Εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο της Μάργκαρετ Ματζαντίνι, συζύγου του σκηνοθέτη Σέρτζιο Καστελλίτο, η ταινία «Γεννημένοι Ξανά» αφηγείται μια συγκινητική ιστορία, τόσο προσωπική όσο και δημόσια, καθώς αναφέρεται σε ένα μεγάλο έρωτα και μια άτυπη υιοθεσία, εγγράφοντάς τα σε πλαίσια πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

«Γεννημένοι Ξανά»

Ο Σέρτζιο Καστελλίτο είναι ένας ιταλός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός. Ως ηθοποιός, έχει εμφανιστεί σε αρκετά φιλμ («Το Απέραντο Γαλάζιο», «Paris je t’aime», «Το Χρονικό της Νάρνια: Ο Πρίγκιπας Κάσπιαν» κ.ά.). Ως σκηνοθέτης, διακρίθηκε το 2005 με την κινηματογραφική διασκευή ενός άλλου βιβλίου της συζύγου του, το «Non Ti Muovere» («Don’t Move») που τον ανέδειξε σε ένα νέο ταλέντο του σύγχρονου ιταλικού σινεμά.

Έντονα συναισθήματα, πάθη και εκρηκτικές εξελίξεις δείχνουν να συνθέτουν το μυθιστορηματικό κόσμο της Ματζαντίνι. Έναν κόσμο που χαίρεται –από ό, τι φαίνεται- να αναπαριστά με τα κινηματογραφικά μέσα ο Καστελλίτο.

Και στη νέα του ταινία «Γεννημένοι Ξανά», ένας δυνατός έρωτας μπαίνει σε εικόνες, ένα πάθος που χάνει, όμως, σιγά-σιγά τη λάμψη του εξαιτίας των διαφόρων προβλημάτων που αντιμετωπίζει το ζευγάρι στην πορεία. Η Τζέμμα (Πενελόπε Κρουζ) δεν μπορεί να κάνει παιδιά γιατί είναι στείρα. Ενώ ο σύντροφός της Ντιέγκο (Εμίλ Χιρς) δείχνει ότι δεν τον απασχολεί το ζήτημα του παιδιού, εκείνη αισθάνεται ενοχές για αυτή την αδυναμία της και νιώθει ότι δεν μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο χαρίζοντάς του ένα παιδί.

Παρακολουθούμε τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της Τζέμμα, την επιρροή τους στην εξέλιξη της σχέσης της με το Ντιέγκο. Στο πρώτο μέρος της ταινίας, μας δίνεται η εντύπωση ότι ο σκοπός του σκηνοθέτη είναι να ευαισθητοποιήσει το θεατή πάνω στα άγχη των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα τεκνοποίησης, εκθέτοντας μια ιστορία αγάπης με αρκετά κλισέ.

Ωστόσο, στην πορεία όλα αλλάζουν και το φιλμ μετατρέπεται σε μια μαρτυρία πάνω στη φρικαλεότητα του πολέμου με τις ποικίλες αγριότητες να σημαδεύουν τη ζωή των ανθρώπων.

Η πρωταγωνίστρια, σε ένα τμήμα του φιλμ, παρουσιάζεται γερασμένη να συνομιλεί με έναν ατίθασο νέο, το γιο της, και να κάνει περιπάτους στο Σεράγεβο. Οι θύμησες την κατακλύζουν.

Η ταινία δομείται πάνω σε διαδοχικά φλας-μπακς, σε ελλείψεις και απρόσμενες μεταπηδήσεις μέσα στο χρόνο και το χώρο. Βαθμιαία, μια αινιγματικότητα και μια αμφισημία διαπερνά το «Γεννημένοι Ξανά» καθιστώντας το όλο και πιο ενδιαφέρον. Η αποσπασματική αφήγηση συμβάλλει σε αυτό το αποτέλεσμα, τοποθετώντας το θεατή στην ίδια θέση της αβεβαιότητας που βρίσκονται τα πρόσωπα. Το πολυτάραχο του παρελθόντος της ηρωίδας διευρύνεται σιγά-σιγά και ενσωματώνεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο αναταραχών στην εμπόλεμη ζώνη του Σεράγεβο.

Οι ρυθμοί ανεβαίνουν και ο σκηνοθέτης μας παραδίδει μια σειρά από παραστατικές σκηνές αυτού του πρόσφατου πολέμου, μερικές από τις οποίες αποδεικνύονται αποκαλυπτικές για τη λύση της πλοκής. Το σενάριο επιφυλάσσει κάποιες εκπλήξεις στο θεατή με αποκορύφωμα ένα απρόσμενο αναποδογύρισμα (twist final) που κερδίζει τις εντυπώσεις. Η μυθιστορηματική αφήγηση του Καστελίτο διακατέχεται, τέλος, από μια τραγικότητα που παραπέμπει στη συγκλονιστική ιστορία της ταινίας «Μέσα από τις Φλόγες» («Incendies»).

Η Πενελόπε Κρουζ αποδεικνύει για άλλη μια φορά –όπως και στο «Don’t Move»- τις βιρτουόζικες ικανότητές της στην επίδειξη μιας γκάμας συναισθημάτων ενώ η υποστήριξη του Έμιλ Χιρς δίπλα της ενισχύει το αποτέλεσμα. Κάτω από τους ήχους των Archive η ταινία «Γεννημένοι Ξανά» εξυμνεί το αίσθημα της μητρότητας, της αγάπης και καταγγέλλει την οποιασδήποτε μορφής βιαιοπραγία.

Παίζουν: Πενελόπε Κρουζ, Έμιλ Χιρς, Τζέιν Μπίρκιν, Σέρτζιο Καστελλίτο. Η ταινία προβάλλεται από τη Spentzos Films/Seven.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