Με τις ευλογίες του John Carpenter το reboot της «Απειλής»

the-thing
ΤΡΙΤΗ, 25 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

Άγνωστο παραμένει εάν θα αποτελεί ριμέικ ή συνέχεια στο κλασικό αριστούργημα τρόμου και επιστημονικής φαντασίας.

Ο John Carpenter επιβεβαίωσε τις φήμες που τον θέλουν να συμμετέχει στο ενδεχόμενο reboot της κλασικής ταινίας τρόμου «Η απειλή», ενώ παράλληλα αποκάλυψε πως ετοιμάζει μια νέα συλλογή «χαμένων θεματικών» για την επόμενη χρονιά.

Ο εμβληματικός σκηνοθέτης και μουσικός έκανε τις σχετικές αποκαλύψεις στο περιθώριο της εμφάνισης του στο πρόσφατο Fantasia Film Festival, όπου βραβεύτηκε για την πολυετή προσφορά του στις κινηματογραφικές τέχνες.

Σε συζήτηση του με τον ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο της Blumhouse Productions, Jason Blum, ο Carpenter ρωτήθηκε για τα μελλοντικά σχέδια του. Ο σκηνοθέτης απάντησε πως θα εργαστεί πάνω στο reboot της κλασικής ταινίας τρόμου, συμπληρώνοντας όμως πως η παραγωγή έχει πολύ δρόμο ακόμα.

Όταν ρωτήθηκε σχετικά με την φύση της νέας ταινίας – εάν θα είναι κάποιο reboot ή συνέχεια – ο Carpenter απέφυγε να δώσει περισσότερες πληροφορίες. Αναφορικά με τα μουσικά σχέδια του, ο 72χρονος σκηνοθέτης ανακοίνωσε πως το «Lost Themes III: Alive After Death» θα είναι διαθέσιμο τον ερχόμενο Φεβρουάριο.

Το κλασικό αριστούργημα του Carpenter με τον Kurt Russell σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους της καριέρας του αποτελεί ριμέικ της ταινίας επιστημονικής φαντασίας και τρόμου «Το πράγμα από τον άλλον κόσμο» των Christian Nyby και Howard Hawks, η οποία έκανε το ντεμπούτο της στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1951.

Μολονότι η ταινία του ανερχόμενου τότε Carpenter απογοήτευσε τους κριτικούς μετά την κυκλοφορία της το 1982, πλέον θεωρείται ως μια από τις σπουδαιότερες ταινίες του είδους, τόσο για τις ερμηνείες και την σκηνοθεσία, όσο και για τα πρωτοποριακά εφέ του Rob Bottin.

Το 2011 κυκλοφόρησε ένα πρίκουελ με τον ίδιο τίτλο από τον Matthijs van Heijningen Jr. με τους Mary Elizabeth Winstead, Joel Edgerton και Adewale Akinnuoye-Agbaje. Σε αντίθεση όμως με την ταινία του Carpenter, το πρίκουελ βασίστηκε σε ψηφιακά εφέ και ως εκ τούτου δεν ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες κριτικών και θεατών.