Η τελευταία ταινία του franchise, «Jurassic World: Αναγέννηση», προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ο κινηματογραφικός κόσμος σήμερα δεν μοιάζει σε τίποτα με του 1993, όταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μας σύστησε τους εκπληκτικούς δεινόσαυρους μέσω CGI animation.

Η ταινία είχε φέρει τότε επανάσταση στα οπτικά εφέ, καθώς οι δεινόσαυροι του Σπίλμπεργκ έμοιαζαν τρομερά ρεαλιστικοί. Η ταινία πυροδότησε έτσι τη μανία για τις επιτυχημένες ταινίες οπτικών εφέ που βλέπουμε σήμερα (ο θρύλος λέει ότι ο Τζορτζ Λούκας γοητεύτηκε τόσο πολύ από τα εφέ στο «Jurassic» που πείστηκε ότι μπορούσε να κάνει τα prequel του «Star Wars»).

Το «Jurassic Park» κατέκτησε τις καρδιές των σινεφίλ σε όλο τον κόσμο και, παρόλο που έκτοτε δεν έχουν όλες οι ταινίες του σύμπαντος την ίδια επιτυχία, έχει εξελιχθεί σε ένα franchise επικών διαστάσεων.

Η ταινία έχει έξι συνέχειες από τότε, με έσοδα άνω των 6 δισ. δολαρίων παγκοσμίως (χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά τα έσοδα από τα έσοδα στις δραστηριότητες των θεματικών λούνα παρκ, τα βιντεοπαιχνίδια και τα spin-off κινούμενα σχέδια που έχουν κυκλοφορήσει σχεδίων).

Η έβδομη ταινία της σειράς ταινιών, «Jurassic World: Αναγέννηση» (Jurassic World Rebirth), προβάλλεται αυτή την περίοδο στις κινηματογραφικές αίθουσες, με πρωταγωνιστές τους Σκάρλετ Γιόχανσον, Μαχερσάλα Αλί και Τζόναθαν Μπέιλι. Πρόκειται για μια αυτόνομη συνέχεια του «Jurassic World: Κυριαρχία» (Jurassic World Dominion).

Τοποθετείται χρόνια μετά τα γεγονότα του «Dominion» και με τον κόσμο πλέον αφιλόξενο για τα περισσότερα προϊστορικά πλάσματα, πράκτορες και επιστήμονες που εργάζονται για μια φαρμακευτική εταιρεία κατευθύνονται σε ένα απαγορευμένο νησί αναζητώντας πλάσματα των οποίων τα βιοϋλικά θα μπορούσαν να αλλάξουν για πάντα την παρασκευή φαρμάκων. Αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια, προφανώς, δεν πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο.

Οι ταινίες Jurassic» από την χειρότερη προς την καλύτερη

Με αφορμή την κυκλοφορία της νέας ταινίας του σύμπαντος, το Business Insider συγκεντρώνει τις ταινίες του franchise, από τη χειρότερη προς την καλύτερη.

«Jurassic World: Κυριαρχία» (Jurassic World Dominion) του 2022

Με τους δεινόσαυρους και τους ανθρώπους να ζουν πλέον μαζί μετά τα γεγονότα του «Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε» (Jurassic World: Fallen Kingdom), η κορύφωση της τριλογίας «Jurassic World» φέρνει πίσω το καστ από τις προηγούμενες ταινίες «Jurassic» για να βάλει τα πάντα σε τάξη.

Παρά την νοσταλγική διάθεση που προκαλούν οι Σαμ Νιλ, Λόρα Ντερν και Τζεφ Γκόλντμπλουμ, η ταινία είναι απλά μια εναλλαγή από τη μία σκηνή δράσης στην άλλη.

Το franchise του «Jurassic Park» ουσιαστικά αφορά τους ανθρώπους που δεν μπορούν να αφήσουν πίσω τους το παρελθόν και τις τρομακτικές συνέπειες του τι συμβαίνει όταν αυτό ξεφεύγει από τον έλεγχο. Ας το ονομάσουμε εργαλειοποίηση της νοσταλγίας.

Στο «Jurassic World», αυτή η ιδέα αποκτά μια μετα-μορφή, αλλά όχι με μία κουλ προσέγγιση: 22 χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας, οι άνθρωποι έχουν δημιουργήσει ένα θεματικό πάρκο με δεινόσαυρους. Τόσο το πάρκο Jurassic World όσο και η ίδια η ταινία «Jurassic World» είναι δραστηριότητες που φέρνουν κέρδη εκμεταλλευόμενες την επίδραση της νοσταλγίας. Και έβγαλαν εκατομμύρια δολάρια από την αποτυχία της ανθρωπότητας να μην μάθει από το παρελθόν της.

