Με το πέρασμα των χρόνων, η κοκκινομάλλα Νικόλ Κίντμαν, όχι μόνο γίνεται ολοένα και πιο γοητευτική, αλλά μέσα στην τελευταία δεκαετία έχει διευρύνει το φάσμα του ταλέντου της τόσο, ώστε να αυξάνει συνεχώς τους θαυμαστές της απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη.

Αν και είναι γνωστή ως το «καμάρι» της Αυστραλίας, η Νικόλ Κίντμαν στην πραγματικότητα γεννήθηκε στη Χονολουλού στις 20 Ιουνίου το 1967 από Αυστραλούς γονείς. Ο πατέρας της είναι βιοχημικός, κλινικός ψυχολόγος και συγγραφέας, ενώ η μητέρα της εκπαιδεύτρια νοσοκόμων, που ταυτόχρονα επιμελείται τα βιβλία του πατέρα της.

Και οι δύο λάμβαναν μέρος σε διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 κι ενώ ζούσαν στην Ουάσιγκτον DC. Επέστρεψαν στην Αυστραλία όταν η Νικόλ ήταν μόλις τεσσάρων, η οποία δεν άργησε βέβαια να δείξει το ταλέντο της στην υποκριτική με τις σχολικές παραστάσεις που συμμετείχε, αν και ήταν πολύ ντροπαλή, τόσο που πολλές φορές τραύλιζε.

Στα 16 παράτησε το σχολείο κι έκανε το ντεμπούτο της με το «Bush Christmas», ενώ συμμετείχε και σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές, ξεκινώντας σπουδές στην υποκριτική. Στα 17 της, τα άσχημα νέα ότι η μητέρα της πάσχει από καρκίνο του μαστού την ανάγκασε να αφήσει για λίγο τις σπουδές της, και να δουλέψει σαν μασέζ προκειμένου να προσφέρει στην οικογένειά της.

Σπούδασε στο Βικτωριανό Κολλέγιο Τεχνών της Μελβούρνης και στο Phillip Street Theatre στο Σίδνεϊ με την Ναόμι Γουότς, με την οποία πήγαιναν στο ίδιο Λύκειο. Συνέχισε τις σπουδές της στο Θέατρο Νέων της Αυστραλίας, μελετώντας υποκριτική και ήδη είχε ξεκινήσει την καριέρα της.

Μέσα στη δεκαετία του ’80 και ιδίως στα μέσα, αρχίζει να γίνεται πιο γνωστή, μετά από διάφορους ρόλους σε ταινίες, όπως το «BMX Bandits», το «Watch the shadows dance» και την αισθηματική κομεντί «Windrider», ενώ βρέθηκε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, εκπομπές και ταινίες της αυστραλέζικης τηλεόρασης. To ’88, το «Emerald city» της χάρισε μια υποψηφιότητα βραβείου β’ γυναικείου ρόλου του Ινστιτούτου Κινηματογράφου της Αυστραλίας, ενώ το ’89 τη βρίσκουμε στο «Dead calm» με τον Σαμ Νιλ και τον Μπίλι Ζέιν, λίγο πριν βρεθεί στο πλευρό του Τομ Κρουζ, στις «Μέρες κεραυνού».

Τον Δεκέμβριο του ’90, η Κίντμαν και ο Κρουζ παντρεύονται και αποτελούν το ζευγάρι της δεκαετίας, παίρνοντας διαζύγιο το 2001 κι ενώ έχουν υιοθετήσει δύο παιδιά. Μετά τον Τομ Κρουζ και μετά από διάφορες αποτυχημένες σχέσεις με τον Ρόμπι Ουίλιαμς, τον Λένι Κράβιτς κ.ά., το 2006 παντρεύτηκε τον κάντρι τραγουδιστή από τη Νέα Ζηλανδία, Κιθ Έρμπαν, με τον οποίο έκανε 2 παιδιά, το ένα μέσω παρένθετης μητέρας.

Το ’92 την βρίσκουμε και πάλι να συμπρωταγωνιστεί με τον Τομ Κρουζ στο «Far and away» του Ρον Χάουαρντ, κερδίζοντας μια υποψηφιότητα μαζί με τον Κρουζ για Mtv award, ως καλύτερο τηλεοπτικό ζευγάρι, ενώ επόμενη σημαντική ταινία στην πορεία της αποτελεί η κομεντί «Έτοιμη για όλα» του Γκας Βαν Σαντ, με τον Ματ Ντίλον και τον Χοακίν Φοίνιξ. Ο ρόλος της ως φιλόδοξη επαρχιωτοπούλα που θέλει να γίνει διάσημη δημοσιογράφος της αμερικάνικης τηλεόρασης, της χαρίζει Χρυσή Σφαίρα, μεταξύ άλλων βραβείων και υποψηφιοτήτων.

