Blake Lively: από την κοσμική Νέα Υόρκη στα σαγόνια του καρχαρία

blake-lively
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2018

Με αφορμή την κυκλοφορία του «All I See Is You» στις αίθουσες, εξετάζουμε την πορεία της Αμερικανίδας ηθοποιού.

Η Μπλέικ Λάιβλι είναι γνήσιο προϊόν του Χόλιγουντ. Ο πατέρας της είναι ηθοποιός, η μητέρα της έχει δουλέψει ως κυνηγός ταλέντων και τα τέσσερα μεγαλύτερα αδέρφια της ασχολούνται όλα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τη βιομηχανία του θεάματος. Είναι λογικό και επόμενο λοιπόν να κατέληγε να ασχοληθεί με το σινεμά. Παρόλα αυτά, δεν είναι ότι έχαιρε ποτέ μεγάλης εκτίμησης από το ακραιφνώς σινεφίλ κοινό. Πιο πολύ έμοιαζε με μια ακόμη ξανθιά χολιγουντιανή bimbo που περιφέρεται στα κόκκινα χαλιά προσφέροντας λάμψη παρά μια ηθοποιός με υπόσταση.

Το «All I See Is You» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Odeon.

Η Λάιβλι μας συστήθηκε το 2005 σε ηλικία 17 ετών μέσα από το «Ένα μπλου τζιν για τέσσερις». Πρόκειται για μια ρομαντική νεανική κομεντί με ισχυρά μηνύματα γύρω από τη γυναικεία φιλία και την πορεία προς την ενηλικίωση, η οποία μάλιστα είχε και μια συνέχεια το 2008. Είναι μια από τις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις του είδους στα 00s και μια από αυτές που ανέδειξε πρωταγωνίστριες της mainstream αμερικανικής τηλεόρασης για τα επόμενα χρόνια. Η πορεία της Λάιβλι είναι γνωστή στο «Gossip Girl», η Αλέξις Μπλέντελ αναδείχθηκε μέσα από την «Οικογένεια Γκίλμορ», η Αμέρικα Φερέρα έγινε η «Ugly Betty» και η Άμπερ Τάμπλιν διεκδίκησε και αυτή μερίδιο από την πίτα στο «Δύο και ½ άνδρες».

Κάπως έτσι άρχισαν όλα. Από αριστερά προς δεξιά: Αλέξις Μπλέντελ, Αμέρικα Φερέρα, Άμπερ Τάμπλιν και Μπλέικ Λάιβλι σε σκηνή από το «Ένα μπλου τζιν για τέσσερις».

Στο ενδιάμεσο, η Λάιβλι έχτισε ένα όνομα ως σταρ ταινιών με νεανική απήχηση. Στην κολεγιακή κωμωδία «Φοιτητής στα ψέματα!» (2006) την είδαμε στο πλευρό του Τζάστιν Λονγκ και του Τζόνα Χιλ, στο θρίλερ «Simon Says» (2006) την παραγωγή ανέλαβε ο πατέρας της και στη δραμεντί «Elvis and Anabelle» (2007) παρέδωσε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ερμηνείες της, αποδεικνύοντας ότι δεν είναι απλά η ξανθιά Barbie που λειτουργεί ως ωραία παρουσία στις ταινίες.

Και κάπου εκεί ήρθε το «Gossip Girl». Η Λάιβλι ταυτίστηκε με τον τρόπο ζωής και τη γενικότερη νοοτροπία της Σερένα βαν ντερ Γούντσεν, η οποία με το όμορφο παρουσιαστικό της και τους πλούσιους γονείς της εξέφρασε τη λάμψη του Μανχάταν και έγινε το πρόσωπο του αμερικανικού ονείρου για τα κορίτσια ανά τον κόσμο. Πολλοί μίσησαν τη σειρά, άλλοι (κυρίως γένους θηλυκού) την αγάπησαν, το σίγουρο είναι πάντως ότι άφησε το στίγμα της στην ποπ κουλτούρα των late 00s. Η αλήθεια είναι πως οι πρώτες δύο (μετά βίας τρεις) σεζόν δεν ήταν κακές. Είχαν μια ζωντάνια και αποτύπωναν την ενέργεια της εποχής. Στα συν πάντα οι αξιόλογες σύγχρονες μουσικές επιλογές. Μέχρι και η Κιμ Γκόρντον των Sonic Youth έκανε πέρασμα από τη σειρά. Από εκεί και πέρα πάντως άρχισε να ανακυκλώνει τις ίδιες ιδέες, ό,τι κάποτε έδειχνε φρέσκο άρχισε να φαίνεται παλιό και το φινάλε μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε μόνο από κωμικό πρίσμα.

Με ονόματα βαριά σαν ιστορία, η Μπλερ Γουόλντορφ (Λέιτον Μίστερ) και Σερένα φαν ντερ Γούντσεν (Μπλέικ Λάιβλι) στο «Gossip Girl».

