Ο Αλεξάντερ Σοκούροφ απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα για την ριζοσπαστική προσέγγιση του κλασικού έργου «Φάουστ» του Γκαίτε.

«Φάουστ» («Faust»)

Στην ανατρεπτική ανάγνωση του κλασικού αριστουργήματος του Γκαίτε από τον Αλεξάντερ Σοκούροφ, ο Δρ. Φάουστ προτείνει στον Διάβολο να του παραδώσει την ψυχή του, με αντάλλαγμα την εξουσία.

Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας αλλά και τους διθυραμβικούς επαίνους του προέδρου της κριτικής επιτροπής, του Ντάρεν Αρονόφσκι: «Υπάρχουν ταινίες που σε κάνουν να κλάψεις, άλλες που σε κάνουν να γελάσεις και κάποιες που σε αλλάζουν για πάντα αν τις δεις. Αυτή είναι μια τέτοια ταινία».

Η ιδέα για την κινηματογραφική μεταφορά του Φάουστ είχε γεννηθεί στον Αλεξάντερ Σοκούροφ εδώ και πολλές δεκαετίες. Τελικά κατόρθωσε να ολοκληρώσει το όραμά του, λίγο πριν ξεκινήσει το φεστιβάλ και για τις ανάγκες της ταινίας δημιούργησε ένα τεράστιο σκηνικό, μια φανταστική πόλη του 19ου αιώνα που κόστισε 12 εκατομμύρια ευρώ.

Ο καταξιωμένος ρώσος σκηνοθέτης επιχείρησε μια φιλοσοφική προσέγγιση των θεμάτων του κλασικού έργου, παρουσιάζοντας τον Μεφιστοφελή όχι ως μυθολογική φιγούρα αλλά ως ενεχυροδανειστή.

Με αυτή την επική ιστορία ολοκληρώνεται η τετραλογία του Σοκούροφ για τη φύση της εξουσίας που είχε ξεκινήσει με τις ταινίες «Μολώχ», «Ταύρος» και «Ήλιος», για τους Χίτλερ, Λένιν και τον ιάπωνα αυτοκράτορα Χιροχίτο. Ο Φάουστ προστίθεται σε αυτή την «πινακοθήκη» ως ένας τραγικός ήρωας που κλείνει συμφωνία με τον άρχοντα του σκότους, με την ελπίδα ενός πραγματικού «Διαφωτισμού». Το σενάριο υπογράφει ο Γιούρι Άραμποφ.

Ο Φάουστ στην κινηματογραφική εκδοχή του Σοκούροφ είναι ονειροπόλος στοχαστής, παράλληλα όμως λειτουργεί με βάση τα πιο απλά ένστικτα: την πείνα, την απληστία και τη λαγνεία. Αναφερόμενος στη σύνδεση του Φάουστ με τις προηγούμενες ταινίες του, ο Σοκούροφ τονίζει: «Ο Φάουστ είναι το τελευταίο μέρος μιας κινηματογραφικής τετραλογίας πάνω στη φύση της εξουσίας. Οι κύριοι χαρακτήρες στις τρεις πρώτες ταινίες είναι αληθινές ιστορικές φιγούρες: τον Αδόλφο Χίτλερ, («Μολώχ», 1999), Βλαντιμίρ Λένιν («Ταύρος», 2000) και τον αυτοκράτορα Χιροχίτο («Ο ήλιος», 2005).

Η συμβολική εικόνα του Φάουστ συμπληρώνει τη σειρά των σπουδαίων τζογαδόρων που έχασαν το πιο σημαντικό στοίχημα της ζωής τους. Ο Φάουστ μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου σε αυτή τη συλλογή πορτρέτων, ένας σχεδόν μουσειακός λογοτεχνικός χαρακτήρας μέσα σε μια απλή πλοκή. Τι έχει κοινό με όλες αυτές τις πραγματικές φυσιογνωμίες που έχουν ανέλθει στην κορυφή της εξουσίας; Μια αγάπη για τις λέξεις που είναι εύκολο να τις πιστέψεις και μια παθολογική δυστυχία στην καθημερινή τους ζωή. Το κακό μπορεί να αναπαραχθεί και ο Γκαίτε ήταν αυτός που περιέγραψε την ουσία αυτού: οι δυστυχισμένοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι».

Πρωταγωνιστούν οι : Γιοχάνες Τσάιλερ, Αντόν Αντασίνσκι, Χάνα Σιγκούλα, Μαξίμ Μεχμέτ, Ιζόλντα Ντισόκ, Γκέοργκ Φρίντριχ κ.α. Η ταινία προβάλλεται από τη New Star.