Ελληνικές τηλεοπτικές κωμωδίες: Ορίστε λοιπόν, τι μου λείπει από τα 90s

aparadektoi
ΤΕΤΑΡΤΗ, 15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

Η ελληνική τηλεόραση άκουσε τις ευχές μας και ξαναξεκινά δειλά δειλά να προβάλλει τις κωμικές σειρές εγχώριας παραγωγής. Μήπως βιαστήκαμε να κάνουμε ευχή;

Δε θέλω να προκαταλάβω κάποιον, ούτε να είμαι η «κακιά» της παρέας αλλά όσο το τηλεοπτικό πρόγραμμα της νέας σεζόν ξεκινά τόσο μου λείπουν οι …επαναλήψεις. Θα σας έλεγα που αναφέρομαι συγκεκριμένα αλλά δεν θα ήταν δίκαιο για δύο λόγους: πρώτον) όλοι έχουν δικαίωμα στην ευκαιρία (έστω και αν γίνεται εις βάρος του δικούς μας χρόνου) και δεύτερον) δεν έχω παρακολουθήσει όλες τις σειρές άλλα θα ήταν το λιγότερο άκομψο να μιλήσω μόνο για μερικά κακά μεν, παραδείγματα δε.

Γι αυτό θα ευχηθώ απλά, η τηλεόραση να γίνει όπως τότε που όταν διαφήμιζε μία «κωμική σειρά» ήταν όντως αστεία και όχι ηλίθια (συγνώμη κιόλας), που με δοκιμασμένες συνταγές και πολύ κακές ερμηνείες και σενάριο επιχειρεί και επιμένει να καίει σήμερα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Γιατί όχι, δε φταίει η κρίση για την έλλειψη έμπνευσης και ταλέντου. Και γιατί ναι, μετά από μία τηλεοπτική «υπερβολή» των 90s είμαι απαιτητικός θεατής.

Έτσι θέλω να δω κάτι ανάλογο με:

Τους αυθαίρετους:  Η απαρχή της τηλεοπτικής κωμωδίας. Από τη Ζανέτ Τουρλουφίδη-Χατζηγιώργη και μετά η τηλεόραση ανθίζει. Οι Αυθαίρετοι προβλήθηκαν από το 1989 ως το 1991, σε σενάριο Βασίλη Νεμέα. Οι μπαγαποντικές των Βάσια Τριφύλλη, Νατάσα Τσακαρισιάνου, Δημήτρη Πουλικάκο, Χρήστου Βαλαβανίδη, Θέμη Μάνεση και Βάνα Παρθενιάδου έβαλαν απλά τα θεμέλια για μια νέα μορφή ψυχαγωγίας που σύντομα θα έμπαινε στο πετσί της νέας τηλεοπτικής γενιάς. Της δικής μου.

Απαράδεκτοι: Η πλέον cult κωμωδία στις αρχές της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης έθεσε ψηλά τον πήχη. Πολύ ψηλά. Αντιλαμβάνομαι ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, τα δεδομένα είναι διαφορετικά αλλά το γεγονός ότι μία παρέα κατάφερε να μεταφέρει το έξυπνο χιούμορ της με τόση απλότητα, χωρίς υπερβολές, απλά δημιουργεί εύλογη νοσταλγία. Δήμητρα Παπαδοπούλου, Σπύρος Παπαδόπουλος, Βλάσσης Μπονάτσος, Γιάννης Μπέζος, Βασίλης Χαλακατεβάκης, Ρένια Λουϊζίδου και συχνά πυκνά ο Πέτρος Φιλιππίδης, δημιούργησαν σχολή.

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 1992 και το «Αχ Ελένη» βγαίνει στον τηλεοπτικό αέρα. Στο ίδιο φιλικό, σχεδόν αδέξιο πνεύμα, η μοναδική Ελένη Ράντου μαζί τον υπέροχο Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, τη Μαρία Γεωργιάδου και τον Γιώργο Λέφα (Γιατί Αντώνη;) χαρίζουν απίστευτες ώρες γέλιου. Χαρακτηριστική και η extravagant εμφάνιση της Χρύσας Ρώπα ως… γιαγιά της Ελένης.

15 Σεπτεμβρίου 1993: είναι η ημέρα που προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο από το επικό «Της Ελλάδος τα παιδιά». Ο Σμήναρχος Επαμεινώνδας Κάκαλος (Γιάννης Μπέζος) έχει να αντιμετωπίσει τους πιο άχρηστους σμηνίτες: Νίκος Αλεξίου (Πλαπούτας) , Κώστας Ευριπιώτης (Γιώργος Βλάχος) , Γιάννης Σαββιδάκης (Ντάλας) , Δημήτρης Φραγκιόγλου (Χλαπάτσας), όλοι υπό την εποπτεία του Γιάννη Καπετάνιου, κοινώς επισμηνίας Καραβανέας. Και όλα αυτά συμβαίνουν στο Γραφείο Ενημέρωσης της Αεροπορίας, όπου εργάζεται η εκπληκτική Χρυσούλα Διαβάτη με την χαρακτηριστική τσιρίδα της.

