«Η Αγάπη Δεν Έρχεται Μόνη» είναι μια ρομαντική κομεντί α λα φρανσέζ του James Huze με θέμα τον κεραυνοβόλο έρωτα. Ο σκηνοθέτης μέσα από μια κωμική ιστορία «μιλά» για το αρχέγονο αίσθημα που δίνει φτερά, δύναμη και μπορεί να ενώσει ακόμη και τους πιο –φαινομενικά- αταίριαστους.

Η Αγάπη Δεν Έρχεται Μόνη

Δύο είναι τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας: ο Σασά (Γκαντ Ελμαλέχ) και η Σαρλότ (Σοφί Μαρσό). Ο Σασά είναι ένας μποέμ καλλιτέχνης, ένας πιανίστας, που ζει στη συνοικία της Μονμάρτης, όπως πολλοί άλλοι παρόμοιας κοινωνικής στάθμης.

Δε θέλει και δεν επιδιώκει δεσμεύσεις στη ζωή του, έχει μια μητέρα που του κάνει τις δουλειές και ζει μια ξένοιαστη και ελεύθερη ζωή γεμάτη απολαύσεις. Στο δρόμο του θα συναντήσει τη Σαρλότ, η οποία θα «προσγειωθεί» μπροστά του καθώς θα σκοντάψει και θα πέσει κάτω βγαίνοντας από ένα κτιριο. Η Σαρλότ είναι υπεύθυνη διαφόρων εκθέσεων μοντέρνας τέχνης, έχει τρία παιδιά και είναι σε διάσταση με ένα ζηλιάρη πλούσιο σύζυγο. Είναι όμορφη, καλοντυμένη, ελκυστική και τραβά αμέσως την προσοχή του ατίθασου Σασά. Οι δύο ήρωες ερωτεύονται παράφορα ο ένας τον άλλο, παρόλο που στην αρχή δινόταν η εντύπωση ότι δεν είχαν και «τίποτε να πουν» μεταξύ τους.

Ο James Huze (“Brice de Nice”, “Lucky Luke”) περιγράφει με εικόνες και ποικίλα τραγελαφικά περιστατικά την εξέλιξη της σχέσης του ζευγαριού, τη βαθμιαία εισχώρηση του Σασά στο περιβάλλον της πολυάσχολης Σαρλότ, τον πηγαίο ενθουσιασμό και το πάθος των δύο ερωτευμένων, τα προβλήματα και τις παρεξηγήσεις, που προκύπτουν στην πορεία.

Όλα δίνονται με ελαφρότητα, καθώς αποφεύγονται τα δράματα και διατηρείται έτσι το «συμβόλαιο» με το θεατή ότι θα παρακολουθήσει μια ευχάριστη συναισθηματική κομεντί.

Ο σκηνοθέτης δεν ξεφεύγει από τα γνωστά κλισέ που χαρακτηρίζουν παρομοίου είδους ταινίες, με κάποια gags και «χονδρά», θα λέγαμε, αστεία να δίνουν μια κωμική διάσταση στην πλοκή. Ταυτόχρονα, ένας ρομαντισμός διαχέεται στην ατμόσφαιρα, που μας κάνει να συμμεριστούμε το έντονο συναίσθημα της Σαρλότ και του Σασά.

Η Σοφί Μαρσό και ο Γκαντ Ελμαλέχ υποδύονται πειστικότατα τους ερωτευμένους. Καθώς η ταινία προχωρά, γίνεται προφανές ότι αυτή βασίζεται σε παλαιότερα φιλμ του είδους, σε κωμωδίες αμερικανικής παραγωγής, όπως αυτές του Billy Wilder, ενώ οι burlesques καταστάσεις φέρουν μια νότα από Buster Keaton.

Εξάλλου, δε λείπουν οι αναφορές στο «παλιό καλό σινεμά» είτε αυτές είναι οπτικές είτε λεκτικές. Διάφορες μεγάλες αφίσες από παλιές ταινίες (όπως της «Casablanca») διακοσμούν το ντεκόρ κλειστών χώρων μέσα στο οποίο δρουν τα πρόσωπα προεκτείνοντας, ως ένα βαθμό, αυτό που ζουν. Υπάρχουν και οι λεκτικές αναφορές, όπως στον Φρανκ Κάπρα, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την εντύπωση ότι «Η Αγάπη Δεν Έρχεται Μόνη» προσπαθεί να μοιάσει σε παλιότερες ταινίες.

Μια αντανάκλαση, επίσης, από τη χαρακτηριστική ταινία «Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα» του Κλωντ Λελούς διακρίνεται έντονα σε αυτή τη ρομαντική κομεντί του James Huze: ο Σασά βρίσκεται κάπου μακριά στο εξωτερικό. Μόλις μαθαίνει ότι εκείνη τον «αγαπά», εγκαταλείπει τα πάντα τρέχοντας κοντά της και επαναλαμβάνοντας τα λόγια της, όπως έκανε ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν στην ταινία του Λελούς.

Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας «Η Αγάπη Δεν Έρχεται Μόνη» είναι «Le Bonheur n’arrive jamais seul», δηλ. «η ευτυχία δεν έρχεται ποτέ μόνη». Μέσα από γέλια, εκρήξεις και συγκινήσεις, ο θεατής παρακολουθεί την πορεία του ζευγαριού κατά την προσπάθειά του να βρει την ευτυχία ξεπερνώντας τα εμπόδια που τους απομακρύνουν.

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Χιουθ. Παίζουν: Σοφί Μαρσό, Γκαντ Ελμαλέχ, Μορίς Μπαρτελεμί, Φρανσουά Μπερλεάν, Ζιουλί Αν Ρότ. Η ταινία προβάλλεται από τη Seven & Spentzos Film.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