Ένας γνήσιος οραματιστής, σαν τον Ούγγρο σκηνοθέτη Μπέλα Ταρ, και μία παράξενη υπνωτιστική ποιότητα, μπορούν να σημαίνουν μόνο ένα πράγμα: «Το κολαστήριο», που «έρχεται» αυτήν την εβδομάδα σε πρώτη πανελλήνια προβολή.

«Το Κολαστήριο» (Damnation)

Το αριστούργημα του 1988, του Μπέλα Ταρ επανακυκλοφορεί στις αίθουσες, προκαλώντας «μια αίσθηση, όπως όταν επιπλέεις στο νερό, αίσθηση που συναντάμε και στα έργα του Ταρκόφσκι», όπως πολύ χαρακτηριστικά είχε γράψει στην Guardian, για το «Κολαστήριο» ο Peter Bradshaw.

Σύμφωνα με την πλοκή, σε ένα βιομηχανικό τοπίο χωρίς ενέργεια και ζωή, ένας μοναχικός μεσήλικας, ο Kάρερ, αναλώνεται στο να παρατηρεί από το παράθυρό του τα εναέρια βαγονέτα του γειτονικού ορυχείου να χάνονται μέσα στην ομίχλη. Ένα βλέμμα μελαγχολικό αλλά ανεξίτηλο θα γίνει ο καμβάς της ερωτικής ιστορίας. O μοναδικός φίλος του Kάρερ είναι ο Bιλάρσκι, ιδιοκτήτης του μπαρ «Tιτανικός» και μικροαπατεώνας. Το μοναδικό του πάθος είναι ο αδιέξοδος έρωτάς του για την παντρεμένη τραγουδίστρια του μπαρ. Θέλοντας να ξεφορτωθεί τον άντρα της για να μείνει, έστω και για λίγο, ανενόχλητος μαζί της, τον πείθει να μεταφέρει ένα παράνομο φορτίο για λογαριασμό του Bιλάρσκι.

Έχοντας αποσπάσει επίσημη συμμετοχή στο Pergamo Film Meeting το 1988, οπότε και πρωτοπροβλήθηκε η ταινία, βραβείο σκηνοθεσίας για τον Μπέλα Ταρ αλλά και επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών το 2005, η επανέκδοση του Κολαστηρίου, αναμένεται να γοητεύσει όλους όσους νοιάζονται για τις ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί πολύ απλά όπως έχει πει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης «Νομίζω ότι όλες μου οι ταινίες μιλούν, με τη μια ή την άλλη μορφή, για τα συστήματα στα οποία διαρθρώνονται οι ανθρώπινες σχέσεις, οι σχέσεις μεταξύ των ατόμων, των συμφερόντων και των συναισθημάτων».

Σκηνοθεσία: Béla Tarr, σενάριο: László Krasznahorkai, Béla Tarr, φωτογραφία: Gábor Medvigy, μουσική: Mihály Vig, πρωταγωνιστούν: Miklós Székely, Vali Kerekes, György Cserhalmi. Η ταινία προβάλλεται από την New Star.