Η ομάδα του clickatlife καταγράφει τους λόγους που αγαπά (και λίγο εκείνους που αποστρέφεται) την πόλη μας ακολουθώντας το παράδειγμα των atenistas.

H σχέση της Αθήνας με τους κατοίκους της είναι μια σχέση μίσους και πάθους. Όπως και όλα τα κλισέ, η φράση αποτυπώνει ρεαλιστικά το συνδυασμό αποστροφής και έρωτα και συνοψίζει το πώς οι Αθηναίοι αισθανόμαστε για τον τόπο μας.

Λίγο μόλις απομακρυνθούμε από τα τείχη, ειδικά τέτοιες εποχές που τα θέλγητρα της περιφέρειας αφήνουν την πόλη...ανοχύρωτη, αρχίζουν οι ονειροπολήσεις: «Αχ, και να ζούσαμε στην επαρχία», με μπόλικες δόσεις οργισμένης απαξίωσης: «Πώς την παλεύουμε ρε παιδιά σε αυτή την κωλοπόλη;» και ανασχεδιασμού ζωής που η στέρηση της ελπίδας για συνταξιοδότηση περιορίζει σε γενικόλογες χρονικές τοποθετήσεις: «Μια μέρα θα την κάνω από τη χαβούζα και θα φτιάξω ένα beach bar σε νησί».

Αυτή είναι η μια διάσταση που συνυπάρχει με εκείνη που βρίσκεται στον αντίποδά της. Όσοι έχουμε γεννηθεί, μεγαλώσει ή ζήσει χρόνια σε αυτή την πόλη, βρίσκουμε χίλιους λόγους που μας κάνουν να την αγαπάμε, λόγους που μας τους ψιθυρίζει η ίδια, όπως ο Δεληβοριάς στον Σεπτέμβρη του. Ας αφήσουμε όμως το Σεπτέμβρη στον χωροχρόνο του, κάπου εκεί στο άπειρο δηλαδή, και ας επιστρέψουμε στην Αθήνα που αγαπάμε αναζητώντας τις αιτίες πυροδότησης αυτής της φλόγας που όλο πάει να σβήσει και αναζωπυρώνεται κάθε φορά που επιλέγουμε να δούμε τη θετική της πλευρά.

http://atenistas.org

Με αυτό το σκεπτικό, οι Atenistas, πραγματοποιούν ένα κάλεσμα προς Αθηναίους, περαστικούς από την πόλη, Έλληνες και τουρίστες και τους ζητούν να καταγράψουν τους λόγους που αγαπούν την πρωτεύουσα. Η κατάθεση της γνώμης γίνεται, όπως ήταν αναμενόμενο, στο κέντρο. Πιο συγκεκριμένα, ο τοίχος του «Σινέ Θησείον» της Αποστόλου Παύλου μετατράπηκε σε μαυροπίνακα (βάφτηκε με ειδική μπογιά μαυροπίνακα), δίπλα της τοποθετήθηκε μια θήκη με κιμωλίες και ο δέκτης των απόψεων που κυκλοφορούν ελεύθερες στις παρέες ή το μυαλό των επισκεπτών έγινε απτός. Ιδού!, είπαν οι atenistas στους ενδιαφερόμενους και έδωσαν βήμα και κιμωλία σε όσους θέλουν αυθόρμητα να καταθέσουν την πεποίθησή τους για την πόλη.

Όπως οι ίδιοι οι atenistas δηλώνουν στη σελίδα τους, «Χαζεύοντας στο τέλος τον πίνακα δεν βρήκαμε κάτι υπερβολικό. Η Αθήνα είναι πραγματικά ξεχωριστή και είμαστε τυχεροί που ζούμε εδώ. Μη το ξεχνάμε! Βίβα Αθενς».

Το project συνεχίζεται αφού ο πίνακας θα σβήνεται κάθε εβδομάδα και θα γεμίζει ξανά με λόγους αγάπης προς  την πόλη.

Το clickatlife λάτρεψε την ιδέα και σκέφτηκε να δώσει βήμα και στους δικούς της atenistas, τα μέλη της συντακτικής ομάδας, που κατέγραψαν τους προσωπικούς τους λόγους αγάπης (και μίσους) για την Αθήνα.

Γιάννης Μόσχος (υπεύθυνος θεάτρου και σινεμά)

Aγαπώ στην Αθήνα:

-Το τρίγωνο Δαναός – Ιντεάλ – Odeon Όπερα στις Νύχτες Πρεμιέρας το Σεπτέμβρη

-Τις νεραντζιές την άνοιξη

-Τη θέα της φωτισμένης Ακρόπολης από οποιοδήποτε σημείο της πόλης

-Το στενό της Ηπίτου

-Την πολυπολιτισμικότητα του φαγητού της

Μισώ στην Αθήνα:

-Το πόσο αφόρητη γίνεται το καλοκαίρι

Aγαπώ στην Αθήνα:

-Τα Αναφιώτικα που φέρνουν κυκλαδίτικο άρωμα στο κέντρο της Αθήνας

-Τα όμορφα γκράφιτι στα διάφορα σημεία της πόλης

-Τον περίπατο στη Διονυσίου Αεροπαγίτου αργά το βράδυ

-Τη φιλική ατμόσφαιρα και τις baby πατάτες του μεζεδοπωλείου «Εις το Παυσίλυπον»

