«Encardia η πέτρα που χορεύει» στο θερινό σινεμά Λαϊς
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Άγγελου Κοβότσου «Encardia η πέτρα που χορεύει» (Βραβείο Κοινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2012), αφού ταξίδεψε με επιτυχία στις κινηματογραφικές αίθουσες τον χειμώνα, επιστρέφει στα θερινά τα σινεμά με πρώτη στάση τον κινηματογράφο Λαϊς της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, στις 20 Ιουνίου.
Η ταινία παρακολουθεί το ελληνικό μουσικό συγκρότημα encardia που εμπνέεται, δημιουργεί και παρουσιάζει μουσικές και τραγούδια μέσα από την πλούσια μουσική παράδοση των Ελληνοφώνων χωριών της Κάτω Ιταλίας. Συστηματικά από την ίδρυση του συγκροτήματος (εδώ και 8 περίπου χρόνια) τα μέλη του, ταξιδεύουν στην Νότια Ιταλία, ερευνώντας και αναδεικνύοντας δύο βασικά στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού που αναπτύχθηκε εκεί: τα γκρίκο, ένα αρχαιοελληνικό γλωσσικό ιδίωμα με προσμίξεις ιταλικών λέξεων, που μιλιέται στις περιοχές της Γκρετσία Σαλεντίνα και της Καλαβρίας στη Νότια Ιταλία μέχρι σήμερα.
Τα γκρίκο υποχωρούν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς τα φτωχά, απομονωμένα και ρημαγμένα από τη μετανάστευση ελληνόφωνα χωριά, εντάσσονται στην μεταπολεμική ιταλική πραγματικότητα. Η χρήση της γλώσσας σήμερα περιορίζεται στους ηλικιωμένους και τείνει να εξαφανιστεί, παρά τις προσπάθειες για διάσωση και διδασκαλία της στους νεωτέρους. Ό, τι όμως δεν καταφέρνει η εκπαίδευση το καταφέρνουν οι ντόπιοι μουσικοί, παλιοί και νέοι, μέσα από τα τραγούδια και την ποίηση. Αυτοί οι “ξεχασμένοι” πάντα συνόδευαν τις στιγμές της ζωής τους με τραγούδια ερωτικά, εργατικά, μοναδικής αξίας μοιρολόγια, νανουρίσματα, αλλά και…την ταραντέλλα πίτσικα.
Αυτό μάλιστα είναι το δεύτερο βασικό σημείο ενδιαφέροντος του συγκροτήματος. Μια ντόπια παραλλαγή του γνωστού ιταλικού χορού, που στην περιοχή απέκτησε μαγικοθρησκευτικές και θεραπευτικές διαστάσεις και ήταν ένας πολιτισμικά κατασκευασμένος εξορκισμός των προβλημάτων που απέρρεαν από τη φτώχια, τη μιζέρια και την εγκατάλειψη της περιοχής του απομονωμένου ιταλικού νότου, μιας από τις πιο φτωχές περιοχές της Ευρώπης.
Συντελεστές: Σενάριο και σκηνοθεσία: Άγγελος Κοβότσος. Φωτογραφία: Διονύσης Πετρουτσόπουλος, ήχος: Πασχάλης Κολέντσης, μοντάζ: Φανή Ζιώζια, παραγωγή: Poulidis Productions.







