Κριτική ταινίας:«Rush»
H Δήμητρα Γιαννακού γράφει κριτική για το βιογραφικό δράμα «Rush», του Ρον Χάουαρντ που εστιάζει σε δύο θρύλους της Formula 1, τον Νίκι Λάουντα και τον Τζέιμς Χαντ. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.
«Rush»
Ο Νίκι Λάουντα και ο Τζέιμς Χαντ ήταν δύο πρωταθλητές-μύθοι κατά τη χρυσή εποχή της Φόρμουλα 1, τη δεκαετία του ‘70. Και οι δύο διακρίνονταν από ένα τρομερό πάθος για το συγκεκριμένο άθλημα διεκδικώντας ο καθένας την πρώτη θέση. Ο ανταγωνισμός-συναγωνισμός τους έχει μείνει στην ιστορία της Formula 1 και του πρωταθλητισμού γενικότερα, καθώς επρόκειτο για δύο μορφές άρρηκτα συνδεδεμένες με δεσμούς μίσους και αλληλοεκτίμησης που ωθούσαν συνεχώς τον ένα να τελειοποιείται και να γίνεται καλύτερος από τον άλλο. Η ταινία «Rush» του βραβευμένου με δύο Όσκαρ Ρον Χάουαρντ («A Beautiful Mind») σκιαγραφεί το πορτραίτο αυτών των δύο προσωπικοτήτων και επικεντρώνεται στην ανάπτυξη της αντιπαλότητας των δύο οδηγών, ήδη από την αρχή της καριέρας τους.
Ο βρετανός Τζέιμς Χαντ συμμετείχε στους αγώνες αντιπροσωπεύοντας τη McLaren. Όμορφος, έξυπνος, αποφασιστικός και με πείσμα για τη νίκη, έκανε τα αδύνατα δυνατά να πείσει τους πάντες και τον εαυτό του για τη δύναμη και το χάρισμα της οδήγησής του. Αγαπούσε τη ζωή και τις απολαύσεις της, ζώντας την κάθε μέρα σαν να ήταν η τελευταία.
Στον αντίποδα αυτού έστεκε ο πρωταθλητής της Ferrari Νίκι Λάουντα από την Αυστρία˙ ένας αυστηρά πειθαρχημένος οδηγός, με ψυχρή μεθοδικότητα και τεχνική, που έβγαινε πολλές φορές πρώτος στους αγώνες ταχύτητας. Προικισμένος με ένα σπάνιο ταλέντο, επιδίωκε κάθε φορά να διαχειρίζεται τους κινδύνους και να μην «καταθέτει ποτέ τα όπλα».
Βλέποντας, λοιπόν, την ταινία «Rush», θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σκηνές σε μορφή στιγμιοτύπων από τους διάφορους αγώνες στους οποίους έτρεχαν οι διάσημοι πρωταθλητές. Στιγμιότυπα που έχουν αναπαρασταθεί κινηματογραφικά με πειστικότητα και λεπτομέρεια σε τέτοιο βαθμό που το κοινό «τρέχει» μαζί τους, είναι σαν να βρίσκεται δίπλα τους μέσα στο αυτοκίνητο.
Ο Ρον Χάουαρντ τραβάει με 35 κάμερες και χρησιμοποιεί διάφορα οπτικά εφέ για να καταστήσει αισθητό τον ίλιγγο της ταχύτητας του αθλήματος και το πείσμα των δύο αντιπάλων. Πολύ κοντινά πλάνα πάνω στα δυνατά λάστιχα, στο μηχανισμό των αυτοκινήτων, στις κάσκες που φοράνε, στο τιμόνι.
Πλάγιες λήψεις οικειοποιούμενες το ρυθμό της κίνησης, απότομα cuts και χρήση της courte-focale παρασύρουν το θεατή στην παραζάλη των ηρώων και στο παραλήρημά τους για την επιτυχία. Βαθμιαία βυθιζόμαστε στον κόσμο της Formula 1, έναν κόσμο γεμάτο ένταση, αγωνία και πίεση που κόβει την ανάσα με τον ιλιγγιώδη ρυθμό του και τον κίνδυνο που μονίμως ελλοχεύει.
Εκτός από τις αθλητικές τους κόντρες και επιδόσεις, το σενάριο του Πίτερ Μόργκαν («Frost/Nixon», «Τhe Queen») έχει προβλέψει και κάποιες αναφορές στην προσωπική ζωή του Λάουντα και του Χαντ, καθώς και σε κάποια καθοριστικά αναποδογυρίσματα της τύχης και της ζωής.
Στο τέλος της ιστορίας, ο θεατής ίσως γοητευτεί από την ιδιάζουσα σχέση των δύο πρωταθλητών οι οποίοι διατηρούσαν μεταξύ τους έναν «γόνιμο», θα λέγαμε, ανταγωνισμό, καθώς η πρόοδος του ενός αποτελούσε βασική προϋπόθεση προόδου του άλλου.
Η μόνιμη απειλή της ύπαρξης ενός αξιόλογου αντιπάλου αποτελούσε κινητήρια δύναμη εξέλιξης του καθένα, μετατρέποντας την αντιπαλότητα σε συναγωνισμό. Στοιχείο που δεν προωθεί την ταύτιση του θεατή με κάποιον από τους δύο αλλά και με τους δύο. Ο Κρις Χέμσγουορθ στο ρόλο του Τζέιμς Χάιντ και ο Ντάνιελ Μπρουλ στον αντίστοιχο του Νίκι Λάουντα αναπαριστούν με φυσικό τρόπο τα δύο πρόσωπα και συμβάλλουν στο παραπάνω αποτέλεσμα.
Παίζουν: Κρις Χέμσγουορθ, Ντάνιελ Μπρουλ, Ολίβια Γουάιλντ, Αλεξάντρα Μαρία Λάρα, Στέφεν Μάνγκαν, Κρίστιαν Μακέι, Τζούλιαν Ριντ - Τουτ, Τζέιμι Ντε Κόρσι, Πιερφραντσέσκο Φαβίνο, Νάταλι Ντορμέρ. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ







