Είναι ο γοητευτικός 50άρης (μόνιμα όμως ο τίτλος, έστω και αν είναι λίγο παραπάνω) του Χόλιγουντ. Ο άνδρας που όλες ποθούν, ο αμετανόητος εργένης που μάλλον τον τελευταίο καιρό, όπως λένε τα δημοσιεύματα, αλλαξοπίστησε.

Ο George Clooney, μόνο για κυρίες λοιπόν.

Σήμερα κλείνει τα 53 του χρόνια και πλέον έχει πείσει ότι είναι ένα από τα «μεγάλα κεφάλια» της 7ης Τέχνης. Δεν είναι τόσο η υποκριτική του, όσο ο τρόπος που διαχειρίζεται τα «παρελκόμενα» της τέχνης του.

Πανέξυπνες επιλογές, ιδιαίτερα καυστικό χιούμορ και «κοφτερή ματιά» στην πολιτική του προσέγγιση, έχει κάνει όλους να θαυμάζουμε τον τρόπο με τον οποίο περνά τα μηνύματα στις ταινίες του. Κυρίως δε, σε όσες φέρουν την υπογραφή του εκτός του πρωταγωνιστικού ρόλου.

Το παράδειγμα του«Monuments men», της τελευταίας του ταινίας, οι φιλελληνικές απόψεις του περί επιστροφής των μαρμάρων και η αντιμετώπισή του όταν δέχτηκε τη λεκτική επίθεση του δημάρχου του Λονδίνου για το συγκεκριμένο θέμα, δείχνουν έναν βαθιά σκεπτόμενο, έξυπνο και σίγουρα ετοιμόλογο άνθρωπο.

Πρώτη φορά, που έκανε εντύπωση κινηματογραφικά (και μετά την παρουσία του στο τηλεοπτικό ER) ήταν στην ταινία «Από το σούρουπο ως την αυγή» το 1996. Σκηνοθεσία Robert Rodriguez, σενάριο Quentin Tarantino, ο Clooney στο ρόλο του Seth Gecko και οι βρικόλακες εν δράσει δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης.

Οι αδερφοί Κοέν υπογράφουν μία ακόμη μοναδική κωμική επιτυχία, το «O Brother, Where Art Thou?» το 2000 και ο Clooney ερμηνεύει έναν νέο «Οδυσσέα» στο Νότο της Αμερικής του ‘30. Απλά απολαυστικός.

Την επόμενη χρονιά το 2001, έχει τη φαεινή ιδέα του remake του «Ocean's Eleven». Τηλεφωνεί στον φίλο του  Βrad Pitt, στη Julia Roberts, τον Matt Damon, τον Don Cheadle, με λίγα λόγια στο avant garde του Χόλιγουντ, τους λέει την ιδέα του και τους υπόσχεται ότι θα πληρωθούν μόνο αν η ταινία έχει κέρδος.

Φυσικά, τον εμπιστεύονται και κερδίζουν το στοίχημα με τον Steven Soderbergh στη σκηνοθετική καρέκλα. Την τεράστια επιτυχία ακολουθούν δύο ακόμα σίκουελ, εντάσσοντας στο καστ τον Al Pacino, την Ellen Barkin, τον Vincent Cassel, την Catherine Zeta-Jones, τον Andy Garcia.

«Οι  εξομολογήσεις ενός επικίνδυνου μυαλού» το 2002 φέρουν τη σκηνοθετική υπογραφή του. Νομίζω για πρώτη φορά μπαίνει πίσω από την κάμερα και εκεί δικαιώνεται για μία ακόμα φορά.

Επαναλαμβάνει επιτυχώς πάλι το εγχείρημα στο «Καληνύχτα και καλή τύχη» το 2005. Αυτή τη φορά υπογράφει και το σενάριο και η ταινία προτείνεται για 6 Οscar με τον …μακαρθισμό στα καλύτερά του.

Sam Jones

Είναι η πρώτη φορά που τον... παρατηρεί η αμερικανική ακαδημία κινηματογράφου. Υποψήφιότητα για καλύτερος σκηνοθέτης και σεναριογράφος για το «Καληνύχτα και καλή τύχη», καλύτερος β’ ανδρικός ρόλος για το «Syriana». Στο δεύτερο μάλιστα, κερδίζει.

Έξι υποψηφιότητες μέχρι σήμερα και 2 Oscar (για την παραγωγή του Argo το 2003). Άλλες για ερμηνεία, άλλες για σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή.

Πολυπράγμων, πολυτάλαντος και σίγουρα γερό χαρτί στο Χόλιγουντ με ένα ιδιαίτερα οικείο χιούμορ, που αναδείχτηκε χαρακτηριστικά στο «The men who stare at goats», μοναδικά συγκινητικός στους «Απογόνους» του …δικού μας Alexander Payne, χαρισματικός στην ολιγόλεπτη ερμηνεία του ως Matt Kowalski στο οσκαρικό «Gravity».

Χρόνια σου πολλά...George.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]