν Επιστρέφει» (1992)

Η αγάπη του όμως για την κωμωδία ξέφυγε από τα πλατό, όταν το 2006 κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο δημοφιλής ηθοποιός θα έβαζε υποψηφιότητα για πρόεδρος της Αμερικής στις εκλογές του 2008. Μπλούζες, αυτοκόλλητα, αφίσες, ακόμα και ψεύτικες προγραμματικές δηλώσεις έκαναν πολύ κόσμο να πέσει στην παγίδα μέχρι ο υπεύθυνος επικοινωνίας του να διαψεύσει τις φήμες. Ο Walken, όταν ρωτήθηκε στην εκπομπή του Conan O’Brien, ποιο θα είναι το σλόγκαν της προεδρικής καμπάνιας του απάντησε «όχι άλλοι ζωολογικοί κήποι», αφού όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει τους απεχθάνεται.

Φέτος ο Walken δηλώνει παρών στη μεγάλη οθόνη με τους «Νομοταγείς Τύπους» με τον Αλ Πατσίνο και τον Άλαν Άρκιν, ως συνταξιούχοι εγκληματίες που ζουν την πιο εκρηκτική νύχτα της ζωής τους πριν, ο ένας από αυτούς αναλάβει την τελευταία του αποστολή. Ανεξάρτητα από το ρόλο του στην ταινία, ο 70χρονος Walken δε φαίνεται πρόθυμος να συνταξιοδοτηθεί ακόμα. Με τουλάχιστον τέσσερις ταινίες ακόμα στα σκαριά, ο αμερικανός ηθοποιός μοιάζει να μην αστειευόταν λίγα χρόνια πριν, που περήφανα δήλωνε ότι η συμμετοχή του σε 200 φιλμ δεν είναι άπιαστο όνειρο.

Ενδεικτική Φιλμογραφία: «Νευρικός εραστής» (1977), «Ο ελαφοκυνηγός» (1978), «Κύκλος Αγωνίας» (1979), «Τα σκυλιά του Πολέμου» (1980), «Θύελλα στο Εγκέφαλο» (1983), «Πυροβολισμός εξ Επαφής» (1986), «Ζώνη Πολέμου» (1987), «Τα παιδιά από το Biloxi» (1988), «Το ίνδαλμα» (1988), «Ο Μπάτμαν Επιστρέφει» (1992), «Ιλιγγιώδης Έρωτας» (1993), «Pulp Fiction» (1994), «Ο Εθισμός» (1995), «Άγγελοι του Σκότους» (1995), «Στην Κόψη του Χρόνου» (1996), «Πολλοί Νεκροί για μια Κηδεία» (1996), «Ο Τελευταίος Επιζών» (1996), «Απρόσμενο φορτίο» (1997), «Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη» (1999), «Ληστεία... Σκέτη Τραγωδία» (2001), «Το Ζευγάρι της Χρονιάς» (2001), «Πιάσε με, αν μπορείς» (2002), «Gigli» (2003), «Δια Πυρός και Σιδήρου» (2004), «Οι γυναίκες του Στέπφορντ» (2004), «Γαμο-μπελάδες» (2005), «Click» (2005), «Ο Άντρας της Χρονιάς» (2006), «Hairspray» (2007), «Τα Μπαλάκια της Οργής» (2007), «Επτά Ψυχοπαθείς» (2012), «Νομοταγείς Τύποι» (2013).

Μαζί με τον Αλ Πατσίνο στην περιπέτεια «Νομοταγείς Τύποι»

ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΚΛΗ