Ένας ηθοποιός που χαρίζει χαμόγελα τα τελευταία 20 χρόνια, έχει υπομείνει τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο ως... «πεθερό της συμφοράς» και έχει σκηνοθετήσει πάνω από 10 ταινίες και σειρές, ο Μπεν Στίλερ, στο μικροσκόπιο του clickatlife.

Μπέντζαμιν Έντουαρντ Στίλερ είναι το ολοκληρωμένο όνομα του πολυτάλαντου Αμερικανού, που είναι ταυτόχρονα κωμικός, ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός.

Γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου το 1965 στη Νέα Υόρκη από γονείς κωμικούς, οι οποίοι συχνά τον έπαιρναν μαζί τους σε διάφορα γυρίσματα και όπως παραδέχεται και ο ίδιος, τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν όπως κάθε παιδιού, αφού περιλάμβαναν πολλά ξενύχτια και μετακομίσεις, λόγω της φύσης της δουλειάς των γονιών του.

Από μικρός, όμως, έδειξε και ο ίδιος ενδιαφέρον για το χώρο, κάνοντας στα 10 του την πρώτη του εμφάνιση σε μια τηλεοπτική σειρά που εμφανιζόταν η μητέρα του. Στα τέλη του '70 ερμήνευσε διάφορους ρόλους με το παιδικό θέατρο της Νέας Υόρκης, ενώ λίγο πριν τελειώσει το σχολείο και εμπνευσμένος από ένα τηλεοπτικό σόου, κατάλαβε ότι θέλει να ασχοληθεί με την κωμωδία. Ξεκίνησε μαθήματα κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, μετά από 9 μήνες, όμως, τα παράτησε, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και ξεκίνησε να κυνηγάει την τύχη του.

Η καριέρα ξεκινάει

Το κωμικό στοιχείο του Μπεν Στίλερ επικρατεί από την αρχή της καριέρας του, όταν ενόσω βρισκόταν στην τηλεοπτική μεταφορά της παράστασης του Μπρόντγουεϊ «The house of blue leaves», έκανε την παραγωγή σε ένα σατιρικό «ντοκιμαντέρ» το οποίο πήγε καλά και οδήγησε στο «The hustler of money», μια παρωδία του «The color of money» με τον Τομ Κρουζ και τον Πολ Νιούμαν, της οποίας το σενάριο είχε γράψει μεταξύ άλλων ο Στίλερ και ταυτόχρονα πρωταγωνιστούσε με τον Τζον Μαχόνι. Αυτή η παραγωγή του πρόσφερε μια θέση στο Saturday Night Live (ένα επιτυχημένο βαριετέ σόου, με κωμικά σκετς κ.λπ) ως κειμενογράφος. Μέσα στο 1987, ο Στίλερ έπαιξε κι ένα μικρό ρόλο στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, «Empire of the sun».

Το σόου του Μπεν Στίλερ

Ο Αμερικανός ηθοποιός, μετά τη συνεργασία του ως κειμενογράφος και performer με το «Saturday Night Live» το 1989, ξεκίνησε να φτιάχνει μια μικρού μήκους ταινία, με έντονο το κωμικό πάντα στοιχείο, για τον Έλβις Πρίσλεϊ. Η επιτυχία αυτή, τον οδήγησε σε άλλη μια ταινία, το «Back to Brooklyn», το οποίο εντυπωσίασε τόσο το Mtv, που θέλησε να συνεργαστεί μαζί του, «χαρίζοντάς» του το δικό του σόου, με τίτλο «The Ben Stiller show». Το σόου αποτελούνταν από μουσικά βίντεο, παρωδίες, σκετσάκια κ.ά. και παρ’ όλο που μετά την πρώτη σεζόν το σόου ακυρώθηκε από το Mtv, βρήκε στέγη στο Fox Network το 1992. Οι κριτικές για το σόου ήταν καλές και μάλιστα κέρδισε Emmy, ανεξαρτήτως των σχετικά χαμηλών νούμερων που έκανε.

Και ηθοποιός και σκηνοθέτης

Ο πολυτάλαντος Στίλερ συνέχισε με μικρούς και μεγαλύτερους ρόλους σε διάφορες ταινίες, όπως το «Fresh horses» (1988), με τη Μόλι Ρίνγκγουολντ και τον Άντριου Μακ Κάρθι, την ταινία δράσης «Next of Kin» (1989) με τον Πάτρικ Σουέιζ και τον Λίαμ Νίσον, το «Stella» με την Μπέτι Μίντλερ και τον Τζον Γκούντμαν, αλλά και τηλεοπτικές σειρές.

Όλο αυτό το διάστημα, όμως, προετοίμαζε την επόμενη ταινία, το «Reality bites» (1994), με τον Ήθαν Χωκ και τη Γουινόνα Ράιντερ, στο οποίο εκτός από πρωταγωνιστικό ρόλο, είχε και σκηνοθετικό, ενώ επίσης ασχολήθηκε με το κάστινγκ και τους πόρους της ταινίας. Το αποτέλεσμα μπορεί να έλαβε ανάμεικτες κριτικές, αλλά σίγουρα άγγιξε τους νέους της λεγόμενης «Generation X».

Στο «If Lucy fell» με την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ και το «Flirting with disaster» με την Πατρίσια Αρκέτ που ακολούθησαν το 1996, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, ενώ στην επόμενη δουλειά του την ίδια χρονιά, το «Cable guy» με τον Τζιμ Κάρεϊ, τον βρίσκουμε και στο καστ, αλλά και στη θέση του σκηνοθέτη ξανά.

Την ίδια χρονιά «γεννιέται» και ο χαρακτήρας του Ντέρεκ Ζουλάντερ, τον οποίο δημιούργησε και ενσάρκωσε ο ίδιος ο Στίλερ σε μια μικρού μήκους ταινία, για τα βραβεία μόδας του Mtv. Ο «Ζουλάντερ» είχε μεγάλη επιτυχία και την επόμενη χρονιά, ο Στίλερ έγραψε άλλη μια μικρού μήκους ταινία με αυτόν για τα βραβεία, μέχρι να έρθει το 2001 επίσημα η κωμωδία «Ο άρχοντας της πασαρέλας», με τον ίδιο να γράφει το σενάριο, να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ως... Ζουλάντερ και να σκηνοθετεί.

Την ίδια χρονιά τον βρίσκουμε και στο «The Royal Tenenbaums», σε ρόλο ιδιοφυΐας, μαζί με τον Τζιν Χάκμαν, την Αντζέλικα Χιούστον, την Γκουίνεθ Πάλτροου, τον Όουεν Γουίλσον κ.ά.

Πριν μπει, βέβαια, στη δεκαετία του 2000, το 1999 παρουσιάζει άλλη μια σκηνοθετική του δουλειά στο «Heat Vision and Jack» με τον Τζακ Μπλακ και τον Όουεν Γουίλσον, το οποίο αποτελούσε πιλότο τηλεοπτικής σειράς. Η σειρά, όμως, δεν επιλέχθηκε από το κανάλι Fox κι έτσι δεν συνεχίστηκε ποτέ.

Ένα χρόνο πριν, ο Στίλερ, αφού είχε περάσει από πολλές τηλεοπτικές σειρές -μεταξύ των οποίων και τα «Φιλαράκια»- πρωταγωνίστησε στο «Permanent midnight», το «Γείτονες και εραστές» με τη Ναστάζια Κίνσκι, τον Άαρον Έκχαρτ κ.ά., αλλά και στο επιτυχημένο «Κάτι τρέχει με τη Μαίρη» με την Κάμερον Ντίαζ, το οποίο τον έφερε στο προσκήνιο και του χάρισε ένα Mtv award για τον καλύτερο... καβγά, όπως επίσης και πολλές υποψηφιότητες.

Για τα επόμενα χρόνια, αφήνει λίγο το σκηνοθετικό του πάθος στην άκρη και ασχολείται με την ηθοποιία, ενώ είναι παραγωγός και σε αρκετές ταινίες, όπως το «Duplex» (2003) του Ντάνι Ντε Βίτο, στο οποίο πρωταγωνιστεί κι όλας, το «Dodgeball», το «Tropic thunder» κ.ά.

Το 2004 πρωταγωνιστεί μαζί με την Τζένιφερ Άνιστον στη ρομαντική κομεντί «Along came Polly» για την οποία κέρδισε υποψηφιότητα βραβείου καλύτερου χορού στα Mtv awards, αλλά και χειρότερου ηθοποιού στα Χρυσά Βατόμουρα, ενώ την ίδια χρονιά τον βλέπουμε στο «Starsky & Hutch» με τον Όουεν Γουίλσον, στο «Envy» με τον Τζακ Μπλακ και στο «Dodgeball: a true underdog story».

