Έπεσε η αυλαία για μια από τις πιο αγαπητές ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου αλλά και του θεάτρου: η Καίτη Λαμπροπούλου έφυγε από τη ζωή στα 85 της χρόνια.

Η Καίτη Λαμπροπούλου ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στον κόσμο του θεάτρου και ο χαρακτηρισμός που την συνόδευε ήταν το «γλυκομίλητη». Η κηδεία της έχει προγραμματιστεί στις 3 το μεσημέρι της Τετάρτης από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Η Καιτούλα -όπως τη φώναζαν- ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας Λαμπροπούλου με πρώτο τον αδερφό της Ηρακλή και τρίτη την αδερφή της Τοτό. Το ξεκίνημά της άρχισε νωρίς, το 1942, όταν ήταν ακόμη μαθήτρια. Τότε ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο Τέχνης -κρυφά απο την οικογένειά της. Συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν.

Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα «Σουάνεβιτ», «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Βυσσινόκηπος», «Στέλλα Βιολάντη», «Το πρώτο έργο της Φάννυ», «Δεν μπορείς να ξέρεις», «Χαρούμενα νιάτα», «Βρικόλακες».

Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις: «Φοιτηταί», «Ζητείται υπηρέτης», «Συρανό ντε Μπερζεράκ» «Το φιντανάκι» «Λοκαντιέρα», «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής», «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ» κ.ά. Ακολούθησε τον Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.

Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο έγινε το 1951 στην ταινία «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει». Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο περίφημο «Θέατρο της Δευτέρας». Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος. Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε στην ίδια και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.