Μια ταινία κινουμένων σχεδίων για δύο μουσικές μητροπόλεις: την Αβάνα και τη Νέα Υόρκη.

«Τσίκο και Ρίτα»

Η μουσική σκηνή της Αβάνας των δεκαετιών ’40 και ’50 αποτυπώνεται σε αυτή τη «τζαζ» ρομαντική ταινία κινουμένων σχεδίων που απευθύνεται σε ενήλικους θεατές.

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Φερνάντο Τρουέμπα («Βelle Epoque»), έχει στο ενεργητικό του αξιόλογα μουσικά ντοκιμαντέρ ενώ το πολυσχιδές ταλέντο του έχει βρει διέξοδο στον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση και τη μουσική. Ο γνωστός σκηνοθέτης έδειξε ενδιαφέρον για τη δουλειά του εικαστικού Χαβιέ Μαρισκάλ που έχει ασχοληθεί με τη γραφιστική, το κόμικ, τη ζωγραφική, το κινούμενο σχέδιο και το web design.

Στο εγχείρημα αυτής της ταινίας με την ξεχωριστή αισθητική συνέβαλε και ο αδελφός του Μαρισκάλ, Τόνο Εράντο, ο οποιος έχει σκηνοθετήσει πολλά μουσικά και διαφημιστικά βίντεο.

Η Αβάνα των περασμένων δεκαετιών κατέχει αναμφίβολα τον «πρωταγωνιστικό ρόλο». Προκειμένου να τη σκιαγραφήσει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ιστορική ακρίβεια ο Μαρισκάλ περπάτησε στους δρόμους της και μελέτησε παλιά αρχεία.

Στο δεύτερο μέρος του έργου η δράση μεταφέρεται στο επιβλητικό αστικό τοπίο της Νέας Υόρκης και ο θεατής μπορεί να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τα μουσικά κοκτέιλ της εποχής που ανέδειξαν τους μεγάλους μουσικούς της τζαζ.

Η ταινία έχει ως ηχητικό φόντο τα τραγούδια και την αισθαντική μουσική των Ντίζι Γκιλέσπι, Κόουλ Πόρτερ, Θελόνιους Μονκ και Μπέμπο Βαλντέζ.

Η πλοκή του έργου περιστρέφεται γύρω από μια ιστορία αγάπης. Ο Τσίκο, ένας νεαρός, φιλόδοξος πιανίστας και η ταλαντούχα τραγουδίστρια Ρίτα, έρχονται κοντά χάρη σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Όμως η κοινή τους πορεία, όπως συμβαίνει και με τη λάτιν μπαλάντα, το μπολερό-έχει στιγμές λύπης και αποχωρισμού.

Τη σκηνοθεσία υπογράφουν από κοινού οι Φερνάντο Τρουέμπα, Χαβιέ Μαρισκάλ και Τόνο Εράντο. Όλοι οι συντελεστές της ταινίας ήταν ενθουσιασμένοι από την ευκαιρία να απαθανατίσουν μια καθοριστική στιγμή της εξέλιξης της τζαζ μουσικής.

Όπως τονίζει ο Τόνο Εράντο, «ήταν η στιγμή που εμφανίστηκαν νέοι μουσικοί, όπως ο Τσάρλι Πάρκερ και ο Ντίζι Γκιλέσπι, με ένα νέο είδος μουσικής, που δεν ήταν για χορό, γεμάτο νότες, με πολύ γρήγορο παίξιμο, η μουσική που τώρα αποκαλούμε τζαζ. Έπειτα έφθασαν οι Κουβανοί μουσικοί. Ο Γκιλέσπι έχει πει πολλές φορές σε συνεντεύξεις ότι υπήρχε μια στιγμή πολύ σημαντική για αυτόν, όταν έπαιξε για πρώτη φορά με τον Τσάνο Πότζο. Ο Πότζο ήταν ο πρώτος οργανοπαίκτης κρουστών που έπαιξε σε μια τζαζ μπάντα. Έφερε όλους αυτούς τους λάτιν και αφρικάνικους ρυθμούς, που ήταν πολύ καινούργιοι για τους μουσικούς εκείνους».

Ο Φερνάντο Τρουέμπα προσθέτει: «Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός στην κουβανέζικη ιστορία και στην αμερικάνικη τζαζ για να ευχαριστηθείς την ταινία. Όμως αν γνωρίζεις εκείνη την περίοδο, τότε θα έχεις κάποια έξτρα οφέλη».

Ακούγονται οι φωνές των Εμάν Ξορ Όνια, Λιμάρα Μενέσες, Μάριο Γκέρα. Η ταινία προβάλλεται από την Odeon.