«Tequila, it makes me happy» τραγουδούν οι Terrorvision και ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε το ποτό που κάνει τους πάντες λίγο –έως πολύ- πιο… ευτυχισμένους.

Το εθνικό ποτό των Μεξικάνων δεν έχει αφήσει κανέναν ασυγκίνητο και εικάζουμε ότι δεν υπάρχει άνθρωπος άνω των 18 που να μην έχει φτάσει στα όρια της μέθης, έστω και μια φορά στη ζωή του εξ αιτίας του.

Για να έχει όμως, κανείς την απόλυτη εμπειρία τεκίλας, αυτή που θα τον φέρει κοντά στις ρίζες της και στη δημιουργικότητα των εμπνευστών της, οι ειδικοί τονίζουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει την άσπρη τεκίλα και μάλιστα, σε σφηνάκι.

Η άσπρη τεκίλα – κυκλοφορεί και με τ’ όνομα plata (στα ισπανικά), blanco ή ασημένια – ανήκει στην ίδια οικογένεια με τις reposados και την anejos, οι οποίες απαιτούν διαφορετικό χρόνο «ωρίμανσης», διαφέρει όμως στο ότι μπορεί να εμφιαλωθεί αμέσως μετά την απόσταξη και αποτελεί την πιο αγνή και αυθεντική μορφή τεκίλας.

Όσοι μάλιστα, τη δοκιμάσουν, μπορούν να νιώσουν το άρωμα της μπλε αγαύης από την οποία παράγεται. Κι όπως φυσικά, συμβαίνει και με το κρασί, το έδαφος και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι αυτοί που κάνουν τα είδη τεκίλας να διαφοροποιούνται το ένα από το άλλο.

Συγκεκριμένα, στην Πολιτεία Τζαλίσκο του Μεξικό όπου φυτρώνει η μπλε αγαύη, συμβαίνει το εξής: αν αυτή μεγαλώνει στο κόκκινο χώμα των ορεινών περιοχών (highlands), η τεκίλα που προέρχεται από αυτή διαφέρει σε σχέση με αυτήν που προέρχεται από την αγαύη που φυτρώνει στο πλούσιο ηφαιστειογενές έδαφος σε κάμπους και πεδιάδες. Η κάθε τεκίλα θέλει το… έδαφός της!

Αν θέλετε να διευρύνετε τις γνώσεις σας όσον αφορά το διάσημο αυτό ποτό, δοκιμάστε να πιείτε δύο μαζί, σερβιρισμένες σε ψηλό σφηνοπότηρο (το λεγόμενο caballitos) και να νιώσετε τις διαφορές τους.

Οι διαφορές στη γεύση της

«Τα μέταλλα που προέρχονται από τα διάφορα είδη τεκίλας διαφέρουν πολύ μεταξύ τους» αναφέρει στο www.chicagotribune.com ο Ζακ Μπεζουιντενχούτ, εκπρόσωπος της Partida Tequila, η οποία παράγεται από φυτό πεδιάδας. Όπως εξηγεί ο ίδιος «τόσο στην πεδιάδα όσο και στις ορεινές περιοχές, μπορεί να κάνει πολλή ζέστη.

Στα highlands όμως, λόγω του μεγαλύτερου υψόμετρου οι βραδιές είναι πιο δροσερές, οι χειμώνες πιο κρύοι και ρίχνει περισσότερη βροχή, παράγοντες που επιδρούν στο φυτό που μας δίνει την τεκίλα». Όσοι ασχολούνται με την απόσταξή της, γνωρίζουν ακριβώς τις επιρροές πάνω στην αγαύη ανάλογα με το περιβάλλον που μεγαλώνει, όπως συμβαίνει και με τους παραγωγούς κρασιού.

Η Τζοάν Γουέιρ, συγγραφέας του «Tequila: A Guide to Types, Flights, Cocktails and Bites» από το Σαν Φρανσίσκο, συστήνει να προτιμάμε την άσπρη όταν θέλουμε να πάρουμε κι εμείς μια καθαρή γεύση από το περιβάλλον που μεγάλωσε το φυτό, παρά τις reposados ή anejos, η γεύση των οποίων επηρεάζεται από τα ξύλινα βαρέλια στα οποία «ωριμάζουν».

«Αφήστε μια γουλιά τεκίλας για λίγο στο στόμα σας, έτσι ώστε να “κάτσει” στη γλώσσα σας μέχρι να αποκτήσει τη θερμοκρασία του σώματος κι έπειτα, καταπιείτε την και αφεθείτε στη γεύση της» συμβουλεύει η Γουέιρ.

Στην περίπτωση της τεκίλας από τις ορεινές περιοχές, η γεύση είναι λίγο πιο εκλεπτυσμένη, με άρωμα λουλουδιών και πιο έντονη τη μεταλλική ιδιότητα, όπως εξηγεί η σομελιέ Τζιλ Γκουμπές, ενώ η τεκίλα που προέρχεται από πεδινές περιοχές είναι πιο πικάντικη με αίσθηση κανέλας και άρωμα υγρού πυλού.

Παρόμοια άποψη έχει και ο Μπεζουιντενχούτ, ο οποίος αναφέρει ότι «η τεκίλα προερχόμενοι από την αγαύη των highlands έχει διακριτικό άρωμα αγαύης μια ελαφρώς όξινη γεύση σαν κίτρο και λιγότερο μια πικάντικη αίσθηση, ενώ η πεδινή αγαύη δίνει περισσότερο μια αίσθηση πράσινου πιπεριού στην τεκίλα».

Τι να δοκιμάσετε

Αν θέλετε να έχετε εμπεριστατωμένη άποψη και για τα δύο είδη τεκίλας, ο παραπάνω ειδικοί επί του θέματος σας συστήνουν να δοκιμάσετε τις παρακάτω: Don Julio, El Tesoro Silver, Siete Leguas (Highland) και Arette, Casa Noble, Partida Silver (Lowland).