Αξιοπρόσεκτο σκηνοθετικό ντεμπούτο από την Ελίνα Ψύκου αποτελεί η αλληγορική ταινία «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» που μετά από μια πετυχημένη φεστιβαλική πορεία, παρουσιάζεται στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ο Χρήστος Στέργιογλου στον κεντρικό ρόλο υποδύεται έναν αναλώσιμο τηλεοπτικό αστέρα, στο πρόσωπο του οποίου αντανακλώνται τα σημερινά αδιέξοδα της ελληνικής πραγματικότητας. Ο φακός παρακολουθεί τη  μοναχική περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα δίπλα σε ένα κλειστό, παραθαλάσσιο ξενοδοχείο.

Ο Αντώνης Παρασκευάς τριγυρίζει και μοιάζει να έχει όλο το χρόνο με το μέρος του.  Ώσπου στην τηλεόραση ανακοινώνεται η εξαφάνιση του γνωστού δημοσιογράφου Αντώνη Παρασκευά… Στην ταινία συμπράττουν σε συμπληρωματικούς ρόλους νέοι και πολλά υποσχόμενοι σκηνοθέτες, όπως οι Σύλλας Τζουμέρκας, Γιώργος Ζώης, Αλέξης Αλεξίου και Παναγιώτης Φαφούτης.

Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο  στην κατηγορία Works in Progress του Κάρλοβι Βάρι (2012), ενώ έκανε την πρεμιέρα της στο τμήμα Forum του 63ου Φεστιβάλ Βερολίνου.

Παράλληλα, η Ελίνα Ψύκου επιλέχθηκε από το περιοδικό Variety ως μια από τους 10  πιο υποσχόμενους Ευρωπαίους σκηνοθέτες στη λίστα των 10 Directors to Watch του φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι (2013). Ακολούθησαν τρεις διακρίσεις στο 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και πολλές συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου - Τορόντο, Λονδίνο, Sitges, Στοκχόλμη, Mar del Plata και άλλα -  που επιβεβαίωσαν τη δυναμική και την ιδιαιτερότητα της ταινίας.

Όπως επισημαίνει στο σκηνοθετικό της σημείωμα η Ελίνα Ψύκου: «Ήθελα να πω μια ιστορία για έναν άνθρωπο που έχει χάσει την ταυτότητα του. Που δεν ξέρει ποιος είναι, δεν θυμάται ποιος ήταν, δεν είναι σίγουρος για το ποιος θέλει να είναι και που γι’ αυτόν τον λόγο αφήνει στους άλλους να του προσδώσουν όποια ταυτότητα θέλουν.

Επιπλέον, ήθελα να πω μια ιστορία για την ανάγκη του ανθρώπου να αφήνει τα ίχνη του μετά τον θάνατο του, να παραμένει στη μνήμη των άλλων και παράλληλα να λατρεύει ό,τι έχει πεθάνει. Από τη μια, η απώλεια ταυτότητας στη ζωή και από την άλλη, η ανάγκη ύπαρξης και η ηρωοποίηση μετά τη ζωή. Περίεργος συνδυασμός. Οι παραλληλισμοί αυτή της μικρο-ιστορίας με παραδείγματα της μακρο-ιστορίας είναι ελεύθεροι.

Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι ο ήρωας της εποχής μας. Ένας  ήρωας που δεν του αντιστοιχεί καμία ηρωική πράξη. Δεν σκότωσε δράκους, δεν πολέμησε εθνικούς εχθρούς και δεν μπορεί να πετάξει. Είναι απλά ένας άντρας που τον λάτρεψαν και θέλησαν να του μοιάσουν. Μια κατασκευή της σύγχρονης βιομηχανίας ηρώων.

Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι ένας τραγικός ήρωας. Η μοίρα του είναι προκαθορισμένη, το τέλος του αναπόφευκτο. Δεν μπορεί να τα αλλάξει.

Ο Αντώνης Παρασκευάς σήμερα καταρρέει. Σαν ήρωας που είναι πρέπει να επιβιώσει και να διεκδικήσει μια θέση στην αθανασία. Η «αιώνια επιστροφή» έχει ακριβώς αυτή την έννοια, της αθανασίας.  Ο Αντώνης μπορεί σαν ύλη να μην επιστρέψει ποτέ, σαν ιδέα όμως οφείλει να επιστρέφει για πάντα, δηλαδή αιώνια. Το οφείλει στον εαυτό του και σ’ αυτούς που τον ανέδειξαν ως ήρωα.

Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι μόνος του. Οι φωνές της τηλεόρασης είναι η μόνη του συντροφιά, τα ιντερμέδια του. Σαν ο χορός μιας αρχαίας τραγωδίας σχολιάζουν, τραγουδούν και χορεύουν. 

Ο Αντώνης Παρασκευάς δεν έχει ταυτότητα. Είναι αυτό που του αποδίδουν οι άλλοι. Κάθε φορά κάτι άλλο. Τη μια αειφανής αστέρας, ρυθμιστής των εξελίξεων, ίνδαλμα και άντρας της χρονιάς. Την άλλη χρεοκοπημένος, ξεπερασμένος από την εποχή του, ένας άντρας σε κρίση, ένας εξαφανισμένος. Ο ίδιος δεν ξέρει τι είναι. Ο Αντώνης Παρασκευάς έχει για όνομα το όνομα του υπηρέτη ενός ναυαγού».

Πληροφορίες: η ταινία «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» προβάλλεται από τη Feelgood Entertainment.