Το... «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς τον έφερε στο προσκήνιο και σήμερα, ο γάλλος ηθοποιός Βενσάν Κασέλ, έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη, αφού πρωταγωνιστεί τόσο σε γαλλόφωνες, όσο και σε αγγλόφωνες ταινίες, με τελευταία του επιτυχία τον «Μαύρο κύκνο».

Δεν χρειάζεται πλέον ιδιαίτερες συστάσεις, αφού οι ρόλοι της τελευταίας, ειδικά, δεκαετίας έχουν διαδώσει το όνομά του και το ταλέντο του σε όλο το κινηματογραφόφιλο κοινό, απανταχού.

Ο Βενσάν Κασέλ γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1966 στο Παρίσι. Η μητέρα του είναι δημοσιογράφος, ενώ ο πατέρας του ήταν ο διάσημος ηθοποιός Ζαν-Πιερ Κασέλ, ο οποίος πέθανε το 2007. Στο χώρο της ηθοποιίας βρίσκεται επίσης και η αδερφή του, ενώ ο αδερφός του είναι γάλλος mc, γνωστός ως «Rockin' squat» κι απ’ ό,τι φαίνεται η οικογένεια Κασέλ είναι άκρως καλλιτεχνική.

Μεγάλη του αγάπη είναι το σερφ και παρ’ όλο που δεν είναι και τόσο καλός σε αυτό, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, επιδίδεται σε αυτό όποτε βρίσκει χρόνο – καθώς πέρα από ηθοποιός είναι και οικογενειάρχης με 2 κόρες - ενώ όπως η σύζυγός του, Μόνικα Μπελούτσι, είναι γλωσσομαθής, έτσι και ο ίδιος μιλάει εκτός από γαλλικά, ιταλικά, πορτογαλικά, αγγλικά και λίγα ρώσικα.

Παρ’ όλο που οι γονείς του αρχικά δεν ήθελαν να γίνει ηθοποιός, ο Βενσάν τελικά κατάφερε το 1988 να πάρει ένα ρόλο στην τηλεοπτική σειρά «La belle Anglaise» και να «τρυπώσει» σιγά-σιγά στο χώρο.

Ο δρόμος προς την επιτυχία

Με εξαίρεση το «Les cigognes n'en font qu'à leur tête» το 1989, στο οποίο συμμετείχε ο γάλλος ηθοποιός, το «Les clés du paradis» το 1991 και το «Métisse» το 1993 (όπου συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Ματιέ Κασοβίτς), ο Βενσάν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, συμμετέχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και κάποιες μικρού μήκους ταινίες, προσπαθώντας να «χτίσει» το όνομά του και την καριέρα του.

Το 1995 είναι η χρονιά που ο Βενσάν θα αρχίσει να εδραιώνει το όνομά του, με τη δεύτερη συνεργασία του με τον Κασοβίτς στο «Μίσος», όπου ο Κασέλ υποδύεται έναν οργισμένο Εβραίο, σε μια ταινία η οποία πραγματεύεται την καθημερινή βία στη ζωή των νέων στο κοινωνικό περιθώριο της γαλλικής πρωτεύουσας. Το «Μίσος» σημείωσε διεθνή επιτυχία, χαρίζοντας στον Κασοβίτς –μεταξύ άλλων- βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών και στον Κασέλ δύο υποψηφιότητες βραβείου César, καλύτερου ηθοποιού και πιο πολλά υποσχόμενου ηθοποιού, δίνοντας ώθηση στην καριέρα του.

Το 1996 πρωταγωνιστεί στη ρομαντική κομεντί «L' Appartement» με την Μόνικα Μπελούτσι, την οποία ξαναβρίσκει στην επόμενή του ταινία «Dobermann» το 1997, αλλά και στο «Come mi vuoi» την ίδια χρονιά.

Το 1998 συνεργάζεται και πάλι με τον Κασοβίτς, ο οποίος αυτή τη φορά δεν έχει ρόλο σκηνοθέτη και σεναριογράφου, αλλά ηθοποιού και πριν τελειώσει η χρονιά, τον βρίσκουμε και στο «Elizabeth», με την Κέιτ Μπλάνσετ και τον Τζέφρι Ρας.

Το 1999 έρχεται άλλη μια συνεργασία με τη Μόνικα Μπελούτσι στο «Méditerranées» κι ένας γάμος μαζί της, ο οποίος «κρατάει» από το 1999 μέχρι σήμερα, με τους δυο τους να έχουν αποκτήσει 2 κόρες. Η «Ιωάννα της Λωραίνης» είναι η επόμενή του ταινία μέσα στο 1999, η οποία τον φέρνει στο ίδιο καστ με την Μίλα Γιόβοβιτς, τον Τζον Μάλκοβιτς, τη Φέι Νταναγουέι, τον Ντάστιν Χόφμαν κ.ά.

Οι μέχρι τώρα συνεργασίες του με τον Ματιέ Κασοβίτς, το 2000 αυξάνονται κατά μία με τα «Πορφυρά ποτάμια», όπου ο Κασέλ πρωταγωνιστεί με τον Ζαν Ρενό, προσπαθώντας να λύσουν ο καθένας διαφορετικές υποθέσεις, οι οποίες, όμως, τους φέρνουν κοντά μπροστά σε ένα μεγάλο μυστήριο. Για τον ρόλο του στην εν λόγω ταινία, ο Κασέλ κέρδισε μια υποψηφιότητα καλύτερου ηθοποιού στα European Film Awards.

Ακολουθεί η «Αδελφότητα των λύκων» το 2001, όπου ο Κασέλ συμπρωταγωνιστεί και πάλι με την Μπελούτσι και την ίδια χρονιά συνεργάζεται και πάλι με τον Κασοβίτς στο καστ του «Birthday girl», όπου βρίσκουμε και τη Νικόλ Κίντμαν και τον Μπεν Τσάπλιν.

