Η κρίση του θεσμού της οικογένειας στη σύγχρονη εποχή αποτυπώνεται με απλό και ανάγλυφο τρόπο στην ιστορία της νέας ταινίας των Σκοτ Μακγκί και Ντέιβιντ Σίγκελ «Το μυστικό της Μέιζι».

Χαρακτηριστικό είναι ότι πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά ενός βιβλίου του 1897, του ομώνυμου μυθιστορήματος του Henry James.

Παρά τη μεγάλη χρονική απόσταση διαπιστώνουμε έκπληκτοι πόσο επίκαιρα αντηχεί ο λόγος του James στις μέρες μας, διαγράφοντας μια κοινωνική πραγματικότητα που προβληματίζει. Σε αυτό, βέβαια, συνέβαλε η λεπτή δουλειά των σκηνοθετών καθώς και προσαρμογή του σεναρίου.

Πολυάσχολοι γονείς που δεν σταματούν να καβγαδίζουν άγρια και με μίσος γύρω από ένα εξάχρονο παιδάκι, χωρίς να υπολογίζουν την παρουσία του, είναι μια σκηνή που διαδραματίζεται όχι μόνο στην οθόνη αλλά πολύ συχνά και μέσα στην πραγματική ζωή.

Το σινεμά έρχεται εδώ να αντιγράψει τον κόσμο και μέσα από τις δυνατότητες που προσφέρει η κινηματογραφική τέχνη, αναλαμβάνει να υπογραμμίσει τη σοβαρότητα μερικών καταστάσεων, να διογκώσει τις λεπτομέρειες και να μας τις εκθέσει καθαρά και ξάστερα.

Η ταλαντούχα Τζούλιαν Μουρ μπαίνει στο ρόλο μιας μητέρας ολίγον ρέμπελης και ασυμβίβαστης, με καριέρα ροκ τραγουδίστριας και ο Στιβ Κούγκαν στο ρόλο ενός πατέρα αντίστοιχα καριερίστα, που είναι απών συνεχώς, κάνει ταξίδια και βλέπει τη Μέιζι, το εξάχρονο κοριτσάκι του, μόνο για να της υπενθυμίσει ότι την αγαπάει. Βαθιά αγάπη νιώθει και η μητέρα, προφανώς, ωστόσο το ερώτημα που γεννιέται είναι: η αγάπη μόνο είναι αρκετή;

Όπως και το βιβλίο, το φιλμικό κείμενο υιοθετεί την οπτική γωνία του παιδιού, τα γεγονότα παρουσιάζονται όπως τα ζει (ή μάλλον τα βιώνει) η Μέιζι, οι διάφορες σκηνές βάζουν σε πρώτο πλάνο το κοριτσάκι ενώ πίσω του ή πλάγια βρίσκονται οι μεγάλοι των οποίων, κάποιες φορές, ακούμε μόνο τις φωνές από το βάθος.

Με αργό και ήπιο ρυθμό ξετυλίγεται το νήμα της καθημερινότητας αυτού του μικρού παιδιού που «αλλάζει χέρια» κάθε λίγο και λιγάκι, καθώς αντικαταστάτες των γονιών έρχονται να αναπληρώσουν την παρουσία τους, όταν αυτοί δεν είναι διαθέσιμοι.

Αυθαίρετα και εγωιστικά αφαιρείται το δικαίωμα από τη Μέιζι να εστιάσει και να συνδεθεί συναισθηματικά με όποιο πρόσωπο θα της έδειχνε σταθερή και διαρκή στοργή, εφόσον άλλοτε περνά το χρόνο με τη μάνα, άλλοτε με τη μπέιμπι-σίτερ ή το νέο σύζυγο της μητέρας της, μέχρι και με μια ρεσεψιονίστ που εμπλέκεται τυχαία, λόγω κακής συνεννόησης των υπευθύνων.

Η ειρωνεία είναι κραυγαλέα σε κάποια σημεία και συμβάλλει στο χτίσιμο ενός υπόγειου δράματος που διαγράφεται βαθμιαία στην οθόνη και καλεί το θεατή να συμπάσχει.

Η Ονάτα Άπριλ, παρά την πολύ μικρή της ηλικία, ανταποκρίνεται επάξια στο ρόλο σηκώνοντας ένα μεγάλο βάρος του έργου, δίπλα στους πολύ καλούς ηθοποιούς. Μέσα στο βλέμμα της έρχονται να φωλιάσουν η παιδικότητα, η αθωότητα, η γλυκύτητα και ένα σκοτεινό σύννεφο μιας αόριστης μελαγχολίας. 

Οι δημιουργοί του «The Deep End» υπογράφουν άλλη μια ταινία που αξίζει να δείτε.

Σκηνοθεσία: Σκοτ Μακγκί, Ντέιβιντ Σίγκελ. Παίζουν: Ονάτα Άπριλ, Τζούλιαν Μουρ, Στιβ Κούγκαν, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Τζοάνα Βάντερχαμ. Εταιρία Διανομής:  SEVEN.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