Το «The Artist» ξύπνησε φαίνεται την όρεξη των κινηματογραφιστών για την ...χαμένη τέχνη του βωβού κινηματογράφου και νέες ταινίες και θεατρικά έχουν ήδη ξεκινήσει δυναμικά προς την αναβίωση του.

Μετά την τεράστια επιτυχία που συνεχίζει να σημειώνει η ταινία παγκοσμίως, αλλά και με την επικείμενη, αν όχι προβλέψιμη, νίκη της στα Όσκαρ, στις 26 Φεβρουαρίου, πολλοί είναι εκείνοι που στρέφονται σε «αναγέννηση» ταινιών του μη ομιλούντος σινεμά.

Η ασπρόμαυρη περίοδος φαίνεται πως εξιτάρει και αναβιώνει μέσα από την αναμενόμενη, σύμφωνα με τη Guardian, κινηματογραφική παραγωγή για τη ζωή του Ροδόλφο Βαλεντίνο αλλά και το θεατρικό μιούζικαλ – αναφορά στον Τσάρλι Τσάπλιν.

Το κύμα της νοσταλγίας που έχει καταβάλλει το Χόλιγουντ, φέρνει στο προσκήνιο την ρομαντική ιστορία του γόη Ροδόλφο Βαλεντίνο, πρωταγωνιστή των The Sheik και The Eagle. Πρόκειται για το «Silent Life», ένα αμερικάνικο φιλμ, του Vlad Kozlov, του σκηνοθέτη και ηθοποιού, ο οποίος ηθελημένα δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου για 20 χρόνια, αν και είχε επιτυχώς θεραπευτεί από μία διαταραχή της ομιλίας του.

Στο ρόλο της γυναίκας του Ροδόλφο Βαλεντίνο, βλέπουμε την Isabella Rossellini, ενώ η ταινία επικεντρώνεται κυρίως στο θάνατο του πρωταγωνιστή στα 31 του χρόνια, όταν έπεσε σε κόμμα ενώ προσπαθούσαν οι γιατροί να τον σώσουν από την περιτονίτιδα που έπασχε. Αδαής σχετικά με τη μοίρα που του επιφύλαξε η ζωή, αντιλαμβάνεται τη ζωή του σαν ένα ονειρικό, βωβό έργο, στο οποίο αν και χαίρεται την φήμη και τη δόξα δεν έχει κοντά του τα άτομα που αγαπά.

Παράλληλα, το The Artist, βρήκε και άλλους μιμητές αυτή τη φορά στο θεατρικό σανίδι. Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, «ανεβαίνει» στο Μπρόντγουει, μιούζικαλ βασισμένο στη ζωή του μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν. Αν και οι πρώτες κριτικές ήταν αμφιλεγόμενες, η παραγωγή... επαναπροσδιόρισε το κείμενο και το προσφέρουν στην νεοϋρκέζικη πλέον βερσιόν του.

Με τη Γκρέτα Γκάρμπο, τον Μπάστερ Κίτον και τον Χάρολντ Λόιντ, να είναι εν δυνάμει προτάσεις για ...επιπλέον αναβιώση του βωβού κινηματογράφου, ας ελπίσουμε μόνο ότι οι όποιοι μιμητές του The Artist, κάποια στιγμή θα σταματήσουν την «παράνοια» της αναδρομής.