Από τον Βασίλη Σκουρτόπουλο.

Είναι αρκετά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι εμφανίζονται όλο και συχνότερα μουσικές βιογραφίες - ντοκιμαντέρ για Έλληνες μουσικούς που μεσουρανούν στο είδος του ο καθένας και που αυτό ξεφεύγει από τα στερεότυπα της γενικής εικόνας που είχαμε για την ελληνική μουσική.

Μια τέτοια προσπάθεια προβάλλεται στις σκοτεινές αίθουσες το τελευταίο διάστημα και αφορά την ζωή και την καριέρα του 30χρονου Νίκου Κίτσου, γνωστότερου ως Bloody Hawk, ενός από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της σύγχρονης σκηνής του Hip-Hop στη χώρα μας. 

Με τίτλο «Εμείς» (παρμένο από τον στίχο - σλόγκαν του Εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ), έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την πορεία και την εξέλιξή του, κυριολεκτικά από την αρχή της (μιας και βλέπουμε ακόμα και πλάνα από τη γέννησή του) μέχρι την απόλυτη καταξίωση με τις γεμάτες συναυλίες στα στάδια και τα εκατομμύρια streams και views.

Το ντοκιμαντέρ συγκεντρώνει το υλικό του από τη ζωή του Bloody Hawk στον τόπο του, την Ξάνθη και μέσα από αφηγήσεις δικές του αλλά και του στενού του κύκλου μάς ξετυλίγουν το κουβάρι ενός ανθρώπου που από τα μαθητικά του χρόνια, κατάλαβε και αφοσιώθηκε στο να εξασκείται σε αυτό το είδος μουσικής. Μια αφοσίωση σχεδόν ασκητική και ένα όραμα το οποίο δείχνει να υπηρετεί ακόμα και σήμερα. Και αν και το είδος που υπηρετεί είναι πιο εύκολο να δημιουργηθεί και να παραχθεί σε σχέση με άλλα, ο ίδιος δεν δείχνει να μένει στις εύκολες λύσεις, επενδύει σε αυτό που κάνει και κερδίζει. Γι' αυτό και στην εξέλιξη του ντοκιμαντέρ, θα τον δείτε από το να συζητάει τα πιο σοβαρά θέματα, μέχρι να κάνει άκρατο χαβαλέ με τους συνεργάτες του, ακόμα και να εκτοξεύει ατάκες που αναβλύζουν νεανική επιπολαιότητα. Το σίγουρο είναι ότι με τη στάση του, αντιτίθεται στο επιτηδευμένο "underground" που ακόμα προβάλλεται από μερίδα μουσικών και παραγόντων. Παραμένει μακριά από τον φτηνό ελιτισμό, όπου ο καθένας αναζητά να κλειστεί στο δικό του κουτάκι, στο οποίο θα νιώθει κυρίαρχος. 

Λείπει κάτι από το ντοκιμαντέρ; Η απάντηση θα μπορούσε να είναι η εξής: Ότι παρόλο που το «Εμείς» φροντίζει ώστε ο ίδιος ο Bloody Hawk και η ομάδα του Bloody Hawk φωτίζονται σε ικανοποιητικό βαθμό, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη σχέση του καλλιτέχνη με το κοινό, καθώς το ντοκιμαντέρ δεν προβάλει παρά ένα πλάνο ελάχιστων δευτερολέπτων όπου χαιρετάει από κοντά τους οπαδούς του. Για έναν καλλιτέχνη που έχει ήδη λάβει ακόμα και ακραίες εκδηλώσεις λατρείας, φαίνεται να υπάρχει μια σοβαρή έλλειψη ισορροπίας στην ταινία. Ωστόσο, εύκολα μπορεί κανείς να την αποδώσει στην μεγάλη συστολή ως προς τη διαχείριση της δημόσιας εικόνας του, την οποία επιδιώκει ο Hawk.

Οι μυημένοι ήδη έχουν κατακλείσει τις σκοτεινές αίθουσες και έχουν απολαύσει την παρουσίαση της ζωής ενός εκ των πρωταγωνιστών του ελληνικού Hip-Hop. Για τους υπόλοιπους, το εν λόγω ντοκιμαντέρ είναι μια πολύ καλή πύλη εισόδου σε ένα μουσικό στυλ που αναπτύσσεται ραγδαία στη χώρα μας, με τον δικό του τρόπο.

Βασίλης Σκουρτόπουλος / [email protected].