Την ίδια χρονιά, την βρίσκουμε στο «Batman forever», μαζί με τον Βαλ Κίλμερ, τον Τόμι Λι Τζόουνς και τον Τζιμ Κάρεϊ και το 1996 στο «Πορτραίτο μιας κυρίας» σε μια ταινία εποχής με τον Τζον Μάλκοβιτς και τη Μπάρμπαρα Χέρσεϊ.

Σειρά έχει το 1997 το θρίλερ δράσης «Ο Ειρηνοποιός» με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, στο οποίο υποδύεται μια αναλύτρια του C.I.A., η οποία συνεργάζεται με τον... στρατιωτικό Τζορτζ Κλούνεϊ προκειμένου να ξεσκεπάσουν το μυστήριο κλοπής πυρηνικών όπλων.

Το 1998 φτιάχνει «Μαγικά φίλτρα» με τη Σάντρα Μπούλοκ, ενώ το ’99 πρωταγωνιστεί σε μια πολύ διαφορετική ταινία από αυτές που την είχαμε συνηθίσει ως τότε, στο «Μάτια ερμητικά κλειστά», το «κύκνειο άσμα» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Με συμπρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ για άλλη μια φορά, υποδύεται μια γυναίκα, της οποίας η ερωτική φαντασίωση θα βάλει τον άντρα της σε περιπέτειες. Τα γυρίσματα κράτησαν... τρία χρόνια και η Κίντμαν κέρδισε ένα Blockbuster Entertainment Award. Η ταινία έλαβε γενικότερα καλές κριτικές, αν και σόκαρε πολλούς με τις γυμνές σκηνές της.

Στη συνέχεια ακολουθεί ένα διάστημα κατά το οποίο ο γάμος της με τον Τομ Κρουζ τελειώνει και η Κίντμαν απέχει από τα κινηματογραφικά δρώμενα, το 2001, όμως, επιστρέφει δυναμικά.

Το Όσκαρ και οι επόμενοι ρόλοι της

Τη νέα δεκαετία η Κίντμαν ξεκινά με 2 από τους πιο επιτυχημένους ρόλους της: αυτόν της πανέμορφης χορεύτριας στο «Moulin Rouge!» του Μπαζ Λάρμαν, μαζί με τον Γιούαν Μακ Γκρέγκορ και αυτόν της μητέρας δύο παιδιών που ζει σε ένα... περίεργο σπίτι, στο «Οι Άλλοι» του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ. Ο ρόλος της στο Μουλέν Ρουζ της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου και μια Χρυσή Σφαίρα, αναδεικνύοντας και τις δυνατότητές της στο τραγούδι, ενώ ο επόμενος ρόλος της έφερε μεταξύ άλλων μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και διάφορα βραβεία. Την ίδια χρονιά πρωταγωνιστεί και στο «Κορίτσι γενεθλίων» με τον Βενσάν Κασέλ και τον Μπεν Τσάπλιν.

Το 2002, φτάνει στην κορυφαία στιγμή της καριέρας της, με τον ρόλο της ως Βιρτζίνια Γουλφ στη δραματική ταινία «Οι ώρες», πλάι στην Μέριλ Στριπ και την Τζούλιαν Μούρ. Ο ρόλος της ως αγγλίδα συγγραφέας της χάρισε το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου, όπως και Χρυσή Σφαίρα, κερδίζοντας την αποδοχή του κόσμου και των κριτικών. Για τον ρόλο η Κίντμαν έγινε αγνώριστη, αφού φόρεσε προσθετική μύτης προκειμένου να μοιάζει στη διάσημη συγγραφέα.

Μετά το Όσκαρ, η Κίντμαν βρίσκεται σε μια διαφορετική ταινία-παραβολή του Λαρς Φον Τρίερ, σε ένα μινιμαλιστικό σκηνικό, πλάι στον Πολ Μπέττανι, το «Dogville», ενώ ακολουθεί η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Φίλιπ Ροθ, το «Ανθρώπινο στίγμα», η οποία τη βρίσκει μαζί με τον Άντονι Χόπκινς το 2003.

