Δύο μήνες μετά την Χρυσή Άρκτο που κατέκτησαν στο Βερολίνο για την ταινία «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει», οι ακούραστοι κινηματογραφιστές Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι, επανέρχονται με τον βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα, «Πατέρα Αφέντη».

«Πατέρας Αφέντης» (Padre Padrone)

Τριάντα πέντε χρόνια μετά την κατάκτηση του Χρυσού Φοίνικα στο φεστιβάλ των Καννών του 1977, και τριάντα τέσσερα μετά την υποψηφιότητα του μικρού πρωταγωνιστή, Σαβέριο Μαρκόνι, για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού στα Βραβεία BAFTA (1978), το ιταλικό αριστούργημα των αδερφών Ταβιάνι επιστρέφει σε νέα κόπια στις ελληνικές αίθουσες.

Μοναδικοί στο είδος τους οι Ταβιάνι, το 1977 είχαν τολμήσει, ή καλύτερα πειστεί, να στείλουν στο Φεστιβάλ μία πραγματική ιστορία που είχαν σκηνοθετήσει για την ιταλική τηλεόραση, στο Φεστιβάλ των Καννών. Η πραγματική ιστορία ενός φαινομενικά καταδικασμένου χωριατόπαιδου που τολμά να αντισταθεί, να ορθώσει ανάστημα και παρά τον ηγεμονικό του πατέρα να γίνει σπουδαίος επιστήμονας, συγκλονίζει ακόμα και σήμερα.

Διηγείται το πώς ο 7χρονος Γκάβινο εγκαταλείπει το δημοτικό σχολείο σε χωριό της Σαρδηνίας, έπειτα από απόφαση του πατέρα του, ο οποίος εξήγησε στους δασκάλους ότι ο γιος του θα είναι καλύτερο να φυλάει τα πρόβατα της οικογένειας από το να μαθαίνει γράμματα.

Για τα επόμενα 14 χρόνια θα «φυλακιστεί» στα βουνά της Σαρδηνίας, ανάμεσα στα πρόβατα, όπου σιγά-σιγά ανακαλύπτει τον εαυτό του και επαναστατεί στη σαδιστική, τυραννική συμπεριφορά του πατέρα του.

Ουσιαστικά, η σωτηρία του νεαρού Γκάβινο φτάνει όταν καλείται να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία.

Τότε, δραπετεύει από τα στενά πλαίσια της οικογένειας του και μαθαίνει κλασική μουσική, ηλεκτρονικά, την ιταλική γλώσσα, και γίνεται ολοένα και εντονότερη η επιθυμία του να σπουδάσει. Όταν αποκαλύπτει την απόφαση του στον πατέρα του, εκείνος αντιδρά βίαια.

Εντέλει, ο Γκάβινο τα καταφέρνει και πηγαίνει στο πανεπιστήμιο, όπου αριστεύει, ενώ στη συνέχεια γίνεται διακεκριμένος γλωσσολόγος με ειδίκευση στις ρίζες των διαλέκτων της Σαρδηνίας.

Η εξέγερση στην πατρική καταπίεση, παρά την αντίθεση του βίαιου και βάναυσου πατέρα στις επιλογές που κάνει ο νεαρός, αποτελούν τον βασικό πυρήνα των «δαιμόνιων» ιταλών κινηματογραφιστών, οι οποίοι με την ταινία τους συγκλονίζουν ακόμα και σήμερα, συνθέτοντας μια πανέμορφη, λυρική, αν και σκληρή ταινία, όπου το μίσος με τη στοργή εναλλάσσονται.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε γράψει σχετικά για την ταινία «Κατά την παρακολούθηση της, τα συναισθήματα που γεννώνται στον θεατή είναι τόσο έντονα, ώστε γίνεται εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη».

Σκηνοθεσία, σενάριο: Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι, βασισμένο στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Γκάβινο Λέντα, παίζουν: Ομέρο Αντονούτι, Σαβέριο Μαρκόνι, Μαρτσέλα Μικελάντζελι, Φαμπρίτσιο Φόρτε, Μαρίνο Τσένα, Στάνκο Μολνάρ, Νάνι Μορέτι. Η ταινία προβάλλεται σε επανέκδοση από την AMA Films αποκλειστικά στον κινηματογράφο Άστυ.