Στην εποχή του 3D και του Avatar, η ταινία «The Artist», που σάρωσε στις υποψηφιότητες για τις Χρυσές Σφαίρες, έρχεται αυτήν την εβδομάδα στις αίθουσες για να αποτίσει φόρο τιμής στον βωβό κινηματογράφο.

«The Artist»

Εκεί που η «σιωπή είναι χρυσός», η ερμηνεία του ηθοποιού χωρίς λόγια παίρνει σάρκα και οστά. Ο βωβός κινηματογράφος στα…καλύτερα του ήταν το όραμα του σκηνοθέτη Μισέλ Χαζαναβίσιους, που ευελπιστεί να φέρει το αυθεντικό άρωμα της Χολιγουντιανής εποχής του 20, στην τεχνολογική «υπερβολή» του 2011.

Πρωτότυπος, συγκινητικός και αλλά κυρίως απολαυστικός, ο «The Artist» έχει ήδη κερδίσει τους κριτικούς με διθυραμβικά σχόλια και βραβεία, που «μυρίζουν» Όσκαρ.

Έχοντας μία μερική ακόμη, δικαίωση για αυτό το, κατά πολλούς, παράτολμο εγχείρημά του ο σκηνοθέτης, με τους Ζαν Ντιζαρντέν και Μπερενίς Μπεζό, στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ταξιδεύουν τους θεατές έναν ολόκληρο αιώνα πίσω, τότε που η δύναμη των λέξεων ήταν ανύπαρκτη και η εικόνα κυρίευε τις αισθήσεις των σινεφίλ.

Σε φόντο ασπρόμαυρο, η βωβή, σε ολόκληρο το φάσμα της, ταινία «the Artist» αναμφίβολα θα προκαλέσει συναισθήματα και θα αποτελέσει πυρήνα συζητήσεων.

Οι πάλαι ποτέ πρωτοπόροι του βωβού κινηματογράφου Φριτς Λανγκ, ο Ερνστ Λιούμπιτς, Φρίντριχ Βίλελμ Μουρνάου βρίσκουν ξανά τη θέση που τους αρμόζει όταν στα 1927 στο Χόλιγουντ, ο λαμπερός και αυτάρεσκος Ζορζ Βαλεντίν, ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες του βωβού κινηματογράφου, αρχίζει να συνειδητοποιεί πως η έλευση του ήχου θα σημάνει αναπόφευκτα το τέλος της καριέρας του. Την ίδια στιγμή, η Πέπι Μίλερ, μια χαριτωμένη όσο και φιλόδοξη στάρλετ, την οποία ο Βαλεντίν βοήθησε στα πρώτα της βήματα, θα αρπάξει την ευκαιρία να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα, όταν, εντελώς αναπάντεχα, θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας ως μία από τις πιο υποσχόμενες εκπροσώπους του ομιλούντος κινηματογράφου. Άραγε, πόσο εύκολο πλέον είναι να διατηρηθεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσά τους;

Ένα γνήσιο παλιομοδίτικο μελόδραμα γεμάτο ρομάντζο και ματαιοδοξία, ακροβατεί ανάμεσα στο χιούμορ και την μελαγχολία, που αποπνέει η δύναμη της εικόνας και της κίνησης, ο λόγος ύπαρξης, με άλλα λόγια, του κινηματογράφου.

Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους εξηγεί πως εμπνεύστηκε το σενάριο και «δικαιολογεί» την ριψοκίνδυνη και ευφάνταστη, ομολογουμένως επιλογή του : «Πριν από 8 περίπου χρόνια μου γεννήθηκε η ιδέα να γυρίσω μια βωβή ταινία. Σκοπός μου ήταν να αποτίσω φόρο τιμής σε σκηνοθέτες που θαυμάζω απεριόριστα, όπως ο Χίτσκοκ, ο Φριτς Λανγκ, ο Λιούμπιτς και ο Μουρνάου, οι οποίοι παρουσίασαν ορισμένα από τα κορυφαία δείγματα της δουλειάς του την εποχή του βωβού κινηματογράφου. Παράλληλα, όμως, ήθελα να εξερευνήσω και τα όριά μου, τις δυνατότητές μου ως δημιουργός. Στις ταινίες του βωβού, από τη στιγμή που δεν ακούγονται καθόλου διάλογοι, τα πάντα έχουν να κάνουν με τη δύναμη των εικόνων και τα συναισθήματα που αποπνέουν αυτές. Συναισθήματα για τα οποία κύριος υπεύθυνος είναι ο σκηνοθέτης. Η πρόκληση, λοιπόν, ήταν εξαιρετικά μεγάλη».

Η πρόκληση, τουλάχιστον σε ότι αφορά την άποψη των ειδικών, άξιζε και το στοίχημα κερδήθηκε. Γεγονός που αποδεικνύεται με τις έξι υποψηφιότητές της ταινίας στις Χρυσές Σφαίρες αλλά και με τα βραβεία που έχει ήδη αποσπάσει, ξεκινώντας από το Βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κανών, το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν κα στο διεθνές φεστιβάλ Hamptons, το Βραβείο Spotlight στο Hollywood Film Festival, αλλά και τις 4 υποψηφιότητές του στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου.

Πρωταγωνιστούν: Ζαν Ντιζαρντέν, Μπερενίς Μπεζό, Τζον Γκούντμαν, Τζέιμς Κρόμγουελ, Πενέλοπι Αν Μίλερ, Μίσι Πάιλ, Η ταινία προβάλλεται από την Feelgood entertainment.