-Τα μαγαζιά με cupcakes που ανοίγουν το ένα μετά το άλλο σε κάθε γωνιά της Αθήνας, με αγαπημένα το Emi's Cupcakes στο Κολωνάκι και το Funky Elf στο Χαλάνδρι

-Τα θερινά σινεμά με αγαπημένα το cine-Paris στην Πλάκα, το cine-Ζέφυρος στα Πετράλωνα και το Αμίκο στο Χαλάνδρι

Μισώ στην Αθήνα:

-Τα clubs και μπουζούκια της παραλιακής και τον συνωστισμό σε trendy απρόσωπα μαγαζιά

Κέλλυ Κική (social media editor)

Αγαπώ στην Αθήνα:

-Που λατρεύουμε να τη μισούμε – η σχέση με την πόλη σου γίνεται πιο γοητευτική, όταν έχει κάτι από δημιουργική ασάφεια

-Τα πρώτα καλοκαιρινά απόβραδα – δροσερά και λυτρωτικά, σαν τα πρώτα μακροβούτια

-Την κουλτούρα των μπαρ – ας είμαστε ειλικρινείς, είναι λόγος να ζεις (εδώ)

-Τη θέα από τα Τουρκοβούνια – ειδικά ένα ζεστό χειμωνιάτικο μεσημέρι Κυριακής

Μισώ στην Αθήνα:

-Που δεν την άλλαξα ποτέ ως σήμερα

-Να περπατώ στον δρόμο – γιατί πού αλλού να περπατήσει ο πεζός;

-Το αρχιτεκτονικό κοκτέιλ: «φυτρωμένες» πολυκατοικίες των 60s γειτνιάζουν με σύγχρονους, ανένταχτους ναούς του γυαλιού και αξεπέραστα νεοκλασικά με νεόκοπα βιομηχανικά «loft» – μάλλον αυτή η πόλη δεν στενοχώρησε ποτέ κανέναν αρχιτέκτονα

Βάλια Κανελλοπούλου (υπεύθυνη εικαστικών, μουσικής)

Αγαπώ στην Αθήνα:

-Που σε κάθε γωνιά τού κέντρου της μυρίζεις ιστορία

-Που περπατώντας σε κάθε της στενό ανακαλύπτεις πανέμορφα κρυμμένα στέκια με νόστιμα μεζεδάκια και καλοφτιαγμένα cocktails

-Που ακόμα και στις 4 τα ξημερώματα σφύζει από ζωή

-Τα κουλούρια Θεσσαλονίκης από τους πλανόδιους πωλητές και τις ζεστές τυρόπιτες του Άριστον στη Βουλής

-Που μπορείς να βρεις περισσότερες από 200 θεατρικές σκηνές

Μισώ στην Αθήνα:

-Την αταξία, την κίνηση και το γκρίζο

Άννα Μέρκου (agenda editor)

Αγαπώ στην Αθήνα:

-Το χρυσοκόκκινο χρώμα του κέντρου τα βράδια

-Κάθε νεοκλασικό κτήριο, ειδικά αυτά που ανακαλύπτω μέσα σε μικρά στενάκια

-Την κουλτούρα του κινηματογράφου & τα πάμπολλα σινεμά – μόνο μετά από πολύμηνη παραμονή στο εξωτερικό κατάλαβα εξ’ ολοκλήρου την αξία τους

-Τα μαγαζάκια με τις μικρές κρυμμένες αυλές τους, φωλιά για τους ερωτευμένους!

 -Την ιστορία της, την αίσθηση ότι ζω κάπου που έχει πολλά να μου διδάξει από αυτά που έχει βιώσει

Μισώ στην Αθήνα:

-Το ότι υπάρχουν  γειτονιές που έχουν αφεθεί, και κάνουν τις συνθήκες διαβίωσης για τους κατοίκους τους πολύ λιγότερο ευχάριστες

Λιλή Καρακώστα (υπεύθυνη ευζωίας)

Αγαπώ στην Αθήνα:

-Τις καλοκαιρινές βόλτες στα Αναφιώτικα της Πλάκας που μυρίζουν γιασεμί και νυχτολούλουδο.

-Την παραλία που απέχει ελάχιστα λεπτά από το σπίτι μου!

-Τις συναυλίες που ξετρυπώνουμε σε κάθε γνωστή και άγνωστη γωνιά της πόλης.

-Την καθιερωμένη σαββατιάτική μου βόλτα στο κέντρο της Γλυφάδας με τα όμορφα καφέ.

-Το υπέροχο καφέ με θέα την Ακρόπολη στην ταράτσα του μουσείου Ακροπόλεως

Μισώ στην Αθήνα:

-Την αφισοκόλληση, τα γκράφιτι "μουτζούρες" και τη βρωμιά. Κρίμα...

Χριστίνα Χρυσανθοπούλου (αρχισυντάκτρια)

Αγαπώ στην Αθήνα:

-Τις επιλογές που σου δίνει (με το ένα χέρι κ΄ας τις αποσπά με το άλλο)

-Την Αεροπαγίτου τις νύχτες με πανσέληνο

-Το τελευταίο δρομολόγιο του μετρό Σάββατο βράδυ από Σύνταγμα που γεμίζει πιτσιρικάδες και ζωντάνια

-Τις αντοχές της που θυμίζουν κάτι από ηρωίδα του Λαρς Φον Τρίερ

Μισώ στην Αθήνα:

-Όσους ευθύνονται για το σκουπιδαριό της