Ευαισθησία και προβληματισμός στις ταινίες του 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Με ανθρώπινες ιστορίες και προσωπικές μαρτυρίες που «βγαίνουν» από τα όρια των κινηματογραφικών πλάνων και φτάνουν στη συνείδηση του κοινού, συνεχίζεται η διοργάνωση.

Ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει τις θεματικές του, οι διαφορές μεταξύ των ταινιών μυθοπλασίας και του ντοκιμαντέρ, καθώς και η σχέση που χτίζει με το κοινό μέσω των ταινιών του, ήταν ορισμένα από τα θέματα επάνω στα οποία τοποθετήθηκε ο ουκρανός δημιουργός Σεργκέι Λοζνίτσα, σε συζήτηση του με κοινό και δημοσιογράφους.

Η φετινή διοργάνωση πραγματοποιεί αφιέρωμα στο έργο του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη, προβάλλοντας συνολικά 11 ταινίες τεκμηρίωσης από τη φιλμογραφία του. Ο δημιουργός κινηματογραφεί απλές, καθημερινές ιστορίες με τη μορφή ιστορικής μαρτυρίας. Αναφερόμενος στη μέθοδο κινηματογράφησης που ακολουθεί υποστήριξε πως «είναι ένας προσωπικός τρόπος και θυμίζει λιγάκι το κυνήγι. Ψάχνω να βρω ιδέες γύρω μου, όπως ο κυνηγός ψάχνει να βρει το θήραμά του».

Ημερίδα, με αφορμή το κινηματογραφικό αφιέρωμα «Έτσι είμαι: Ανατρέποντας προκαταλήψεις», πραγματοποίησε το φεστιβάλ. Στην ημερίδα συμμετείχαν οι σκηνοθέτες Μαριάν Κάπλαν και Νταν Χαμπίμπ, η Γιάννα Καλογεράκη, μητέρα παιδιού με νοητική στέρηση καθώς και η πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ενηλίκων Αυτιστικών, Asperger και ΥΛΑ, Πέρλα Μεσσίνα. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Δημήτρης Εϊπίδης τόνισε ότι «πρόκειται για τη σημαντικότερη εκδήλωση της φετινής διοργάνωσης, καθώς μέσω αυτής δόθηκε η ευκαιρία για την ενημέρωση του κοινού για ένα μέρος της κοινωνίας που δεν έχει την προσοχή μας αλλά και για την ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων από άτομα που βιώνουν στο περιβάλλον τους τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίες».

Με σεβασμό

Η Ιωάννα Καλογεράκη, η οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον γιο της Δημήτρη στην ταινία «Μαθήματα- Παθήματα: Τι θα γίνει ο Δημήτρης;» μοιράστηκε με το κοινό τη δική της ιστορία. «Μέχρι τα δύο του χρόνια ο Δημήτρης δεν έδειχνε να αντιμετωπίζει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Για να καταφέρω αργότερα να τον δεχτούν στο ειδικό σχολείο, χρειάστηκε να φτάσω μέχρι τη βουλή. Τελικά, το σχολείο ήταν στην πραγματικότητα ένα κολαστήριο, με τρισάθλιες υποδομές, χωρίς καν προαύλιο ή κυλικείο, με χώρους που έκρυβαν κινδύνους σοβαρού τραυματισμού». Η κ. Καλογεράκη εξέφρασε την οργή της για το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν ιδρύματα στην Ελλάδα όπου τα παιδιά «είναι δεμένα στο όνομα της προστασίας τους. Δεν είναι επικίνδυνα τα παιδιά, αν τα πλησιάσουμε με σεβασμό θα μας αφήσουν να μπούμε στον κόσμο τους».

Για σήμερα μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ άλλων το ντοκιμαντέρ «Ένα μέλλον χωρίς πετρέλαιο» της Λετισιά Μορό, όπου όταν το 2007 ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορρέα, ανακοινώνει ότι δεν θα εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα πετρελαίου του Αμαζονίου και προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος προσφέρει περισσότερα οφέλη από την εξόρυξη πετρελαίου (Παύλος Ζάννας, 19:30). Όπως και την ταινία «Τι μέσα, τι έξω…» του Βαγγέλη Ρήγα, οποίος καταγράφει την προσωπική μαρτυρία του Φάνη Ζωγράφου, που εξέτισε ποινή είκοσι χρόνων στη φυλακή (Τώνια Μαρκετάκη, 22:30).

Πληροφορίες: 13ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου Αιώνα, 11-20/3.

ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