Η Ραφήνα τις τελευταίες ώρες μετά την πυρκαγιά

rafina-purkagia
ΠΕΜΠΤΗ, 26 ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

Βρεθήκαμε για βοήθεια στη Ραφήνα μερικά 24ωρα μετά τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου, εκεί που ο χρόνος σταμάτησε σε ένα πολύ άσχημο σημείο στην ιστορία, με το μαύρο χρώμα να τυλίγει τοπία και ψυχές.

Με τη γνώση ότι η καταχνιά και η μαυρίλα του τοπίου μπορεί να καταγραφεί απόλυτα μόνο στο μυαλό και στην ψυχή όσων μαρτύρησαν και μαρτυρούν στην περιοχή τις τελευταίες μέρες κι όχι σε φωτογραφικές μηχανές, παραθέτουμε παρακάτω κάποιες φωτογραφίες που απλώς δίνουν μια αίσθηση της τραγικότητας των τελευταίων ημερών. Ο λόγος είναι να παρακινήσουμε και τον τελευταίο άνθρωπο να προσφέρει ό,τι μπορεί, όχι μόνο τώρα που η προσφορά είναι μεγάλη, αλλά σε βάθος χρόνου, όταν όλα θα έχουν ξεχαστεί και η ζωή για εμάς τους υπόλοιπους θα έχει επιστρέψει στην κανονικότητα. Όχι μόνο σε αυτή την περίσταση, αλλά σε κάθε περίσταση που έστω κι ένας άνθρωπος βρίσκεται σε ανάγκη και χρειάζεται τη βοήθειά μας. Όχι μόνο αφού συμβεί μια τραγωδία, αλλά και πριν, βοηθώντας στην αποφυγή και την πρόληψή της με κάθε τρόπο. Έτσι ώστε να μην ξανακούσουμε ποτέ την κυρία Μαρία να κλαίει για το 23 ετών σπίτι της που χάθηκε και να ευγνωμονεί τον Θεό που έχει την οικογένεια και τα σκυλιά της ζωντανά. Να μην ακούσουμε ποτέ για αγνοούμενα παιδιά, ηλικιωμένους που δεν πρόλαβαν να αντιδράσουν, ανθρώπους να πεθαίνουν αγκαλιασμένοι ή να πνίγονται σε θάλασσες και πλημμύρες. Να μην ξαναδούμε τρομαγμένα ζώα, λιωμένα παπούτσια, να μην ξαναχτυπήσει η καρδιά μας δυνατά, αν δεν είναι για καλό. Και να μην ξεχάσουμε. Ποτέ.

Σε ένα έρημο και καμένο τοπίο ψάχναμε χθες πληγωμένα και τρομαγμένα ζώα. Μέσα από στάχτες και αποκαΐδια βρήκαμε δύο χελώνες, κρυμμένες σε μια καμένη αποθήκη, λίγο πριν βραδιάσει και αναγκαστούμε να φύγουμε από την περιοχή, τις οποίες και παραδώσαμε στον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής ΑΝΙΜΑ. Όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει και ελπίδα.

Στην περιοχή θα επιστρέψουμε και τις επόμενες ημέρες, για όσο χρειαστεί, για βοήθεια σε ανθρώπους και ζώα, για μια αγκαλιά σε αυτούς που τη χρειάζονται, για ένα χαμόγελο αισιοδοξίας. Ας είναι η τελευταία φορά που θα είμαστε χρήσιμοι με αυτό τον τρόπο.

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