Σε αναζήτηση σκηνοθέτη φαίνεται πως βρίσκεται ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος αποφάσισε ότι θέλει να δει τη ζωή του στον κινηματογράφο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ιταλικού τύπου, ο μεγιστάνας των media της γειτονικής χώρας, και πρώην πρωθυπουργός, θεωρεί ότι η ζωή του είναι τέλεια για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη.

Λίγος εγωκεντρισμός, αρκετή φαντασία και ακόμη περισσότερο ζήλεια, ενδεχομένως για τον «έτερο» κινηματογραφικό αντίπαλο Στρος Καν, του οποίου η περιπέτεια είναι ήδη σε...γυρίσματα, δεν ήθελε και πολύ για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, να αναζητά τον ιδανικό σκηνοθέτη που θα μεταφέρει τα ...εν οίκω, εν δήμω.

Σίγουρα η ζωή του είναι πλούσια και αρκετά διασκεδαστική, για να γίνει σενάριο. Γεννημένος σε μία μεσοαστή οικογένεια, κατάφερε να χτίσει μία αυτοκρατορία στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και να γίνει ο πιο «μεταλλαγμένος» Ιταλός πρωθυπουργός.

Και κάπου εκεί ανάμεσα έγινε και ο ορισμός του «bunga bunga», έκφραση σχετικά νέα στο λεξιλόγιο, που ορίζει τα πάρτι «οργίων» του πρώην πρωθυπουργού με χορεύτριες, άλλοτε ανήλικες και άλλοτε πάλι όχι. Και αν αυτό δεν είναι αρκετό για τον εν δυνάμει...σεναριογράφο, υπάρχουν ακόμα οι συγκρίσεις του ίδιου του Μπερλουσκόνι, με τον Χριστό (...), οι «κοινωνικές προτάσεις» σε γυναίκες που ορίζουν ότι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουν είναι να παντρευτούν έναν πλούσιο άντρα, για να μην αφήσουμε απ’ έξω και την ατάκα προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα όταν κέρδισε τις εκλογές, ότι μοιάζει «μαυρισμένος».

Σήμερα ο Μπερλουσκόνι, στα 75 του χρόνια, και μετά απ’ όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, ανακοινώνει ότι θέλει να δει τη ζωή του στο σινεμά, γιορτάζοντας με τη δήλωση αυτή τα 18 χρόνια πολιτικής ζωής.

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που αποτελεί θέμα του κινηματογράφου. Το «Il Caimano» του Nanni Moretti, το 2006, με συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών μάλιστα, το «Videocracy», ένα διφορούμενο ντοκιμαντέρ για την τηλεοπτική κυριαρχία του Μπερλουσκόνι, από τον Erik Gandini, το οποίο προβλήθηκε στο φεστιβάλ της Βενετίας το 2009 αλλά και το επίσης ντοκιμαντέρ «Silvio Forever», του Roberto Faenza, είναι μερικά από τα κινηματογραφικά «μαργαριτάρια» του Μπερλουσκόνι.

Αλλά η διαφορά είναι ότι άλλο να αποτελεί κάποιος έμπνευση για έναν κινηματογραφικό δημιουργό και άλλο να θες ο ίδιος να βγάλεις τη ζωή σου στη φόρα, όπως δηλαδή θέλει ο Σίλβιο. Εξάλλου μετά και την «βαριά» αυτοβιογραφία του με τον πομπώδη τίτλο «Μία ιταλική ιστορία», ο πρώην πρωθυπουργός δεν φαίνεται και ιδίατερα…αντικειμενικός.

Και αν και τίποτα δεν αποκλείεται, πολύ πιθανό μοιάζει το σκηνικό όχι μόνο να γράψει ο ίδιος το σενάριο αλλά να πρωταγωνιστήσει κιόλας. Με αυτά τα «υλικά» προφανώς και η ανεύρεση του, κατά Σίλβιο, σωστού σκηνοθέτη θα είναι αν μη τι άλλο «δύσκολη υπόθεση».

Αυτός που έχει δείξει ενδιαφέρον βέβαια είναι ο γνωστός κωμικός Carlo Verdone. Σύμφωνα μάλιστα με το ιταλικό πρακτορείο «ADNKronos» ο Verdone δήλωσε διαθέσιμος για την ταινία, αλλά όχι για τα επόμενα 10 με 20 χρόνια.