Από τις ταινίες «Ψυχώ» και «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» μέχρι τη « Σιωπή των Αμνών» και το «American Psycho», ποιες ιστορίες ενέπνευσε.

Ο τρίτος κύκλος της σειράς «Monster» του Ράιαν Μέρφι, η οποία επικεντρώνεται σε διαφορετικούς διαβόητους δολοφόνους κάθε σεζόν, όπως ο Τζέφρι Ντάμερ και οι αδελφοί Μενέντεζ, καταπιάνεται με τον «πατέρα» όλων για των δολοφόνων: τον Εντ Γκιν, τον κατά συρροή δολοφόνο της δεκαετίας του 1950 που ενέπνευσε κλασικές σειρές τρόμου όπως το «Ψυχώ» και το «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι».

Στη σειρά «Τέρας: Η ιστορία του Εντ Γκιν» (Monster: The Ed Gein Story, που προβάλλεται στο Netflix, ο Τσάρλι Χάναμ υποδύεται τον Γκιν, τον διαβόητο κατά συρροή δολοφόνο που συνελήφθη το 1957. Η σύλληψή του αποκάλυψε φρικιαστικές σκηνές μέσα στο σπίτι του, οι οποίες αποτέλεσαν την έμπνευση για τις κλασικές πια ταινίες τρόμου.

Σε αυτό τον κύκλο, και σε μια ενδιαφέρουσα ανατροπή, η σειρά ενσωματώνει την ιδέα των διαφορετικών εκδοχών της αλήθειας στην αφήγηση μιας ιστορίας πάνω στην οποία «πάτησαν» πολλές κινηματογραφικές ταινίες. Λέγοντας έτσι την ιστορία του Γκιν επιχειρεί παράλληλα να εξερευνήσει πώς οι τερατώδεις πράξεις του επηρέασαν την ποπ κουλτούρα.

Και αυτή η προσέγγιση ανοίγει πολλούς νέους δρόμους στους δημιουργούς που δεν συναντούν απαραίτητα την καταγεγραμμένη ιστορία. Σίγουρα στη σειρά εξιστορούνται γεγονότα που έχουν συμβεί και επαληθευθεί, υπάρχουν όμως και αρκετά στοιχεία που δεν γνωρίζουμε ότι έχουν λάβει χώρα. Αυτό είναι όμως το παιχνίδι της σειράς. Σε καλεί για να σκάψεις για την αλήθεια που είναι θαμμένη μέσα στην αποκρουστική φαντασίωση των δημιουργών για την ιστορία του Εντ Γκιν. Δίκαιο.

(Ακολουθούν φρικιαστικές λεπτομέρειες για τον τρόπο δράσης του δολοφόνου)

Στις 16 Νοεμβρίου 1957, εξαφανίστηκε η Μπερνίς Γουόρντεν, ιδιοκτήτρια καταστήματος στο Πλέινφιλντ του Ουισκόνσιν. Στο κατάστημα, η αστυνομία βρήκε ανοιχτή την ταμειακή μηχανή, λεκέδες αίματος στο πάτωμα και μια απόδειξη που είχε γράψει η ίδια για την πώληση αντιψυκτικού στον Εντ Γκιν  το προηγούμενο βράδυ.

Ο Γκιν, ο οποίος ζούσε σε ένα αγρόκτημα στα περίχωρα της πόλης, έκανε διάφορες δουλειές και μεγάλωσε ως επί το πλείστον απομονωμένος και υπό την υπερπροστατευτική επίβλεψη της μητέρας του μέχρι τον θάνατό της, συνελήφθη εκείνο το βράδυ με την αστυνομία να εντοπίζει το σώμα της Γουόρντεν κρεμασμένο ανάποδα στην αποθήκη του. Η σορός της δεν είχε κεφάλι.

Αυτή δεν ήταν όμως η μόνη φρικιαστική σκηνή που θα ανακάλυπταν οι αστυνομικές αρχές. Η λίστα με τα αντικείμενα που βρήκαν οι αρχές όταν έγινε η έφοδος στο σπίτι του είναι ο λόγος για να βλέπει κανείς εφιάλτες.  Συγκεκριμένα, κατά τις έρευνες στην οικία του Γκιν, οι αστυνομικές αρχές εντόπισαν ανθρώπινα μέλη που είχαν μετατραπεί σε έπιπλα και οικιακά σκεύη, όπως ένα αμπαζούρ φτιαγμένο από ανθρώπινο πρόσωπο, κουζινικά σκεύη φτιαγμένα από κρανία, μια καρέκλα φτιαγμένη από δέρμα και εννέα αιδοία σε ένα κουτί παπουτσιών

Η αστυνομία αργότερα έμαθε ότι ο Γκιν φορούσε μια μάσκα φτιαγμένη από το δέρμα ενός από τα θύματά του.