Το 2001 πρωταγωνιστεί στο γαλλικό «Sur mes lèvres», το οποίο του χαρίζει μια τρίτη υποψηφιότητα για βραβείο César και μια δεύτερη στα European Film Awards ως καλύτερος ηθοποιός, ενώ την επόμενη χρονιά έρχεται ο «Μη αναστρέψιμος» του Γκασπάρ Νοέ, στο οποίο πρωταγωνιστεί για άλλη μια φορά με τη Μόνικα Μπελούτσι, η οποία πέφτει κινηματογραφικό θύμα βιασμού. Η ταινία διχάζει κοινό και κριτικούς λόγω της ωμής βίας που προβάλλει, αποτελώντας, όμως, αντικείμενο συζήτησης.

Το 2003 τον βλέπουμε μαζί με τον Γουίλεμ Νταφόε στο «Reckoning», το 2004 στο γουέστερν «Blueberry» με την Τζουλιέτ Λιούις και στο «Agents secrets» μαζί με τη σύζυγό του.

Και ο Βενσάν στη... συμμορία

Το 2001 προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη το «Ocean’s Eleven» του Στίβεν Σόντερμπεργκ, το πρώτο μέρος της τριλογίας, στο οποίο ο Βενσάν Κασέλ ως... ο πλούσιος επιχειρηματίας Φρανσουά Τουλούρ ή αλλιώς «Night Fox» δεν υπάρχει ακόμη.

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας, όμως, το «Ocean’s twelve» βρίσκει και τον Βενσάν Κασέλ μέσα στο καστ μαζί με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, τον Μπραντ Πιτ, τον Ματ Ντέιμον, την Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, τον Άντι Γκαρσία, τη Τζούλια Ρόμπερτς κ.ά. Μάλιστα, γίνεται πολύς λόγος για την περιβόητη σκηνή με τα λέιζερ, τα οποία ο Κασέλ καταφέρνει να περάσει με κινήσεις καποέιρα, αναφέροντας μάλιστα ο ίδιος ότι έχει πάθος με την βραζιλιάνικη πολεμική τέχνη.

Το τρίτο μέρος δεν αργεί να έρθει το 2007 με τον Βενσάν Κασέλ στον ίδιο χαρακτηριστικό του ρόλο.

Η συνέχεια της πορείας του

Ανάμεσα στις συμμετοχές του στις.. συμμορίες, τον βρίσκουμε στο θρίλερ «Derailed» μαζί με την Τζένιφερ Άνιστον και τον Κλάιβ Όουεν το 2005 και το 2006 στο «Sheitan».

Το «Eastern promises» το 2007 είναι ο λόγος που μαθαίνει ρώσικα, προκειμένου να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του ρόλου, ενώ το 2008 συμπρωταγωνιστεί με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο «L' instinct de mort». Την ίδια χρονιά ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο «L' ennemi public n° 1» του Ζαν Φρανσουά Ρισέ, αλλά και στο «L' instinct de mort» του χαρίζουν το πρώτο του βραβείο César καλύτερου ηθοποιού, ενώ οι δύο αυτές ταινίες του χαρίζουν επίσης Χρυσή Σφαίρα καλύτερου Ευρωπαίου ηθοποιού, βραβείο Lumiere, βραβείο Étoile d'Or και βράβευση καλύτερου ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Τόκυο.

Το 2010 τον απολαύσαμε στον «Μαύρο κύκνο», όπου με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ντάρεν Αρονόφσκι, ο Κασέλ υποδύεται τον καλλιτεχνικό διευθυντή του μπαλέτου της Νέας Υόρκης, ο οποίος «ανεβάζει» μια μοντέρνα εκδοχή της «Λίμνης των Κύκνων» και προσπαθεί να βγάλει τον... «μαύρο κύκνο» μέσα από την πρίμα μπαλαρίνα, Νάταλι Πόρτμαν.

Μετά το «Μαύρο κύκνο» ο Κασέλ συνεργάστηκε με τον γιο του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, Ρομέν Γαβρά, στο «Notre jour viendra», ενώ μέσα στο 2011 πρωταγωνίστησε στο «Le moine» κι έχει ήδη ολοκληρώσει το «A dangerous method», το οποίο θα προβάλλεται από το χειμώνα στις κινηματογραφικές αίθουσες της Ολλανδίας και της Δανίας.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Les cigognes n'en font qu'à leur tête» (1989), «Les clés du paradis» (1991), «Métisse» (1993), «Ainsi soient-elles» (1995), «Jefferson in Paris» (1995), «La Haine» (1995), «Adultère, mode d'emploi» (1995), «L' Appartement» (1996), «L' Élève» (1996), «Dobermann» (1997), «Come mi vuoi» (1997), «Le plaisir (et ses petits tracas)» (1998), «Elizabeth» (1998), «Méditerranées» (1999), «The Messenger: The Story of Joan of Arc» (1999), «Les rivières pourpres» (2000), «Le pacte des loups» (2001), «Birthday girl» (2001), «Sur mes lèvres» (2001), «Irréversible» (2002), «The Reckoning» (2003), «Blueberry» (2004), «Agents secrets» (2004), «Ocean's Twelve» (2004), «Derailed» (2005), «Sheitan» (2006), «Ocean's Thirteen» (2007), «Eastern Promises» (2007), «Sa majesté Minor» (2007), «L' ennemi public n° 1» (2007), «L' instinct de mort» (2008), «À Deriva» (2009), «The black swan» (2010), «Notre jour viendra» (2010), «Le moine» (2011).