Η ιστορία μιας 95χρονης femme fatale και δυο ανδρικές σουρεαλιστικές περιπέτειες στο Exile Room

exileroom1
ΤΕΤΑΡΤΗ, 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016

To στέκι της Αβραμιώτου παρουσιάζει τις προβολές Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ: Mommie dearest

«Marianne Hertz: μοντέλο και υπόδειγμα μητέρας». Κάπως έτσι περιέγραφε τη γιαγιά του σκηνοθέτη Tom Fassaert ένα περιοδικό της δεκαετίας του ’50. Η πραγματικότητα όμως μόνο τέλεια δεν ήταν: οι δύο γιοι της κατέληξαν σε ορφανοτροφείο και η σχέση τους με την 95χρονη πλέον μητέρα τους παραμένει, το λιγότερο, ταραγμένη. Κι ενώ κανείς δεν γνωρίζει όλες τις πτυχές της μυστηριώδους αυτής γυναίκας, η Marianne καλεί απρόσμενα τον εγγονό της στη Νότια Αφρική. Ο Tom δέχεται και παίρνει μαζί την κάμερά του, ελπίζοντας να καταφέρει να ανακαλύψει τα χαμένα κομμάτια του οικογενειακού παζλ. Δείτε περισσότερα εδώ.

Σκηνοθεσία: Tom Fassaert / Χώρα: Ολλανδία, Δανία / Διάρκεια: 110’  
Πέμπτη 24/11 στις 21:00 @ Exile Room 

Στα Ολλανδικά και Αγγλικά με Αγγλικούς Υπότιτλους  
Είσοδος Ελεύθερη

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ: Απόκρυφες ιστορίες

Ποιος θα το περίμενε ότι δύο από τα πιο διασκεδαστικά ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών θα περιστρέφονταν γύρω από τα πλέον απόκρυφα σημεία της ανδρικής ανατομίας (και ψυχολογίας); Το Exile Room αφήνει στην άκρη κάθε ίχνος σοβαροφάνειας και σεμνοτυφίας για να ακολουθήσει τις σχεδόν σουρεαλιστικές περιπέτειες μερικών ανδρών που δεν θα σταματήσουν μπροστά σε τίποτα προκειμένου να εκπληρώσουν τις μικρές ή μεγάλες φιλοδοξίες τους.

08/12 - NUTS!
Σκηνοθεσία: Penny Lane / Χώρα: ΗΠΑ / Διάρκεια: 79’

Nα σας συστήσουμε τον Dr. John Romulus Brinkley: μια εκκεντρική ιδιοφυΐα που έχτισε μια ολόκληρη αυτοκρατορία στην Αμερική του Μεγάλου Κραχ χάρη σε μια θεραπεία για την ανδρική ανικανότητα βασισμένη σε… όρχεις τράγου και σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό του ενός εκατομμυρίου βατ! Ανασυνθέτοντας τη (σχεδόν) αληθινή ιστορία του μέσα από ποικίλης τεχνικής κινούμενα σχέδια, συνεντεύξεις, αρχειακό υλικό και έναν απολαυστικά αναξιόπιστο αφηγητή, η σκηνοθέτιδα Penny Lane («Our Nixon») ακολουθεί την άνοδο του Brinkley από τη φτώχια και την αφάνεια στην κορυφή της διασημότητας, του πλούτου και της κοινωνικής επιρροής. Στην πορεία, ο αξιολάτρευτος αυτός ψεύτης θα μεταμοσχεύσει μερικές δεκάδες χιλιάδες όρχεις τράγων, θα συγκεντρώσει μια τεράστια περιουσία, θα εκλεγεί (περίπου) Κυβερνήτης του Κάνσας, θα χτίσει τον πιο πανίσχυρο ραδιοφωνικό σταθμό στον κόσμο, θα εφεύρει το junk mail και τα διαφημιστικά σποτ, θα οργανώσει μερικά επικά πάρτι και θα σπάσει τα νεύρα των αρχών, μέχρι που τελικά η εξωφρενική του δράση θα αναγκάσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να δημιουργήσει κανονισμούς προκειμένου να τον σταματήσει. Το πώς τα κάνει όλα αυτά και τι συμβαίνει όταν όλα καταρρέουν είναι η ιστορία του «Nuts!», του πιο ευρηματικού και διασκεδαστικού ντοκιμαντέρ που είδαμε εδώ και καιρό, για την πιο υπέροχη τέχνη απ’ όλες, εκείνη της εξαπάτησης. 

15/12 - THE FINAL MEMBER 
Σκηνοθεσία: Jonah Bekhor & Zach Math / Χώρα: Καναδάς / Διάρκεια: 75’

Το Παρίσι έχει το Λούβρο, το Λονδίνο έχει την Tate Modern και η Νέα Υόρκη έχει το Μητροπολιτικό Μουσείο. Όμως το Χούσαβικ της Ισλανδίας –ένα μικροσκοπικό χωριό στα όρια του Αρκτικού Κύκλου– διαθέτει το μοναδικό μουσείο στον κόσμο που είναι αποκλειστικά αφιερωμένο σε εξονυχιστικά διατηρημένα ανδρικά γεννητικά όργανα! Με ιδρυτή και επιμελητή τον Sigurður “Siggi” Hjartarson, το Ισλανδικό Φαλλολογικό Μουσείο στεγάζει υλικό τεσσάρων δεκαετιών από πέη θηλαστικών, από το λιλιπούτειο ποντίκι των αγρών μέχρι τον κολοσσιαίο φυσητήρα, και κάθε μικρό και μεγάλο πλάσμα ανάμεσά τους. Δυστυχώς, από τη συλλογή του Siggi λείπει το ιερό δισκοπότηρο αυτή της φαντασμαγορίας ανδρικών μορίων: ένα ανθρώπινο δείγμα. Ο κόσμος του αλλάζει δραματικά όταν δέχεται γενναιόδωρες προσφορές από έναν ηλικιωμένο Ισλανδό Καζανόβα και έναν εκκεντρικό Αμερικανό. Παρ’ όλα αυτά, καθώς ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο άνδρες για τη διατήρηση της… κληρονομιάς τους γίνεται ολοένα και πιο έντονος, ο Siggi ανακαλύπτει σύντομα ότι η διαδικασία είναι πολύ πιο περίπλοκη απ’ ό,τι φανταζόταν αρχικά. Ποιο γεννητικό όργανο θα σταθεί τελικά περήφανο στο βάθρο του μουσείου, χαρίζοντας μια άλλου είδους αυτοϊκανοποίηση στον κάτοχό του και ολοκληρώνοντας το έργο ζωής του Siggi; Η απάντηση στη μεγάλη οθόνη.