«Jurassic Park 3» του 2001

Το «Jurassic Park 3», σε σκηνοθεσία του Τζο Τζόνστον, σκηνοθέτη του «Captain America: The First Avenger», έχει κάποιες αξιομνημόνευτες, λυτρωτικές ιδιότητες. Αλλά η ταινία δεν μπορεί να ξεφύγει από το γεγονός ότι πιθανότατα δεν θα έπρεπε να έχει δημιουργηθεί εξαρχής: ο Άλαν Γκραντ, που υποδύεται ο Σαμ Νιλ, αγκάζεται να επιστρέψει σε ένα νησί δεινοσαύρων και, τι έκπληξη, τίποτα δεν πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο.

Επίσης, το τέλος έρχεται βιαστικά, λες και όλοι οι εμπλεκόμενοι σε αυτή την ταινία να ήθελαν να ξεφύγουν από την ταινία πιο γρήγορα από ό,τι οι χαρακτήρες από το νησί.

«Jurassic World: Αναγέννηση» (Jurassic World Rebirth) του 2025

Η ταινία είχε όλα τα στοιχεία για να είναι σπουδαία. Οι παραγωγοί έφεραν πίσω τον σεναριογράφο Ντέιβιντ Κεπ, ο οποίος έγραψε το σενάριο των δύο πρώτων ταινιών, και προσέλαβαν τον σκηνοθέτη του «Rogue One», Γκάρεθ Έντουαρντς. Αλλά μόλις αρχίσουν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους της ταινίας, αρχίζει να συλλογίζεται τι θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερα.

Η ταινία μοιάζει σαν να ακολουθούσε τη συνήθη φόρμουλα των blockbuster, αν και παίρνει πόντους τουλάχιστον επειδή αφηγείται μια ανεξάρτητη ιστορία. Κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι το εξής: Αν είχε κυκλοφορήσει σε μια δεκαετία από τώρα αντί για τρία χρόνια μετά το «Dominion», μήπως είχε λειτουργήσει καλύτερα;

Στην πρώτη συνέχεια του «Jurassic», η ταινία «Ο Χαμένος Κόσμος», παίρνει μια ώθηση επειδή σκηνοθετείται από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ορισμένοι κριτικοί υποστηρίζουν μάλιστα ότι ενώ δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο καλή όσο η πρώτη ταινία, στην πραγματικότητα είναι καλύτερα σκηνοθετημένη.

Η σκηνοθεσία του Σπίλμπεργκ διατηρεί την ένταση σε όλη την ταινία, μέχρι το περίφημο τέλος που διαδραματίζεται στο Σαν Ντιέγκο. Η επιστροφή του Τζεφ Γκόλντμπλουμ και η προσθήκη της Τζούλιαν Μουρ στο καστ βοηθούν επίσης τα πράγματα, και από όλες τις απόψεις, αυτή η ταινία θα έπρεπε να ήταν αριστούργημα. Αλλά έχει ένα απαίσιο σενάριο.

«Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε» (Jurassic World: Fallen Kingdom) του 2018

Το πρόβλημα με τις συνέχειες του «Jurassic» είναι ότι καμία από αυτές δεν μπορεί να δικαιολογήσει απόλυτα την ύπαρξή της. Είναι εύκολο να επαναλαμβάνεις την ίδια ιδέα ξανά και ξανά, αλλά στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να την κάνεις να αξίζει τον κόπο, κάτι που καταφέρνει το «Jurassic World: Το Βασίλειο Έπεσε». Αυτό την καθιστά την καλύτερη συνέχεια του franchise.

Ενώ η ταινία νομίζει ότι είναι πολύ πιο έξυπνη από ό,τι είναι στην πραγματικότητα (οι δεινόσαυροι είναι μια μεταφορά για την υπερθέρμανση του πλανήτη, τα πολιτικά δικαιώματα και άλλα κοινωνικά ζητήματα), τουλάχιστον προσπαθεί να αξιοποιήσει μερικές από αυτές τις ιδέες.

«Jurassic Park» του 1993

Δεν χρειάζεται καν να δοθούν εξηγήσεις. Η πρώτη ταινία του Σπίλμπεργκ είναι μια κλασική υπερπαραγωγή που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά. Η ταινία δεν ξεπέρασε απλώς τα όρια σε ό,τι ήταν δυνατό στη μεγάλη οθόνη μέχρι εκείνη την εποχή, αλλά διαμόρφωσε τον τρόπο που γυρίζονται οι επιτυχημένες ταινίες στις δεκαετίες που ακολούθησαν.