Κριτική ταινίας:«Λευκός Οίκος: η πτώση»

kritiki-tainiasleukos-oikos-i-ptosi-ptosi

ΠΕΜΠΤΗ, 19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Η Δήμητρα Γιαννακού γράφει κριτική για τη νέα περιπέτεια του Ρόλαντ Έμεριχ «Λευκός Οίκος: η πτώση» που προβάλλεται αυτή την εβδομάδα από τη Feelgood Entertainment.

«Λευκός Οίκος: η πτώση» (White House down)

Η κινηματογραφική αναπαράσταση μιας μεγάλης καταστροφής αποτελεί το «θέμα-εμμονή», θα λέγαμε, πολλών παραγωγών τα τελευταία χρόνια μέσα στην προσπάθειά τους να κόψουν όσο το δυνατόν περισσότερα εισιτήρια. Όσο μεγαλύτερη η καταστροφή τόσο πιο μεγάλη η προσέλευση του κοινού. Μέσα σε αυτό κλίμα της «αγάπης» για το χαμό και την πανωλεθρία εντάσσεται και η νέα ταινία «Λευκός Οίκος: η πτώση» του Ρόλαντ Έμεριχ («Ημέρα Ανεξαρτησίας», «2012»), ενός σκηνοθέτη-ειδικού σε ταινίες καταστροφής.

Λίγους μήνες μετά το «Ο Όλυμπος έπεσε» του Αντουάν Φουκουά, κυκλοφορεί στις αίθουσες μια νέα ταινία με τα ίδια βασικά κύρια πρόσωπα: το Λευκό Οίκο, τον πρόεδρο των Η.Π.Α. που κινδυνεύει και έναν πράκτορα-αστυνόμο που κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Στην ταινία «Λευκός Οίκος: η πτώση», ο Τζέιμι Φοξ («Django ο Τιμωρός») υποδύεται τον πρόεδρο, προσομοιάζοντας αρκετά στα χαρακτηριστικά του Ομπάμα. Ο πρόεδρος της fiction έχει, συν τοις άλλοις, δύο κόρες, όπως και ο πραγματικός.

Ο Τζον Κέιλ (Τσάνινγκ Τέιτουμ, «Magic Mike») είναι ένας τολμηρός και φιλόδοξος αστυνόμος που έχει ως όνειρο ζωής να προστατεύει τον πρόεδρο. Με τις ξαφνικές επιθέσεις μιας παραστρατιωτικής ομάδας και το γενικό χαμό που ακολουθεί από τις διαδοχικά χτυπήματά της, του δίνεται η ευκαιρία να καθοδηγήσει τον πρόεδρο στα «σωστά μονοπάτια», ώστε να βγει σώος και αβλαβής από αυτή την απρόσμενη περιπέτεια. Χαρακτηριστικά είναι τα πλάνα των σκηνών σε ένα ασανσέρ και πάνω από αυτό, δείχνοντας να είναι εμπνευσμένα από το ιδιαίτερο φιλμ του Λουί Μαλ «Ασανσέρ Για Δολοφόνους».

Ο Τζον Κέιλ, σαν ένας άλλος Τζον ΜακΛέιν (θα λέγαμε ότι ο αναγραμματισμός δεν είναι τυχαίος) της σειράς «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», είναι ένας σκληρός και ατρόμητος γκάνγκστερ που στέκεται σαν βράχος μπροστά στον πρόεδρο και προσπαθεί να βρει μια λύση κάθε φορά, με ακροβατικά, επιδέξιους χειρισμούς και στρατηγικές.

Έτσι εξελίσσεται το μεγαλύτερο τμήμα της ίντριγκας. Με εκρήξεις, απανωτούς πυροβολισμούς, πλημμύρες και το χρόνο να κυλά απειλητικά γρήγορα αυξάνοντας το σασπένς. Ένα κοριτσάκι στην αρχή της εφηβείας, η κόρη του ήρωα Κέιλ (Τζόι Κινγκ), εμπλέκεται και προωθεί τη δράση, φορτίζοντάς με περισσότερη αγωνία το κοινό. Ως παιδί του αδάμαστου Κέιλ, δείχνει μια ανάλογη πρωτοφανή τόλμη με ενέργειες που αγγίζουν τον ηρωισμό.

Η έννοια της θυσίας για την πατρίδα και ο ηρωισμός κρύβονται πίσω από το φαντασμαγορικό γκρέμισμα του Λευκού Οίκου, του οποίου ο τρούλος καταρρέει και πέφτει σαν ένα κομμάτι συναρμολογούμενου παιχνιδιού. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός ότι την Ημέρα της Ανεξαρτησίας (τη 4η Ιουλίου) όλοι οι στρατιωτικοί και οι βετεράνοι του αμερικανικού στρατού είχαν ελεύθερη είσοδο στις αίθουσες των κινηματογράφων για την προβολή της ταινίας.

Ο Λευκός Οίκος, το σύμβολο της Αμερικανικής Δημοκρατίας, κατέχει την πρωτεύουσα θέση και αποτελεί το βασικό «πρόσωπο» του μύθου. Αρχικά, ο θεατής ξεναγείται στο εσωτερικό του φημισμένου συγκροτήματος, με την αφορμή μιας ξενάγησης που εμπεριέχει το σενάριο. Κατά τη διάρκεια αυτής, διάφορες πληροφορίες δίνονται –ακόμη και ανεκδοτολογικές- πάνω στο μυθικό κτήριο.

Έπειτα, ακολουθούν καταστροφολογικές σκηνές έντονης δράσης, μέσα, έξω και γύρω από το Λευκό Οίκο, σκηνές που προσφέρουν μια καθαρή διασκέδαση στους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους ταινιών.

Οι τρομοκρατικές ενέργειες αποτελούν ένα πολύ συχνό θέμα των αμερικανικών παραγωγών αντανακλώντας το συνεχή φόβο μιας επικείμενης επίθεσης.

Οι συζητήσεις μεταξύ του Τζον Κλέιν και του προέδρου καθώς και τα σχόλια για τις κόρες του εν μέσω πυροβολισμών ή οι απαντήσεις του σε ερωτήσεις όπως «τι σημαίνει να είσαι πρόεδρος;» θυμίζουν περιεχόμενο περιοδικών με κεντρικό θέμα την προσωπική ζωή των celebrities και στοχεύουν ολοφάνερα και αδέξια στην αύξηση της θεαματικότητας. Το κακομαθημένο δε παιδί που έχει παράπονα από τον πατέρα αλλά που τελικά αυτός εξυψώνεται στα μάτια του αποτελεί ένα άλλο κλισέ που απαντάμε σε αμερικανικές, κυρίως, ταινίες.

Παίζουν: Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τζέιμι Φοξ, Τζόι Κινγκ, Τζέισον Κλαρκ, Μάγκι Γκίλενχαλ, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Τζέιμς Γουντς, Ρέιτσελ Λεβέβρ. H ταινία προβάλλεται από τη Feelgood Entertainment.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