Λίγο πριν υποδεχτεί το κοινό της σε ένα ιδιαίτερο ρεσιτάλ μόνο με πιάνο και φωνή το βράδυ της Παρασκευής 18 Ιανουαρίου στο «Ρυθμός Stage», η Ηρώ μιλά στο click@Life για τη μουσική της και την πορεία της και αντιμετωπίζει «Ψύχραιμα» τη σύγχρονη πραγματικότητα…

Ετοιμάζετε ένα live στο Ρυθμός Stage με τον τίτλο «Μόνο εμείς…». Ποιοι θα θέλατε να είναι οι «καλεσμένοι» σας;

Καλεσμένη είναι η μουσική, σ’ όλη της τη γκάμα, γιατί υπάρχουν όμορφα τραγούδια από όλους τους χώρους και όλα τα είδη παγκοσμίως. Αυτή είναι και η ομορφιά σ’ έναν καλλιτέχνη, να δοκιμάζει τις δυνατότητές του παντού, έτσι ώστε να ανοίγει τους ορίζοντές του και να μαθαίνει... Αυτό είναι τέχνη, νομίζω.

Πρόκειται για ένα ρεσιτάλ μόνο με πιάνο και φωνή. Γιατί επιλέξατε αυτό τον τρόπο ερμηνείας; Είναι πιο πηγαίος, πιο αληθινός;

Η αμεσότητα ενός καλλιτέχνη που έχει τη δυνατότητα να παίζει και να τραγουδάει, μπορεί να γίνει απέραντη, όταν εξαρτάται από τη στιγμή. Και η στιγμή είναι ο γνώμονας ενός τέτοιου live. Το συναίσθημα της κάθε στιγμής και αυτό που προκύπτει, είναι τόσο δυνατό και τόσο αληθινό, γιατί δεν δεσμεύεται από πλαίσια «προγράμματος». Έτσι, μου δίνεται η ευκαιρία να λειτουργώ παρορμητικά, αλλά μεθοδευμένα -όχι επιπόλαια. Με απόλυτη συγκέντρωση, είμαι ανοιχτή στα ερεθίσματα του κοινού, που κι αυτό με τη σειρά του, γίνεται μέτοχος σε μια ειλικρινή προσπάθεια επικοινωνίας.

Θα έχετε στις αποσκευές σας κι ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Τα μικρά τα πλοία». Κρύβει κάποια αλληγορία ο τίτλος του;

Η αλληγορία του είναι μάλλον, η προσπάθεια ενός οράματος που έχει κάποιος, είτε είναι άνθρωπος είτε είναι χώρα, να φτάσει τα όνειρά του, αδιαφορώντας για το κόστος. Είναι η προσωπική «Ιθάκη» του καθενός, που όλη η διαδρομή τελικά, είναι αυτή που τον κάνει να προχωρά ένα βήμα πιο μπροστά στις προσδοκίες του. «Τα μικρά τα πλοία» είναι ένα τέτοιο τραγούδι, που αγκαλιάζει τρυφερά τους πόθους και τις προσδοκίες, όσο δύσκολες κι όσο ανέφικτες κι αν είναι. Γιατί αυτές οι προσδοκίες μας μεγαλώνουν, μας ωριμάζουν κι αυτό είναι... εξέλιξη, άσχετα με το αποτέλεσμα.

Στην παράστασή σας θα ερμηνεύσετε τραγούδια από τους δίσκους σας, αλλά και κομμάτια άλλων συνθετών μας. Τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα και πώς επιλέξατε τα κομμάτια που θα ερμηνεύσετε;

Είναι τραγούδια που αποτελούν μια κατευθυντήρια γραμμή, αλλά δεν θα το έλεγα «πρόγραμμα» από τη στιγμή που αλλάζει και προσαρμόζεται κάθε φορά στις ανάγκες και εκεί που το πάει η ίδια η προσωπική μου διάθεση, σε συνάρτηση με αυτή του κόσμου που με ακούει.

Ο τελευταίος σας δίσκος φέρει τον τίτλο «Ψύχραιμα». Πόσο ψύχραιμα μπορούμε να συμπεριφερόμαστε και να δρούμε σήμερα, υπό αυτές τις συνθήκες και συγκυρίες;

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, καλούμαστε να είμαστε ψύχραιμοι και αυτό είναι ένα δείγμα ωριμότητας ενός λαού που διακατέχεται από βιασύνη και «πείνα»… πνευματική και υλική και καταναλωτική και αγωνιζόταν τόσα χρόνια για αγαθά τεχνητά και ανάγκες όχι πραγματικές, αλλά «φορεμένες»… Κι αυτό από μόνο του είναι μια φυλακή. Πόσες τηλεοράσεις, πόσα τζιν, πόσα παπούτσια, πόσα αυτοκίνητα αγοράζουν την ευτυχία; Η ψυχραιμία λοιπόν, είναι ο τρόπος για να δούμε τι πραγματικά μας λείπει και τι πραγματικά έχουμε ανάγκη, ώστε οι «άλλοι» να μην μπορούν να μας εξαγοράζουν τόσο χυδαία και τόσο εύκολα...

