«Ο Κανόνας της Σιωπής» είναι ένα πολιτικό θρίλερ που αναφέρεται σε επαναστάτες αλλοτινών καιρών, με ένα πολυτάραχο παρελθόν να τους καταδιώκει ακόμη και στα γεράματα.

«Ο Κανόνας της Σιωπής»

Πρόκειται για την ένατη ταινία, τη σκηνοθεσία της οποίας έχει αναλάβει ο μεγάλος ηθοποιός Ρόμπερτ Ρέντφορντ. (H λέξη «μεγάλος» δηλώνοντας τις καλλιτεχνικές του ιδιότητες και υποδηλώνοντας την προχωρημένη ηλικία του). Και πράγματι, ο εβδομηντάρης καλλιτέχνης δεν δείχνει «να το βάζει κάτω» αλλά σκηνοθετεί μια ταινία σε πρώτο πρόσωπο, μιλώντας για τον ίδιο του τον εαυτό, για τις πεποιθήσεις του, για ζητήματα που πάντα τον άγγιζαν και τον ευαισθητοποιούσαν.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Neil Gordon (2003), το σενάριο της ταινίας «Ο Κανόνας της Σιωπής» θίγει θέματα που ερεθίζουν το ενδιαφέρον χάρη στη διαχρονικότητά τους. Τέτοια είναι: η στράτευση, η αντίσταση στην αδικία και σε ένα σύστημα που καταπιέζει ασταμάτητα, η επανάσταση, η πιθανή διάρκεια της δέσμευσης και αφοσίωσης σε μια ομάδα, σε ένα ιδανικό, η δύναμη της αλληλεγγύης, η ωρίμανση, ο συμβιβασμός με μια ζωή που (σε) παρασύρει στο δικό της ρυθμό, τα γηρατειά, η απογοήτευση, ο νεκρός ιδεαλισμός, η ματαιότητα...

Το 1969 ένα κίνημα μάχιμων ριζοσπαστών και στρατευμένων επαναστατών, οι «Weather Underground», αντιτίθεται στον πόλεμο του Βιετνάμ οργανώνοντας μια σειρά από χτυπήματα και επιθετικές ενέργειες. Χρόνια αργότερα, με τη σύλληψη μιας ακτιβίστριας, μέλους του κινήματος (η Σούζαν Σάραντον δίνει μια εντυπωσιακή ερμηνεία σε αυτό το ρόλο), η οργάνωση επανέρχεται στο προσκήνιο και απασχολεί τον Τύπο και το FBI. Ο Τζιμ Γκραντ (Ρόμπερτ Ρέντφορντ) είναι ένας αξιοπρεπής δικηγόρος, ήσυχος, χήρος και με μία μικρή κόρη. Ξαφνικά, το πρόσωπό του εμπλέκεται σε μια υπόθεση του παρελθόντος και αναγκάζεται να τραπεί σε φυγή, συναντώντας κάποιους παλιούς «Weather Underground».

Ένα ταξίδι ξεκινά, μια road-movie με έναν φυγά στο κέντρο να αναζητά την αποκάλυψη της αλήθειας. Πρόκειται για ένα θρίλερ που παραπέμπει σε άλλες ταινίες (όπως, στο φιλμ «Ο Φυγάς» με το Χάρισον Φορντ ή στο «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου»). Οι επιρροές, δε, από το σινεμά του Σίντνεϋ Λιούμετ είναι εμφανείς και οι παραλληλισμοί με την ταινία «Running On Empty» αναπόφευκτοι.

Ο Τζιμ Γκραντ συναντά τους παλιούς του «συντρόφους». Τα πρώην μέλη της οργάνωσης έχουν αλλάξει όνομα, ταυτότητα και, βέβαια, ζωή. Σε αυτό το σημείο βρίσκουν για άλλη μια φορά εφαρμογή οι θεωρίες του Αριστοτέλη («Περί Ερμηνείας») σχετικά με την αντιστοιχία που υπάρχει μεταξύ των λέξεων, των ονομάτων και του όντος στο οποίο αναφέρονται, με το όνομα να συμπίπτει με το ον. Έτσι και εδώ, οι παλιοί ακτιβιστές έχουν αλλάξει όνομα και έχουν γίνει Άλλοι.

Κάποιοι από αυτούς έχουν αλλάξει και πεποιθήσεις, έχουν μετανοήσει ή θεωρούν -βλέπουν- τα πράγματα κάτω από μία εντελώς διαφορετική οπτική γωνία από ό, τι το 1969. Δίνεται έτσι η ευκαιρία στο σκηνοθέτη να αναπτύξει ένα μωσαϊκό αντιλήψεων, πεποιθήσεων και τρόπων ζωής, παραδίδοντας κάποια στοιχεία κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος πάνω σε πρώην επαναστάτες και ηλικιωμένους πια συμβατικούς. Πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχουν για τη ζωή μας οι επιλογές που κάνουμε; Είμαστε πρόθυμοι και σε θέση να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας; Τέτοιου είδους ερωτήματα εγείρει η φιλμική πρόταση του Ρέντφορντ.

Σε μερικά σημεία, «Ο Κανόνας της Σιωπής» παραπέμπει στην ταινία «The Conspirator-Ύποπτη Συνωμοσίας» (2010), την αμέσως προηγούμενη του σκηνοθέτη. Και οι δύο επικεντρώνονται σε ένα πρόσωπο ηθικά διφορούμενο το οποίο έρχεται αντιμέτωπο με το παρελθόν του και ένας άνδρας το βοηθά να ανακαλύψει την αλήθεια.

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ σκηνοθετεί μια ενδιαφέρουσα ταινία δράσης μέσα από την οποία μετα(φέρει) στο παρόν πολιτικούς προβληματισμούς και συζητήσεις άλλων εποχών. Μια μελαγχολία αναδύεται από το οδοιπορικό και την ξαφνική επίσκεψη του ήρωα στο ένδοξο παρελθόν και στο ισοπεδωμένο, τετριμμένο και (φιλ)ήσυχο παρόν.

Παίζουν: Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σία ΛαΜπέφ, Σούζαν Σάραντον, Νικ Νόλτε, Τζούλι Κρίστι, Στάνλεϊ Τούτσι, Κρις Κούπερ, Σαμ Έλιοτ, Μπρένταν Κλίζον, Τέρενς Χάουαρντ, Άννα Κέντρικ, Μπριτ Μάρλινγκ. Η ταινία προβάλλεται από τη Village Films.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