Η ταύτιση της Λάιβλι με την Σερένα δεν ήταν τόσο καλή αν ήθελε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, αλλά ήταν ό,τι πρέπει για να της χαρίσει διαβατήριο για παραγωγές όπως το «Νέα Υόρκη, σ’αγαπώ» (2009). Που μπορεί σήμερα δηλαδή να μην έχουν να μας πουν τίποτα, αλλά τότε έζησαν τη στιγμή σημειώνοντας τεράστια εισπρακτική επιτυχία. Στο «Οι κρυφές ζωές της κυρίας Λι» (2009) της Ρεμπέκα Μίλερ η Λάιβλι απέσπασε δικαίως θετικά σχόλια για την ερμηνεία της ως νεαρή κυρία Λι (τη μεγαλύτερη εκδοχή της υποδύθηκε η Ρόμπιν Ράιτ στην προ-«House of Cards» εποχή), το σημαντικότερο δείγμα για την μεταστροφή της ήρθε στο καταιγιστικό αστυνομικό θρίλερ «The Town» (2010) του Μπεν Άφλεκ. Η Λάιβλι συμμετείχε στο ρόλο ενός junkie και αν και χλευάστηκε από αρκετούς που την είχαν συνηθίσει κάπως αλλιώς, εκτιμάται η θέλησή της να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Σίγουρα δεν είναι οσκαρικού επιπέδου, θα μπορούσε όμως να μείνει αποκλειστικά στο να επαναλαμβάνει το ρόλο της Σερένα.

Η Λάιβλι έτσι όπως δεν την είχαμε συνηθίσε σε σκηνή από το «The Town».

Τη συμμετοχή της Λάιβλι στο «Green Lantern» (2011) θέλουμε να την ξεχάσουμε, απλούστατα γιατί θέλουμε να ξεχάσουμε και την ύπαρξη της ίδιας της ταινίας. Είναι το χειρότερο υπερηρωικό φιλμ που έχουμε δει, αν και η ίδια η Λάιβλι μάλλον θα θυμάται ευχάριστα αυτή την εμπειρία της, αφού στα γυρίσματα γνώρισε τον Ράιαν Ρέινολντς με το ζευγάρι να περιμένει τώρα το δεύτερό του παιδί.

Ράιαν Ρέινολντς και Μπλέικ Λάιβλι στο «Green Lantern» ή αλλιώς όταν η ζωή μιμείται την τέχνη.

Από εκεί και πέρα ακολούθησε το «Hick» (2011), μια δραμεντί από αυτές που έβγαιναν κατευθείαν σε βίντεο, με την Λάιβλι να πρωταγωνιστεί στο πλευρό της Κλόι Μορέτζ. Τίποτα σπουδαίο εδώ, όπως επίσης δεν ενθουσιαστήκαμε καθόλου με την 9όχι και τόσο άγρια) «Αγριότητα» (2012) του Όλιβερ Στόουν. Η Λάιβλι πέφτει θύμα απαγωγής ενός μεξικανικού καρτέλ και οι δύο καλλιεργητές μαριχουάνα με τους οποίους έχει εμπλακεί σε ένα ερωτικό τρίγωνο καλούνται να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους για να τη διασώσουν. Είναι όσο κοινότυπο φαίνεται, με τους Τέιλορ Κιτς και Άαρον Τέιλορ-Τζόνσον να κάνουν διαγωνισμό χειρότερης ερμηνείας.

Η Λάιβλι ως όμηρος ναρκοβαρόνου στην «Αγριότητα».

Αφού η Λάιβλι έκανε ένα διάλειμμα για να γεννήσει το πρώτο της παιδί, επέστρεψε με το «Μυστικό της Ανταλάιν» (2015) στο ρόλο μιας νεαρής γυναίκας που δε γερνά. Κάτι που είχε τα εχέγγυα να γίνει μια σπουδή πάνω στη θνητότητα, καταλήγει ένα εύπεπτο μελό, ωστόσο η Λάιβλι ξεχωρίζει στην πιο ώριμη ερμηνεία της καριέρας της.

Της πάνε πολύ τα 30s της Λάιβλι σε σκηνή από το «Café Society».

Και φτάνουμε έτσι στο 2016. Η αρχή έγινε με το νοσταλγικό «Café Society» του Γούντι Άλεν, στο οποίο συμμετέχει στο πλευρό των Τζέσι Άιζενμπεργκ, Κρίστεν Στιούαρτ και Στιβ Καρέλ και αν και οι κριτικές από τις Κάννες έκαναν λόγο για μια τυπική ταινία του Άλεν, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον καθένα, το σίγουρο είναι ότι η Λάιβλι μπήκε στο κύκλωμα και έγινε «φεστιβαλική». Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφορεί στις 25 Αυγούστου, ό,τι πρέπει δηλαδή για να κάνουν σεφτέ τα θερινά στο τέλος της σεζόν.

Η σημαντικότερη στιγμή της έως τώρα κινηματογραφικής καριέρας της είναι ωστόσο μια ταινία επιβίωσης με καρχαρίες. Το «The Shallows» είναι μια ταινία που έχε αποκτήσει ήδη μεγάλο καλτ στάτους, ακριβώς ό,τι θέλουμε από μια ιστορία επιβίωσης, με την ίδια να υποδύεται με εξαιρετική φυσικότητα την πρωταγωνίστρια. Αυτό το θερινό σινεμά θέλουμε. Η συνέχεια για την Λάιβλι τη φέρνει στο ψυχολογικό θρίλερ του Μαρκ Φόρστερ «All I See Is You» με συμπρωταγωνιστές τον Τζέισον Κλαρκ και την Ιβόν Στραχόφσκι. Η ταινία κυκλοφορεί ήδη στις ελληνικές αίθουσες και εμείς απολαμβάνουμε το κινηματογραφικό comeback της «Serena van der Woodsen».

Το «All I See Is You» κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Odeon.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΣ