Ο Γολγοθάς της «Μαύρης αφροδίτης» από τον Αμπντελατίφ Κεσίς, σε ένα ρεαλιστικό δράμα.

«Μαύρη Αφροδίτη»

Ο γαλλοτυνήσιος δημιουργός Αμπντελατίφ Κεσίς καταγράφει με ρεαλισμό την αληθινή ιστορία της Σάαρτζι Μπάρτμαν, της επονομαζόμενης «μαύρης Αφροδίτης» που έγινε διάσημη το 19ο αιώνα με τις ασυνήθιστες σωματικές της αναλογίες.

Αντικείμενο περιέργειας, χλευασμού αλλά και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, η άτυχη αυτή νοτιοαφρικανή έγινε το αγαπημένο θέαμα για την υψηλή κοινωνία του Παρισιού ενώ και η ιατρική κοινότητα έδειξε ενδιαφέρον για την περίπτωσή της.

Ο σκηνοθέτης, ο οποίος απέσπασε διθυραμβικά σχόλια για αυτή την ταινία του στο πρόσφατο φεστιβάλ της Βενετίας, αποτυπώνει με ρεαλισμό τις επώδυνες περιπέτειες αυτής της γυναίκας που μετά το θάνατό της αναδείχτηκε σε μάρτυρα του καταπιεσμένου αφρικανικού λαού.

Οι ασυνήθιστες αναλογίες της «μαύρης Αφροδίτης» ήταν ένα φυσικό χαρακτηριστικό των Οτεντότων της Αφρικής. Μάλιστα σύμφωνα με τα κριτήρια της φυλής η Σάαρτζι θεωρούνταν όμορφη και όχι τέρας.

Η ταινία μας μεταφέρει στο Παρίσι του 1817, στη Βασιλική Ακαδημία Ιατρικής. Εκεί ο ανατόμος Ζωρζ Κουβιέ εξετάζει το γύψινο καλούπι της Σάαρτζι Μπάρτμαν και δηλώνει: «Δεν έχω δει ποτέ ανθρώπινο κρανίο που να μοιάζει τόσο πολύ με το κρανίο ενός πιθήκου». Οι συνάδελφοί του χειροκροτούν και με αλλεπάλληλα φλας μπακ ξετυλίγεται η ιστορία της άτυχης γυναίκας.

Τη Σάαρτζι την είχε φέρει με τη βία στην Ευρώπη το λευκό «αφεντικό» της, ο Σεζάρ και την επιδείκνυε ως πρωτοφανές θέαμα στο Λονδίνο και το Παρίσι. Όταν η ιατρική κοινότητα διεκδίκησε την κοπέλα ως αντικείμενο επιστημονικής έρευνας στη Βασιλική Ακαδημία Ιατρικής στο Παρίσι, εκείνη αντιστάθηκε σθεναρά.

Ο Σεζάρ την πούλησε σε έναν παρουσιαστή άγριων θηρίων, ο οποίος άρχισε να την περιφέρει και σε ερωτικές συγκεντρώσεις αριστοκρατών. Η «μαύρη Αφροδίτη» κατόρθωσε τελικά να βρει τη γαλήνη αρκετά χρόνια μετά τον τραγικό θάνατό της, όταν τα λείψανά της επέστρεψαν με επισημότητα το 2002 στη Νότια Αφρική στο πλαίσιο του εορτασμού για την Ημέρα της Γυναίκας. Ο σκηνοθέτης, αναφερόμενος στην ηρωίδα της ταινίας του που την ενσαρκώνει η Γιαχίμα Τόρες, υπογραμμίζει: «Η Σαάρτζι υπήρξε καλλιτέχνης. Ήξερε να παίζει μουσική, είχε πολύ καλή φωνή, χόρευε καλά, αλλά αυτό που τελικά το κοινό λάτρεψε σε εκείνη δεν ήταν ο πραγματικός της εαυτός , τον οποίο δεν μπόρεσε να εκφράσει ποτέ, αλλά μια καρικατούρα. Ήταν αυτό που ήθελαν να δουν σε εκείνη. Ένα show. Ήταν φυλακισμένη στην εικόνα που είχαν οι άλλοι για εκείνη. Και αυτό το στοιχείο της καταπίεσης, είναι ο βασικός κορμός στην ταινία μου.

Ταυτίστηκα με την Σάαρτζι σε αυτό. Όταν ξεκίνησα ως ηθοποιός την καριέρα μου, υπέφερα όταν το κοινό έβλεπε σε εμένα τον Άραβα και όχι τον καλλιτέχνη και για αυτό δεν είχα την ευκαιρία να δείξω το πραγματικό μου ταλέντο. Αισθανόμουνα σα να είμαι φυλακισμένος, όπως ακριβώς και η Σάαρτζι αισθανόταν φορώντας το σώμα της».

Παίζουν οι :Γιαχίμα Τόρες, Ολιβιέ Γκουρμέ, Αντρέ Ζακόμπς, Φρανσουά Μαρτουρέ. Η ταινία προβάλλεται από τη Feelgood Entertainment.