Κριτική ταινίας: «Inside LLewyn Davis»

inside-foto-deuteri ALISON ROSA
ΠΕΜΠΤΗ, 09 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Η Δήμητρα Γιαννακού γράφει για την βραβευμένη ταινία των αδελφών Κοέν «Inside Llewyn Davis».

Οι βραβευμένοι με Όσκαρ αδελφοί Κοέν («Καμία Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους») επανεμφανίζονται στο κινηματογραφικό προσκήνιο με το φιλμ «Inside LLewyn Davis».

Μια ταινία που εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ των Καννών το 2013 και απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

Μέσα από το οδοιπορικό ενός περιπλανώμενου μουσικού, το δίδυμο των Κοέν θέτει διάφορα ερωτήματα πάνω στον αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει, πάνω στη σκληρότητα και τις δυσκολίες της ζωής, ενώ ταυτόχρονα ανοίγουν ένα προβληματισμό σχετικό με τη δυνατότητα που έχει η τέχνη να αναπτυχθεί και να ακμάσει μέσα σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τις αξίες της εμπορικότητας…

Η ταινία διηγείται μια εβδομάδα από τη ζωή ενός τραγουδιστή της folk μουσικής, μέσα στα μουσικά συμφραζόμενα του Γκρίνουιτς Βίλατζ, το 1961, εποχή κατά την οποία η folk μουσική κάνει τα πρώτα της βήματα. Ο Λιούιν Ντέιβις (Όσκαρ Άιζακ) δεν έχει κανένα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή του.

Με ένα λεπτό σακάκι μέσα στο παγωμένο καταχείμωνο της πόλης και με την κιθάρα του στην πλάτη, γυρίζει από σπίτι σε σπίτι φίλων και γνωστών, παρακαλώντας τους να κοιμηθεί για δυο τρία βράδια, και από μπαρ σε μπαρ προσπαθώντας να προωθήσει τη μουσική και το ταλέντο του.

Παρά τις απογοητεύσεις από τα συνεχή εμπόδια που εμφανίζονται στο δρόμο του, ο ήρωας αυτός διακρίνεται από μια επιμονή και ένα μποέμικο ρομαντισμό να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Σε αυτό το σημείο, μπορούμε να διακρίνουμε κάποια κοινά θεματολογικά στοιχεία με την πρόσφατη ταινία «Frances Ha» του ανεξάρτητου, επίσης, αμερικανού κινηματογραφιστή Νόα Μπάουμπαχ.

Απηυδισμένος από τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν σταματούν να του φωνάζουν και να του συμπεριφέρονται σαν ένα looser, o Λιούις δείχνει να συνδέεται συναισθηματικά με μία γάτα…

ΑLISON ROSA

Μέσα στις αναποδιές χάνει τη γάτα των φίλων του, το όνομα της οποίας είναι «Οδυσσέας», όπως μαθαίνει αργότερα. Μήπως μια προβολή της γάτας στον πλανόδιο τραγουδιστή, που όμοια με το μυθικό Οδυσσέα τριγυρνά από εδώ και από εκεί, σε ένα ατέλειωτο ταξίδι περιπετειών και περιπλανήσεων;

Οι αδελφοί Κοέν, με το ιδιάζον καθαρά προσωπικό στυλ κινηματογράφησης που τους διακρίνει, με ένα ύφος αστείο και σκοτεινό ταυτόχρονα, δημιουργούν έναν χαρακτήρα αλλόκοτο, looser και μοναδικό. Όπως είναι, εξάλλου και αρκετά από τα πρόσωπα διαφόρων ταινιών τους.

Ο νέος καλλιτέχνης θα κάνει ένα ταξίδι στο Σικάγο για να συναντήσει το μεγάλο παραγωγό Μπαντ Γκρόσμαν σε ένα έρημο κλαμπ.

Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού έρχεται σε σύγκρουση με έναν συνοδοιπόρο του, καθώς δεν μπορεί να υποφέρει τον κυνισμό και τις αερολογίες του. Ξαφνικές εκρήξεις και αντιδράσεις, και σε άλλες περιπτώσεις, χαρακτηρίζουν το πρόσωπο του Λιούις, ο οποίος δείχνει χαμένος και αηδιασμένος από την πεζότητα, την ανοησία ή τη συμφεροντολογική στάση του κόσμου.

Σε κάποιο σημείο, μάλιστα, φτύνει επιδεικτικά όταν μαθαίνει ότι η πρώην ερωμένη του Τζέιν (Κάρεϊ Μάλιγκαν) κοιμήθηκε με το αφεντικό του μπαρ για να εξασφαλίσει μια θέση ως τραγουδίστρια.

Στην ταινία «Inside LLewyn Davis» δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα τα πανέμορφα πλάνα της αμερικανικής εξοχής, έρημης και γκρίζας, με κάποιος ξερούς κορμούς δένδρων δεξιά και αριστερά του δρόμου που διασχίζει ο έρημος ήρωας για να φθάσει στο Σικάγο.

Οι νιφάδες του χιονιού πέφτουν ακατάπαυστα δημιουργώντας ένα περιβάλλον μοναδικό, συμβολικό θα λέγαμε του εσωτερικού κόσμου του μουσικού.

Η ταινία εμπλουτίζεται με διάφορα τραγούδια folk μουσικής, των οποίων οι στίχοι δένουν αρμονικά με την εξέλιξη της ιστορίας.

Οι αδελφοί Κοέν με αυτό το έργο τους, θα λέγαμε ότι αποτίουν ένα φόρο τιμής στη σημαντική στιγμή της ιστορίας της αμερικανικής μουσικής, κατά την οποία γεννήθηκε η  folk μουσική. Το «Inside LLewyn Davis» είναι ένα λεπτοδουλεμένο φιλμ που θα ενθουσιάσει τους οπαδούς του ανεξάρτητου σινεμά. 

Παίζουν: Όσκαρ Άιζακ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, Τζον Γκούντμαν.

Πληροφορίες: η ταινία «Inside Llewyn Davis» προβάλλεται από τη Village Films.

Δήμητρα Γιαννακού