Η αγαπημένη ταινία του Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, του ανθρώπου που ευθύνεται για τους τραγικούς θανάτους στη Νορβηγία, ήταν το «Dogville» του Λαρς φον Τρίερ.

Ο Δανός σκηνοθέτης Λαρς φον Τρίερ δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η ταινία του «Dogville» θα μπορούσε να «εμπνεύσει» έναν ψυχρό εκτελεστή. Ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο άντρας που βύθισε στο πένθος τη Νορβηγία, με τις εκρήξεις στο κέντρο του Όσλο και την ομαδική εκτέλεση ανθρώπων στην Ουτόγια, στο προφίλ του στο Facebook είχε δηλώσει ότι το «Dogville» ήταν μία από τις τρεις αγαπημένες του ταινίες.

Ο Λαρς φον Τρίερ συγκλονισμένος έδωσε μια συνέντευξη στη δανέζικη εφημερίδα Politiken: «με αρρωσταίνει η ιδέα ότι το Dogville, που στα δικά μου μάτια είναι μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες μου, μπορεί να του χρησίμευσε ως σενάριο. Είναι φρικιαστικό. Η πρόθεσή μου με το Dogville ήταν εντελώς αντίθετη…Και παίρνω αποστάσεις από την εκδίκηση», τόνισε ο ίδιος, ενώ παρατήρησε ότι η τελευταία σκηνή της ταινίας του παρουσιάζει οδυνηρές ομοιότητες με το τραγικό περιστατικό της Ουτόγια, το νησί όπου ο Μπρέιβικ άνοιξε πυρ σε μια θερινή κατασκήνωση σκοτώνοντας 69 ανθρώπους.

Στην επίμαχη ταινία του Λαρς φον Τρίερ, η πρωταγωνίστρια, η Νικόλ Κίντμαν, αφού έχει κακοποιηθεί από τους κατοίκους ενός χωριού, παίρνει εκδίκηση εκτελώντας τους όλους στην τελευταία σκηνή. «Με ρωτάτε, αν λυπάμαι που γύρισα αυτή την ταινία;. Ναι, αν αποδειχτεί ότι τον ενέπνευσε λυπάμαι», πρόσθεσε ο σκηνοθέτης.

Ο Λαρς φον Τρίερ αναφέρθηκε εκτενώς στο θέμα υποστηρίζοντας ότι ο Μπρέιβικ είχε ξεκάθαρα επηρεαστεί από ιδεολογίες όπως αυτές που εκφράζει και το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα της Δανίας: «εδώ και πολλά χρόνια έχει δημιουργηθεί μια ισχυρή παράδοση στη Δανία να φοβόμαστε το Ισλάμ», δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ συνέχισε την καυστική κριτική του επισημαίνοντας ότι το ακροδεξιό κόμμα της Δανίας «διέπραξε θηριωδίες χρησιμοποιώντας τη νομοθεσία για να παρενοχλήσει αυτή τη μειονότητα (τους μουσουλμάνους) και η πολιτική γραμμή του αντιστοιχεί με όσα διακηρύσσει ο Μπρέιβικ. Αυτός ο ρατσισμός έχει εξαπλωθεί και σε άλλες σκανδιναβικές χώρες και εντυπώθηκε στη συνείδηση του Μπρέιβικ. Αναμφίβολα του έδωσε την δικαιολογία που χρειαζόταν».