Ο Φρανσουά Οζόν μας ταξιδεύει στη δεκαετία του ’70 αναζωπυρώνοντας τον κινηματογραφικό έρωτα της Κατρίν Ντενέβ με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ.

«Potiche»

Η κινηματογραφική χημεία ανάμεσα στην Κατρίν Ντενέβ και τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, είναι αποδεδειγμένη, αν τους θυμηθούμε ως παράνομο ζευγάρι στο «Τελευταίο μετρό» του Φρανσουά Τριφό. Τώρα οι δύο σταρ στην ωριμότητά τους, δίνουν και πάλι ραντεβού στην ρομαντική κομεντί του Φρανσουά Οζόν που τάραξε το γαλλικό box office αγγίζοντας τα τρία εκατομμύρια εισιτήρια.

Ο Φρανσουά Οζόν, όπως έκανε και με την προηγούμενη πετυχημένη ταινία του τις «Οκτώ γυναίκες», αντλεί την έμπνευσή του από το χώρο το θεάτρου. Αυτή τη φορά διασκευάζει για τη μεγάλη οθόνη το έργο των Πιέρ Μπαριγιέ και Ζαν Πιερ Γκρέντι που θέτει στο στόχαστρο της σάτιρας τις σχέσεις των δύο φύλων αλλά και τον πόλεμο των τάξεων.

Η Κατρίν Ντενέβ, είναι η χαριτωμένη γυναίκα –σκιά πίσω από τον επιτυχημένο εργοστασιάρχη σύζυγό της, Ρομπέρ Πουγιόλ (στο ρόλο ο Φαμπρίς Λουσινί). Φυλακισμένη στους τέσσερις τοίχους της κουζίνας της, εξέρχεται από το «βασίλειό της», εξαιτίας των αναπάντεχων εξελίξεων στην οικογενειακή επιχείρηση: ο αυταρχικός Πουγιόλ έρχεται σε σύγκρουση με τους απεργούς εργάτες του και αυτοί τον κρατούν όμηρο, μέσα σε τεταμένο κλίμα. Η κρίση εκτονώνεται με τον τραυματισμό του και τη συνακόλουθη απομάκρυνσή του για ένα διάστημα από την περιοχή. Τώρα το πεδίο είναι ελεύθερο για την Σουζάν Πουγιόλ (Κατρίν Ντενέβ) για να αναλάβει τη διοίκηση του εργοστασίου. Τα προβλήματα όμως αρχίζουν όταν ο Πουγιόλ επιστρέφει από τη … «διπλωματική» απουσία του τη στιγμή που η Σουζάν έρχεται αντιμέτωπη με έναν παλιό της έρωτα, τον Μπαμπέν (Ζεράρ Ντεπαρντιέ).

Ο τίτλος της ταινίας αναφέρεται σε έναν μειωτικό χαρακτηρισμό στη Γαλλία που συνοδεύει τις γυναίκες-γλάστρες, χωρίς προσωπικότητα. «Potiche» είχε χαρακτηριστεί ακόμη και η γαλλίδα πολιτικός Σεγκολέν Ρουαγιάλ, της οποίας την προεκλογική εκστρατεία είχε παρακολουθήσει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο σκηνοθέτης: «Ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό μια ταινία για τη θέση των γυναικών στην κοινωνία και την πολιτική. Όταν είδα την παράσταση Potiche των Μπαριγιέ και Γκρέντι, πριν από περίπου δέκα χρόνια, σκέφτηκα αμέσως ότι ήταν το τέλειο υλικό για μια ταινία. Ωστόσο, μου πήρε αρκετό καιρό για να το κάνω δικό μου, για να δω πώς θα το μετέφερα στον κινηματογράφο αλλά και στη σύγχρονη κοινωνία. Ένιωθα πως θα κατάφερνα να βρω τον ρυθμό και τη ζωντάνια μιας εκκεντρικής κωμωδίας αλλά δεν ήθελα να βγει μια αναχρονιστική παράσταση, αποκομμένη από την πραγματικότητα. Δύο γεγονότα, συνέβαλαν καταλυτικά στο να γίνει το δικό μου Potiche, όπως έγινε. Το ένα ήταν η συνάντησή μου με τους αδελφούς Αλτμάγιερ, τους παραγωγούς που μου πρότειναν να κάνω μια πολιτική ταινία για τον Νικολά Σαρκοζί στο πνεύμα της ‘Βασίλισσας’ του Στέφεν Φρίερς και το δεύτερο οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, στις οποίες ακολούθησα την πολιτική εκστρατεία της Σεγκολέν Ρουαγιάλ με πολύ ενδιαφέρον».

Παίζουν οι : Κατρίν Ντενέβ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Καρίν Βιάρντ, Ζεραμί Ρενιέρ, Φαμπρίς Λουσινί. Η ταινία προβάλλεται από τη Nutopia.