Ένας άθεος σκηνοθέτης αποφασίζει να αφηγηθεί τη ζωή του Χριστού – γιατί; Μα διότι πρόκειται για ένα σκηνοθέτη ο οποίος αν και άπιστος, «νοσταλγεί την πίστη».

Αν δείτε το κλασικό αριστούργημα του Pasolini, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε μια ιστορία ιδωμένη από δυο διαφορετικές ματιές: από τη μία έχουμε την πιστή αναπαράσταση όσων αφηγείται στο Ευαγγέλιό του ο Ματθαίος και από την άλλη έχουμε την αμφισβήτησή τους μέσω της ματιάς του σκηνοθέτη, ο οποίος νοσταλγεί το μυθικό, το επικό και το ιερό.

Η αφήγηση τοποθετείται στη Νότια Ιταλία, οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες, η Παναγία μάλιστα που θρηνεί για τον Ιησού είναι η μητέρα του Pasolini (η ερμηνεία της είχε προταθεί για Όσκαρ).

Ο Pasolini «έντυσε» την ταινία του με τις πρωτότυπες συνθέσεις του  Luis Bakalov, αλλά και με κομμάτια του Bach, του Mozart, του Prokofiev και το κλασικό spiritual «Sometimes l feel Like a Motherless Child» τραγουδισμένο συγκλονιστικά από την Odetta.

Δεν είναι το επίκαιρο του πράγματος αυτό που θα σας κάνει να τη δείτε, αλλά η σπουδαιότητα της ίδιας της ταινίας.

Σκηνοθεσία: Pier Paolo Pasolini. Παίζουν: Enrique Irazoqui, Margherita Caruso, Susanna Pasolini, Marcello Morante. Η ταινία προβάλλεται σε επανέκδοση από τη New Star.