Οι πρωταγωνιστικοί του ρόλοι συνεχίζονται και το 2007: τον απολαμβάνουμε στην κωμωδία δράσης «Night at the museum», αλλά και στο «The heartbreak kid», ενώ τον έχουμε ήδη συναντήσει σε 4 επεισόδια της επιτυχημένης αμερικάνικης σειράς «Curb your enthusiasm». Αυτή τη χρονιά είναι που θα ξανακάτσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη για τον πιλότο μιας σειράς που και πάλι δεν τα κατάφερε να προβληθεί στην τηλεόραση, ενώ την επόμενη χρονιά σκηνοθετεί το «Tropic thunder», στο οποίο και πρωταγωνιστεί με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και για μια ακόμη φορά με τον Τζακ Μπλακ. Ο Στίλερ κέρδισε το βραβείο του φεστιβάλ κινηματογράφου του Χόλιγουντ για την κωμωδία της χρονιάς, όπως επίσης και Mtv award.

Το 2009 πρωταγωνιστεί στο σίκουελ «Night at the museum: Battle of Smithsonian» και στο «The Mark Pease experience», ενώ σκηνοθετεί και την τηλεοπτική ταινία «The station». Την επόμενη χρονιά πρωταγωνιστεί στη δραματική κομεντί «Greenberg» και σκηνοθετεί την τηλεοπτική σειρά «Stiller & Meara», στην οποία πρωταγωνιστεί ο... μπαμπάς του, ενώ αυτό το διάστημα τον απολαμβάνουμε μαζί με τον Έντι Μέρφι στις αίθουσες στην κωμωδία δράσης «Πώς να κλέψετε έναν ουρανοξύστη» του μετρ του είδους, Μπρετ Ράτνερ, λαμβάνοντας καλές κριτικές μέχρι στιγμής.

Τα προβλήματά του με τον... πεθερό

Το 2000, ο Μπεν Στίλερ γίνεται... «Γαμπρός της συμφοράς» στο «Meet the parents», όπου αποφασίζει να παντρευτεί τη γυναίκα της ζωής του και πέφτει πάνω στον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, τον μελλοντικό πεθερό του. Τα πράγματα δεν πάνε και πολύ καλά για τους δυο τους σαν γαμπρός-πεθερός, για την ταινία όμως πάνε περίφημα, ενώ ο Μπεν Στίλερ κερδίζει δύο βραβεία καλύτερου κωμικού για τον ρόλο του ως... Φόκερ.

Οι «μπελάδες» όμως δεν τελειώνουν, αφού το 2004 προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη το σίκουελ «Πεθερικά της συμφοράς», με τους... συμπέθερους να γνωρίζονται και τον Φόκερ να βρίσκεται σε αμήχανες καταστάσεις που τον φέρνουν οι γονείς του, τους οποίους υποδύονται ο Ντάστιν Χόφμαν και η Μπάρμπρα Στρέιζαντ.

Το 2010 έρχονται και τα... «Little Fockers», τα δίδυμα του Φόκερ και της Παμ, στην τρίτη ταινία της «συμφοράς», η οποία, όμως, δεν λαμβάνει και τόσο καλές κριτικές και θεωρείται μια επανάληψη, με λιγότερα αστεία. Παρ’ όλ’ αυτά ο Μπεν Στίλερ, τόσο σαν «Γαμπρός της συμφοράς», όσο και μέσα από τις υπόλοιπες ταινίες του, έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές γέλιου σε όλες τις ηλικίες.

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Hot pursuit» (1987), «Empire of the sun» (1987), «Fresh horses» (1988), «That’s adequate» (1989), «Next of Kin» (1989), «Stella» (1990), «Highway to hell» (1991), «Reality bites» (1994), «Heavy weights» (1995), «If Lucy fell» (1996), «Flirting with disaster» (1996), «The cable guy» (1996), «Zero effect» (1998), «There’s something about Mary» (1998), «Your friends and neighbours» (1998), «Permanent midnight» (1998), «Mystery men» (1999), «Black and White» (1999), «The independent» (2000), «Keeping the faith» (2000), «Meet the parents» (2000), «Zoolander» (2001), «The Royal Tenenbaums» (2001), «Duplex» (2003), «along came Polly» (2004), «Starsky & Hutch» (2004), «Envy» (2004), «Dodgeball» (2004), «Meet the Fockers» (2004), «Danny Roane: First Time Director» (2006), «School of scoundrels» (2006), «Night at the museum» (2006), «The heartbreak kid» (2007), «Tropic thunder» (2008), «Night at the museum: Battle of Smithsonian» (2009), «The Mark Pease experience» (2009), «Greenberg» (2010), «Little fockers» (2010), «Tower heist» (2011).