Ο Δημήτρης Μυστακίδης, μουσικός και καθηγητής λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής, ανεβαίνει στη σκηνή της Ανόδου κι επιλέγει κορυφαία ρεμπέτικα τραγούδια, παρουσιάζοντας παράλληλα, τα πολλά πρόσωπα της ελληνικής λαϊκής κιθάρας. Πριν ξεκινήσει τις εμφανίσεις του, μίλησε στο click@Life.

Τι είναι «τα ρεμπέτικα της κιθάρας» που θα παρουσιάσεις στην Άνοδο;
Είναι μια επιλογή τραγουδιών από την τεράστια δεξαμενή του ρεμπέτικου, που είτε η κιθάρα είχε εξ αρχής πρωταγωνιστικό ρόλο, είτε τα διασκευάσαμε εμείς για τρεις κιθάρες. Σε κάθε περίπτωση είναι ωραία τραγούδια.

Ποιο είναι το βασικό κριτήριο επιλογής των τραγουδιών που θα παρουσιάσεις στις εμφανίσεις σου στην Άνοδο;
Ο κεντρικός άξονας είναι η λαϊκή κιθάρα και ο ρόλος της μέσα σε αυτά. Επειδή μιλάμε όμως, για ένα τρίωρο πρόγραμμα, φυσικά έλαβα υπ’ όψιν μου και άλλα στοιχεία, όπως η ποικιλία των ρυθμών, η θεματολογία κ.α.

Η σχέση σου με το ρεμπέτικο τραγούδι είναι πολύ δυνατή. Τι είναι για σένα αυτή η μουσική, αυτά τα τραγούδια;
Αφ’ ενός είναι ένα είδος μουσικής που φέρνει την ψυχή μου στα «ίσα» της και  μου προκαλεί συναισθήματα. Αφ’ ετέρου είναι ένα τεράστιο πεδίο έρευνας και δημιουργικής δουλειάς. Είναι τεράστιες οι δυνατότητες που προσφέρει αυτή η μουσική στο κομμάτι της έρευνας και της επιστημονικής τεκμηρίωσης.

Η κιθάρα είναι ο «θεμέλιος λίθος σε όλα τα είδη της μουσικής, από τις αρχές του λαϊκού τραγουδιού μέχρι σήμερα». Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;
Αν θα μπορούσα να βάλω σε μια σειρά τα δομικά στοιχεία αυτής της μουσικής θα έλεγα πως είναι ρυθμός, αρμονία, μελωδία. Τα πρώτα δυο είναι δουλειά της λαϊκής κιθάρας. Πώς να μην είναι θεμέλιος λίθος;

Τι έχεις να θυμάσαι από την πορεία και τη συνεργασία σου με τις μπάντες του Θ. Παπακωνσταντίνου και του Ν. Παπάζογλου;
Είναι πάρα πολλά αυτά που έχω ζήσει. Φανταστείτε 22 χρόνια περιοδείες, χειμώνα καλοκαίρι. Πάρα πολλές συναυλίες, κάθε μια μοναδική. Έχω χάσει πάρα πολλά απ’ τη ζωή μου, αλλά έχω κερδίσει άλλα. Όπως λένε και στο χωριό μου όμως, «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό». Θυμάμαι πάρα πολλά αλλά δεν νοσταλγώ τίποτα. Τα καλύτερα είναι μπροστά.

Ποια η σχέση σου με κάθε μια από τις εκλεκτές καλεσμένες σου (Φωτεινή Βελεσιώτου, Μελίνα Κανά, Ματούλα Ζαμάνη, Γιώτα Νέγκα) και ποιος ο «ρόλος» τους στις εμφανίσεις σου;
Είναι φίλες που αγαπώ και εκτιμώ πάρα πολύ αυτό που κάνουν. Θεωρώ ότι κάθε μια απ’ τα κορίτσια έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο να δώσει στην παράσταση. Ξέρω επίσης, ότι και σ’ αυτές αρέσει πάρα πολύ αυτή η μουσική, αλλά λόγω της πορείας της καριέρας τους δεν έχουν συχνά την δυνατότητα να τραγουδούν τέτοια τραγούδια. Θεώρησα ότι είναι μια καλή ευκαιρία για όλους μας, για να περάσουμε ωραία και δημιουργικά.

Ως καθηγητής της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής, πόσο «επίκαιρο» ή πόσο «σύγχρονο» θεωρείς το κομμάτι αυτό της μουσικής μας κουλτούρας;
Είναι και επίκαιρο και σύγχρονο. Η μουσική αυτή είναι ένα λαϊκό δημιούργημα που προέκυψε μέσα από μια σειρά κοινωνικών συνθηκών. Δεν νομίζω ότι έχουν αλλάξει και πάρα πολλά ώστε αυτή η μουσική να μην είναι επίκαιρη.  Εδώ επίκαιρη είναι η συζήτηση για την «σεισάχθεια», δεν θα είναι το ρεμπέτικο;

Και πόσο σημαντικό είναι κατά την άποψή σου να κοιτάμε συχνά πυκνά πίσω; Τι ρόλο παίζει ή πρέπει να παίζει το παρελθόν μας;
Πίσω κοιτάμε μόνο για να πάμε μπροστά, όχι για να γυρίσουμε εκεί. Τον παρελθόν έχει μόνο διδακτικό ρόλο.

Τέλος, θα ήθελες να μοιραστείς κάποια σκέψη σου για την εποχή μας ή κάποια ευχή σου για το μέλλον;
Έχω τρία παιδιά και ντρέπομαι πάρα πολύ για τον κόσμο που τα έφερα. Ντρέπομαι για όλα αυτά που ζούνε. Θεωρώ ότι έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα. Ελπίζω όταν θα έρθει ο «τρυγητής», να πάω μαζί του με υπερηφάνεια και όχι με ντροπή.

Πληροφορίες: στις 28/11 & στις 5, 12 και 19/12, Άνοδος Live Stage, Πειραιώς 183, Αθήνα, 210 3468100, είσοδος 10 ευρώ (με μπίρα ή κρασί), στις 10.30 μ.μ.

Βάλια Κανελλοπούλου
[email protected]