Το αντιπολεμικό παραμύθι της Ναντίν Λαμπακί διαδραματίζεται σε ένα χωριό του Λιβάνου και φωτίζει το δράμα με κωμικές πινελιές, ενσωματώνοντας παράλληλα μουσικά στοιχεία.

«Όταν θέλουν οι γυναίκες»

Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της λιβανέζικης καταγωγής σκηνοθέτιδας που ξεχωρίσει με το «Caramel» το 2007 στο Φεστιβάλ των Καννών (Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Καννών). Με τη νέα της δουλειά, η Λαμπακί τιμήθηκε με το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο φεστιβάλ των Καννών, ενώ έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις και στα διεθνή φεστιβάλ του Τορόντο και του Σαν Σεμπαστιάν.

Στην υπόθεση της ταινίας, μια πομπή από γυναίκες διασχίζει ένα βομβαρδισμένο δρόμο και κατευθύνεται προς το νεκροταφείο του χωριού. Μερικές έχουν το πρόσωπο καλυμμένο, άλλες κρατάνε ξύλινους σταυρούς, όλες όμως είναι μαυροντυμένες καθώς τις ενώνει ένα κοινό πένθος. Η Τάκλα, η Αμάλ, η Υβόν, η Αφάφ και η Σαϊντέ υπομένουν στωικά τον καυτό ήλιο, κρατώντας τις φωτογραφίες των αγαπημένων τους αντρών, οι οποίοι χάθηκαν σ’ έναν μάταιο πόλεμο που έχει κρατήσει υπερβολικά. Καθώς φτάνουν στο νεκροταφείο, η πομπή χωρίζεται σε δύο ομάδες: μια μουσουλμανική και μια χριστιανική.

Η ταινία επικεντρώνεται στην αποφασιστικότητα μιας ομάδας γυναικών οι οποίες θέλουν να προστατέψουν την απομονωμένη κοινότητά τους από τις εξωτερικές, διαβρωτικές δυνάμεις που απειλούν να την καταστρέψουν εκ των έσω – με φόντο μια χώρα διχασμένη από τον πόλεμο.

Αναφερόμενη στην ταινία της η Ναντίν Λαμπακί σημειώνει: «Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα χωριό του Λιβάνου, όπου οι γυναίκες του χωριού, μουσουλμάνες και ορθόδοξες, ενώνουν τις δυνάμεις τους και χρησιμοποιούν τεχνάσματα για να σταματήσουν τους άντρες του χωριού από το να σκοτώνονται μεταξύ τους.

Η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί δραματική. Ωστόσο έχει πολλά κωμικά στοιχεία τα οποία σε συνδυασμό με το δράμα αποπνέουν ταυτόχρονα γέλιο και δάκρυα. Πιστεύω ότι χρησιμοποιώντας αυτή την ειρωνεία, είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβιώσεις και να ανταπεξέλθεις στα γεγονότα της ζωής.

Το Όταν Θέλουν οι Γυναίκες δεν είναι βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία. Την εμπνεύστηκα όταν ήμουν έγκυος το 2008. Εκεί την περίοδο ξέσπασε και ο εμφύλιος πόλεμος στην Βηρυτό. Οι άνθρωποι έβλεπαν τη ζωή τους, την περιουσίας τους, τα σπίτια τους να καταρρέουν. Τότε είπα στον εαυτό μου, εάν είχα γιο, τι θα έκανα για να τον αποτρέψω να πάρει το όπλο και να κατέβει στον δρόμο; Πόσο μακριά θα έφτανα για να μην δει το παιδί μου αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις;».

Πρωταγωνιστούν οι : Λέιλα Χακίμ, Ναντίν Λαμπακί.

Η ταινία προβάλλεται από την Odeon/ Rosebud αποκλειστικά στο Σινέ Ψυρρή.