Έτσι ο Γκιν απέκτησε γρήγορα τον χαρακτηρισμό από τον Τύπο ο «Χασάπης του Πλέινφιλντ» και το «Φάντασμα του Πλέινφιλντ»,

Ο ίδιος αργότερα παραδέχτηκε ότι δολοφόνησε δύο γυναίκες, καθώς και ότι είχε ανοίξει πολλούς τάφους σε ένα κοντινό νεκροταφείο για να αφαιρέσει ανθρώπινα μέλη. Το 1958, δήλωσε αθώος λόγω παραφροσύνης και κρίθηκε ακατάλληλος να δικαστεί επειδή είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια.

Δέκα χρόνια αργότερα, ο Γκιν επανεξετάστηκε, δικάστηκε και κρίθηκε ένοχος για τον θάνατο της Γουόρντεν. Ωστόσο, κρίθηκε επίσης νομικά παράφρων και στάλθηκε σε ψυχιατρική κλινική όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Πέθανε από καρκίνο το 1984.

Ο συγγραφέας του «Ψυχώ», Ρόμπερτ Μπλοχ, ζούσε σε μια περιοχή κοντά στον Γκιν και δούλευε πάνω σε μια ιστορία για έναν ήσυχο άντρα με μια σκοτεινή πλευρά όταν έμαθε τα νέα για τον δολοφόνο που συνελήφθη. Έτσι ο Γκιν αποτέλεσε την έμπνευση που χρειαζόταν ο Μπλοχ για να ολοκληρώσει την ιστορία του για τον Νόρμαν Μπέιτς, έναν κατά συρροή δολοφόνο που αγαπούσε υπερβολικά τη μητέρα του.

Ένα χρόνο μετά, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ μετέφερε το βιβλίο στη μεγάλη οθόνη και έγραψε ιστορία ως ο μετρ του τρόμου.

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ο σκηνοθέτης Τόμπι Χούπερ ακολούθησε μια πιο επιθετική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας επίσης τον Γκιν ως έμπνευση για την ταινία του «Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι». Ο κακός στην ταινία δεν φοράει απλώς μια μάσκα από δέρμα, αλλά κρεμάει επίσης τα θύματά του ανάποδα.

Στοιχεία της ιστορίας του Γκιν αποτέλεσαν επίσης την έμπνευση για την ταινία «Η Σιωπή των Αμνών» του Μπάφαλο Μπιλ του 1988, τις ταινίες τρόμου «Το σπίτι με τα 1.000 πτώματα» και «The Devil's Rejects» του Ρομπ Ζόμπι στις αρχές της δεκαετίας του 2000, καθώς και τον χαρακτήρα του Patrick Bateman στο μυθιστόρημα του 1991 και την κινηματογραφική μεταφορά του «American Psycho» το 2000.

Η ιστορία του Γκιν έγινε ακόμη και μιούζικαλ τρόμου το 2010.

Η σειρά του Netflix

Η σειρά είναι αρκετά συνεπής με τις λεπτομέρειες των φρικαλεοτήτων που ομολόγησε ο Γκιν.

Παράλληλα, όμως εμφανίζονται ως χαρακτήρες οι Χίτσκοκ, Χούπερ και Άντονι Πέρκινς, ο οποίος υποδύθηκε τον Νόρμαν Μπέιτς στο «Ψυχώ».

Το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου επεισοδίου του της σειράς επικεντρώνεται, για παράδειγμα, σε μια σειρά γεγονότων που υποδηλώνουν ότι τα εγκλήματα του Γκιν ενέπνευσαν τον Χίτσοκ. Ο θρυλικός σκηνοθέτης, τον οποίο υποδύεται ο Τομ Χολάντερ στη σειρά, εμφανίζεται να έχει συναντήσεις με τον συγγραφέα του «Ψυχώ» και να περπατάει τον πρωταγωνιστή του, Άντονι Πέρκινς, τον οποίο υποδύεται ο Τζόι Πολάρ , μέσα σε ένα αντίγραφο του σπιτιού του Γκιν στο πλατό της ταινίας.

Πολλά στοιχεία ωστόσο που παρουσιάζει η σειρά όσον αφορά τον τρόπο που η ιστορία του Γκιν ενέπνευσε τον Χίτσκοκ και τον τρόπο με τον οποίο δημιούργησε το «Ψυχώ» αμφισβητούνται ιστορικά και θεωρούνται προϊόν της φαντασίας του Ράιαν Μέρφι.

Επιμέλεια: Βαρδαλαχάκη Ιωάννα