Παρά τους διθυράμβους για την Μέρυλ Στριπ στο ρόλο της Μάργκαρετ Θάτσερ, η μεταφορά της ζωής της «Σιδηράς Κυρίας» στη μεγάλη οθόνη συνεχίζει να προκαλεί θύελλα αντιδράσεων.

Αυτή τη φορά ο συγγραφέας της αυτογραφίας της Θάτσερ, Τζον Κάμπελ, στο βιβλίο του οποίου είναι βασισμένη μάλιστα η ταινία, κάνει λόγο για ανακρίβειες. Αυτός είναι και ο λόγος εξάλλου που οι ισχυρισμοί του θεωρούνται ότι έχουν κάποια βάση. Ο συγγραφέας από την πλευρά του επιμένει ότι οι σεναριογράφοι προτίμησαν να εντρυφήσουν και να επικεντρωθούν σε θέματα που είχαν να κάνουν περισσότερο με σημαντικά ζητήματα που έλαβαν χώρα το 1980, με το αντίτιμο του …παραγκωνισμού προσώπων όπως για παράδειγμα ο καγκελάριος Τζέφρι Χάουι.

«Όπως κάθε ταινία τέτοιου είδους, η πρωταγωνίστρια απλοποιείται και δραματοποιείται σε έναν μοναδικό χαρακτήρα, που παλεύει εναντίον όλων, σαν να αφορούν όλα τα ζητήματα αποκλειστικά αυτή» αναφέρει χαρακτηριστικά στη Daily Telegraph, ο Τζον Κάμπελ. «Δεν αποδίδει καμία τιμή στους συναδέλφους της, όπως είναι ο Τζέφρι Χάουι, ή οποιοσδήποτε άλλος. Οι άλλοι πολιτικοί υπάρχουν (απλά) για να δείχνουν αδύναμοι- τους κατατροπώνει».

Ένα άλλο χαρακτηριστικό, που επισημαίνει ο Κάμπελ, είναι το γεγονός ότι στην ταινία δεν υπάρχουν αντρικοί ρόλοι, σε τέτοιο βαθμό τουλάχιστον που να αποδίδεται η αλήθεια. Αντίθετα, σύμφωνα πάντα με το σενάριο, ήταν η ίδια η Θάτσερ που έριξε την Σοβιετική Ένωση. Πρόκειται δηλαδή για μία τελείως απλουστευμένη ιστορία, η οποία είναι ολότελα προσωποκεντρική στη Σιδηρά Κυρία, με πολλές «παραλλαγές», και έμφαση στον τρόπο με τον οποίο μιλούσε η Μάργκαρετ Θάτσερ στους συναδέλφους της.

Ιδιαίτερο μάλιστα στοιχείο της ταινίας είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με τον Κάμπελ, οι άντρες, και συγκεκριμένα ο Χάουι, δεν έχουν σπουδαίο ρόλο. Ο Χάουι δεν προβάλλεται ως σημαντικός ενώ αντίθετα παρουσιάζεται ως καρικατούρα και αδύναμος. Επιπλέον δεν του αποδίδεται καμία χάρη για τη συνεισφορά του ως καγκελάριος, και αν και την αξίζει, η αντιπροσώπευσή του χαρακτήρα του στην ταινία είναι ιστορικά ανακριβής.

Ο Κάμπελ, ο οποίος ενίσχυσε συμβουλευτικά την ταινία αλλά είχε και ένα ρολάκι ως διευθυντής μιας εταιρείας παγωτού που επισκέφτηκε η Θάτσερ, έχει γράψει δύο βιβλία για τη Σιδηρά Κυρία. Το πρώτο το 2000 με τον τίτλο Μάργκαρετ Θάτσερ: Η κόρη του Μανάβη και το 2003, το Μάργκαρετ Θάτσερ: Η Σιδηρά Κυρία. Παρά τις ανακρίβειες που επισημαίνει όμως, θεωρεί ότι η ταινία της Lloyd, παραμένει «ένα εξαιρετικό έργο τέχνης και μία υπέροχη ενσάρκωση από τη Μέρυλ Στριπ».

Πληροφοριακά να αναφέρουμε ότι η πρώτη αντίδραση για την «κινηματογραφική» Θάτσερ ήρθε από τον Τέμπιτ, μέλος της υπουργικού συμβουλίου της, μεταξύ του 1981-1987, τονίζοντας για την ερμηνεία της Στρίπ ότι «Η Θάτσερ δεν ήταν ποτέ, κατά την προσωπική μου εμπειρία, η ημι-υστερική, υπερευαίσθητη, υπερβολική στις αντιδράσεις περσόνα που παρουσιάζει η Μέρυλ Στριπ».