Την ίδια χρονιά μαζί με τον Τζουντ Λο και τη Ρενέ Ζελβέγκερ τη συναντάμε στο αισθηματικό δράμα «The cold mountain», το οποίο αποτέλεσε εμπορική επιτυχία και της χάρισε την έκτη υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.

Το 2004, βρίσκεται σε ένα μέρος όπου όλες οι γυναίκες είναι τέλειες και οι άντρες ευτυχισμένοι, στο «Οι γυναίκες του Στέπφορντ», όπου πρωταγωνιστεί μαζί με τη Μπέτι Μίντλερ και τον Μάθιου Μπρόντερικ. Την ίδια χρονιά έρχεται και η έβδομη υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα, με τη «Γέννηση», όπου η Νικόλ αλλάζει λουκ και υποδύεται τη χήρα της οποίας ο πρώην άντρας εμφανίζεται ξανά ως 10χρονο αγόρι. Η ταινία προκάλεσε σε ορισμένες σκηνές, λόγω της ιδιαιτερότητας της σχέσης μεταξύ του 10χρονου αγοριού και της Κίντμαν στην ταινία, λαμβάνοντας ανάμεικτες κριτικές.

Την επόμενη χρονιά υποδύεται τη διερμηνέα που εργάζεται στον ΟΗΕ και κρυφακούει κάτι που τη βάζει σε κίνδυνο, στην ταινία «Διερμηνέας» του Σίντνεϊ Πόλακ, ενώ την ίδια χρονιά η γνωστή σε όλους μας μάγισσα Σαμάνθα παίρνει τη μορφή της Νικόλ στο «Bewitched» της Νόρα Έφρον.

Με τον Τζέιμς Μποντ, Ντάνιελ Κρεγκ τη συναντούμε το 2007 στο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας «Η εισβολή», όπου κάνει τα πάντα για να προστατέψει το γιο της και τον εαυτό της από την εξωγήινη απειλή με τη μορφή ιού και την ίδια χρονιά, πάλι στο πλευρό του Ντάνιελ Κρεγκ, βρίσκεται στο «Αστέρι του Βορρά».

Λίγο πριν φύγει η δεκαετία, βρίσκεται και πάλι υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Μπαζ Λάρμαν στο «Australia» με τον Χιου Τζάκμαν, ενώ το 2009 συναντιέται με την Μαριόν Κοτιγιάρ, τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, τη Σοφία Λόρεν, την Πενέλοπε Κρουζ και άλλα μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου στο μιούζικαλ «Nine» του Ρομπ Μάρσαλ.

Η Κίντμαν ήταν μάλιστα αυτή η οποία είχε επιλεγεί αρχικά για το ρόλο της Κέιτ Γουίνσλετ στην ταινία «Σφραγισμένα χείλη», όμως η εγκυμοσύνη της την ανάγκασε να μην προχωρήσει με τη συνεργασία.

Το 2010 πρωταγωνιστεί με τον Άαρον Έκχαρτ στη δραματική ταινία «Απώλεια» βλέποντας ξανά το όνομά της στις υποψηφιότητες για Όσκαρ, ενώ το 2011 τη βρίσκουμε μαζί με την Τζένιφερ Άνιστον και τον Άνταμ Σάντλερ στο «Σύζυγο για ενοικίαση».

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Bush Christmas» (1983), «BMX Bandits» (1983), «Wills & Burke» (1985), «Windrider» (1986), «The bit part» (1987), «Watch the shadows dance» (1987), «Emerald City» (1988), «Dead calm» (1989), «Days of thunder» (1990), «Flirting» (1991), «Billy Bathgate» (1991), «Far and away» (1992), «Malice» (1993), «My life» (1993), «To die for» (1995), «Batman forever» (1995), «The portrait of a lady» (1996), «The leading man» (1996), «The peacemaker» (1997), «Practical magic» (1998), «Eyes wide shut» (1999), «Moulin Rouge!» (2001), «The others» (2001), «Birthday girl» (2001), «The hours» (2002), «Dogville» (2003), «The human stain» (2003), «Cold mountain» (2003), «The Stepford wives» (2004), «Birth» (2004), «The interpreter» (2005), «Bewitched» (2005), «Fur: An imaginary portrait of Diane Arbus» (2006), «The invasion» (2007), «Margot at the wedding» (2007), «The golden compass» (2007), «Australia» (2008), «Nine» (2009), «Rabbit hole» (2010), «Just go with it» (2011).