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 1993, ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου, πολύ πρώιμα μας βάζουν στον αμαρτωλό κόσμο των τηλεοπτικών καναλιών με το υπέροχο «Δις εξαμαρτείν». Πίσω από τις κάμερες γίνονται «αίσχη» με την Νένα Μεντή, διευθύντρια ειδήσεων του Media Channel να πρωταγωνιστεί και να διχάζεται μεταξύ του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου και του Χάρη Σώζου. Η περσόνα βέβαια που κλέβει τις εντυπώσεις είναι η ανυπέρβλητη Ντίνα Κώνστα, για εμάς Γιολάντα Ραγιά.

Δύο χρόνια μετά, το 1995, οι Λευτέρης Παπαπέτρου και  Αλέξανδρος Ρήγας μεγαλουργούν κυριολεκτικά με τη «Ντόλτσε Βίτα». Ένα οικογενειακό …δράμα θα συνταράξει την οικογένεια Μαρκάτου- τη γνωστή με την τοματοβιομηχανία φυσικά- και η υψηλή κοινωνία θα γνωρίσει την πρώτη ελληνίδα τηλεοπτική …cougar.

Το 1996, ο Γιάννης Μπέζος επιστρέφει για να ερμηνεύσει έναν μοναδικό χαρακτήρα. Το κείμενο του Κώστα Πρετεντέρη μας είχε συστήσει τον χαρακτήρα του Δόγκανου από το 1976, τότε που ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είχε υποδυθεί το ρόλο για την ΥΕΝΕΔ. Είκοσι χρόνια μετά ο Γιάννης Μπέζος έγραψε τηλεοπτική ιστορία με το «Εκείνες και εγώ».

Την επόμενη χρονιά, οι «Δύο Ξένοι» γίνονταν αναπόσπαστη συνήθεια. Η πρώην Γιολάντα Ραγιά εμφανίζεται ως Ντένη Μαρκορα και οι θανατηφόρες ατάκες της με τη Χρυσούλα Διαβάτη ξεπερνούν κάθε επιτρεπτό και ανεπίτρεπτο όριο. Και αυτό είναι υπέροχο. Αυτά γίνονται στο περιθώριο φυσικά καθώς ο βασικός πυρήνας της ιστορίας των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημητρίου Αποστόλου είναι η ρομαντική σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο τελείως αντίθετους χαρακτήρες.

Η Εβελίνα Παπούλια ως bimbo του πρωινάδικου και ο αγγλοθρεμένος γιος της κυρίας Μαρκορά, Κωνσταντίνος (σκηνοθέτης με αξιώσεις και τα χρήματα της φυσικά) άλλαξαν την πορεία της ελληνικής κωμωδίας. Η σειρά αυτή έκανε τις απαιτήσεις μας να χτυπήσουν κόκκινο. Κι άλλο μακάβριο χιούμορ, κι άλλες καφρίλες, κι άλλες ωμότητες. Όλα μέσα από πανέξυπνες ατάκες φυσικά.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 1998. Δε μπορεί να μη θυμάστε τη μέρα αυτή. Είναι η πιο …εγκληματική μέρα της ελληνικής τηλεόρασης. Ο Λευτέρης Παπαπέτρου βγάζει ό,τι πιο σκοτεινό και τραγελαφικό κρύβει μέσα του και μας συστήνει την πιο δολοφονική παρέα (ή έστω τη Σωσώ Παπαδήμα σε επίπεδα δολοφονίας) των 90s στα «Εγκλήματα».

Μία πόρνη, ο αδερφός της (έμπορος εσωρούχων), η γυναίκα του, ο εραστής της- χασάπης, η γυναίκα του, ένας κατάκοιτος (μάλλον) πατέρας, η κρυφή αρχικά σύζυγός του, ο γιός της, ο bisexual παραγιός του χασάπη, οι τρεις (και πλέον) μνηστήρες της πόρνης και η Πέπη – φίλη της συζύγου του χασάπη και αλλεργική στα κουκιά, όπως αποδείχτηκε, δε μπορούν να προκαλέσουν γέλιο.

Και καλωσορίσατε στο 2000. Το millennium, που τόσο όλοι ανησυχούσαν αν θα τα καταστραφεί ο κόσμος (έδιναν και έπαιρναν οι ερμηνείες με τις προφητείες των Μάγια θυμάμαι. Μα τι αστείο ακούγεται τώρα) έχει να μας κάνει μία μόνο ερώτηση: Τι Ψυχή θα παραδώσεις μωρή; Ο Αλέξανδρος Ρήγας και ο Δημήτρης Αποστόλου είναι αγαπημένο μου συγγραφικό δίδυμο και δεν το κρύβω.

Αυτή η ακάλυπτη, χωρίς μάσκες και υπονοούμενα εποχή που επέβαλλαν τηλεοπτικά, νομίζω έκανε τον κόσμο λίγο πιο έξυπνο σε επίπεδο χιούμορ. Και ναι, η τηλεόραση μπορεί να χαρακτηρίζεται ακόμα ως ένα «χαζοκούτι» αλλά καμία από τις παραπάνω σειρές δε με έκαναν να γίνω λιγότερο έξυπνη (Έλα δεν το πιστεύω!). Αντίθετα, οι νέες τηλεοπτικές προτάσεις μάλλον θα το πετύχουν.

Σόφη Ζιώγου
[email protected]