Πώς θα περιγράφατε την πορεία σας από το ξεκίνημά σας το 1995 μέχρι σήμερα; Τι έχει αλλάξει σε εσάς και τη μουσική σας;

Σίγουρα έχω ωριμάσει πολύ, σίγουρα έχω κάνει αλλαγές προσωπικού, αλλά και καλλιτεχνικού περιεχομένου, αλλά δεν μετάνιωσα ποτέ για τίποτα από όσα έκανα. Γιατί ήμουν πάντα μια καλλιτέχνιδα αληθινή και πηγαία, χωρίς καμιά υποκρισία και τίποτα «φορετό». Είμαι μια καλλιτέχνιδα που ξέρει τις δυνατότητές της και που εξελίσσεται διαρκώς, όχι ακολουθώντας τη μόδα, αλλά ακολουθώντας την καρδιά και το ένστικτό της. Και είναι τιμή μου, που μέσα σε μια βιομηχανική αντιμετώπιση της μουσικής, με κάθε τίμημα κράτησα την «παιδικότητα μου», την ειλικρίνεια και την υπόσχεση στον εαυτό μου, αλλά και στη μουσική που με κρατάει ζωντανή, ότι δεν θα κάνω εκπτώσεις που θίγουν την αισθητική και την κουλτούρα μου.

Τι καινούργιο θέλετε να εκφράσετε σήμερα;

Θέλω να μιλάω για την αλήθεια αυτή που έχει γίνει μια «επαγγελματική υποκριτική» στα στόματα καλλιτεχνών, που «πουλάνε» με μεγάλη ευκολία μια στημένη αλήθεια, που μπορεί να «πουλήσει» μόνο σε έναν λαό που έπαψε να αισθάνεται και έμαθε να ακούει σε οτιδήποτε του γίνεται πλύση εγκεφάλου... Πού είναι το ένστικτό μας; Πού είναι η παιδεία; Και κυρίως, πού είναι το ΜΕΤΡΟ, εκείνο για το οποίο οι φιλόσοφοι αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους; Ας αναζητήσουμε μέσα στην απλότητα τη σοφία της τέχνης, της μουσικής κι όχι μέσα στην ισοπέδωση και το μηδενισμό. Να χρησιμοποιούμε τη μουσική σαν μέσο εκπλήρωσης της ματαιοδοξίας μας...

Πώς νιώθετε ως καλλιτέχνιδα σε μια εποχή μίζερη και μαύρη; Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας και πόσο αισιόδοξη είστε για το μέλλον;

Η αισιοδοξία μου θα ερχόταν μόνο μέσα από την παιδεία του λαού και των νέων. Αυτή είναι η μόνη ελπίδα. Κι όσοι από εμάς πρεσβεύουν την αλήθεια στο έργο τους, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι, αυτοί θα μπορούσαν να είναι οι φωτεινοί σηματοδότες σ’ ένα δρόμο πολύ μακρύ και δύσκολο. Το δρόμο της γνώσης. Και η γνώση ξεκινάει από την παραδοχή ότι... κάναμε λάθη, πολλά λάθη. Έτσι ξεκινάει ένα νέο μέλλον ενός λαού. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τους άρχοντες, αλλά για όλους μας...

Ποιο είναι το επόμενο στάδιο της πραγματικότητάς μας;

Το επόμενο στάδιο είναι η... εμπιστοσύνη, που έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα σ’ όλους μας. Κι όχι μόνο στο επονομαζόμενο «κράτος», αλλά όλοι μεταξύ μας. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να εμπιστευτούμε ξανά ο ένας τον άλλο. Γιατί αλλιώς, φοβάμαι ότι θα «φαγωθούμε μεταξύ μας» κι αυτός θα είναι ο σκληρός δρόμος προς τη γνώση και την ελευθερία...

Απλά απορώ: τόσοι εμφύλιοι δεν έφτασαν για να μάθουμε; Τόσο αίμα και τόση ταπείνωση, τόση εκμετάλλευση και τόση δυστυχία, δεν έφτασαν; Γιατί ο άνθρωπος να είναι τόσο άπληστος;

Οι επόμενοι σταθμοί της παράστασης που θα παρουσιάσει η Ηρώ, είναι: 26 Ιανουαρίου – «Love Casual Living» Θεσσαλονίκη, 7 Φεβρουαρίου – «Καφωδείον» Χαλκίδα, 14 Φεβρουαρίου – «Stage 25» Αθήνα, 23 Φεβρουαρίου – «Πολυχώρος Αγορά» Ιωάννινα και 11 Μαρτίου – «Half Note Jazz Club» Αθήνα.

Πληροφορίες: Ρυθμός Stage, Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη, 210 9750060, στις 10.30 μ.μ., είσοδος 12 ευρώ (με μπίρα ή κρασί).

Βάλια Κανελλοπούλου

[email protected]