Ο Βασίλης Λέκκας, με αφορμή τις εμφανίσεις του στο Half Note, μοιράστηκε με το click@Life τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του για τη σημερινή κατάσταση και προτείνει τον δικό του τρόπο για να κάνουμε την καθημερινότητά μας λίγο πιο όμορφη.

«Ηλεκτρικά Ταξίδια & Όνειρα» τιτλοφορείται η μουσική παράσταση την οποία θα παρουσιάσει ο Βασίλης Λέκκας από τις 30 Νοεμβρίου και για 5 βράδια στο Half Note. Ο Έλληνας τραγουδιστής εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Half Note μαζί με μια ομάδα μουσικών με τεράστια εμπειρία στην jazz, το jazz rock και το progressive rock.

Με εμπειρία που υπερβαίνει τα 30 χρόνια και ξεκινώντας με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο Βασίλης Λέκκας έχει μόνο κορυφαίες καλλιτεχνικές στιγμές να επιδείξει και όντας τραγουδιστής με μεγάλες τεχνικές και εκφραστικές δυνατότητες, παρουσιάζει στο Half Note μια ακόμα όψη της τέχνης του.

Ο Βασίλης Λέκκας μίλησε στο click@Life για το πρόγραμμα που θα παρουσιάσει στο Half Note, για τον Μάνο Χατζιδάκι, τις σημερινές ανησυχίες του, αλλά και την πολιτική στάση που κρατάει απέναντι στο πολιτικό μας σύστημα.

Εμφανίζεστε για πρώτη φορά στη σκηνή του Half Note. Πρόκειται για έναν χώρο με συγκεκριμένο κοινό που αγαπά την jazz. Πώς προέκυψε αυτή η εμφάνισή σας;

Είναι μια πρόταση η οποία μου έγινε και με κάνει πολύ χαρούμενο, γιατί θα παίξω κάποια πράγματα που δεν είχα την ευκαιρία να τα παίξω πολύ συχνά. Κυρίως δουλειές με τον Γιώργο Τρανταλίδη και με τον Γιάννη Σπάθα βέβαια. Έχω κάνει δύο δίσκους με τον Γ. Τρανταλίδη, ο οποίος θεωρείται άνθρωπος της ελληνικής μουσικής στον χώρο της τζαζ και όχι μόνο και με τον Γιάννη Σπάθα από τους Soctares από όπου τον ξέρουν ορισμένοι.

Τι ετοιμάζετε για τις βραδιές του Half Note;

Η ιστορία με τον Χατζιδάκι θα έχει θέση στο πρόγραμμα, καθώς και ένα-δύο άλλα πράγματα που θέλω να παρουσιάσω με τη μορφή αυτής της ορχήστρας η οποία μου δίνει τη δυνατότητα να τα παίξω με τον τρόπο που θέλω και νομίζω ότι η σκηνή του Half Note είναι κατάλληλη για να παιχτεί αυτό το υλικό. Παρ’ όλα αυτά είμαι ένας τραγουδιστής ο οποίος δεν προσαρμόζω το υλικό στον χώρο. Μου δίνεται η ευκαιρία τώρα, να φτιάξω μια ατμόσφαιρα και να το παίξω.

Τι είναι η jazz για εσάς ως μουσική έκφραση;

Δεν θα παίξω jazz. Έχω όμως, συνεργαστεί και με ροκ κιθαρίστα και με jazz ντραμερ περκασιονίστα. Όλοι αυτοί όμως, έχουν μια λογική, μια συγγένεια πάνω στην έννοια της μουσικής. Τώρα αν θέλουμε να τους ταξινομήσυμε ή αν έχουμε τη διάθεση της απόχρωσης, μπορούμε να διακρίνουμε τις διαθέσεις τους. Σε εμένα είναι ακόμα πιο ανοιχτή η γκάμα, γιατί έχω συνεργασίες και με αυτούς τους δύο αλλά και με τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Μαρκόπουλο. Μπορώ να πω ότι το ζητούμενο για μένα ως καλλιτέχνη είναι να μπορώ να αναγνωρίσω ότι η μουσική τα συνδέει όλα αυτά. Απλά, οι ταξινομήσεις γίνονται αν χρειαστεί.

Στο κάτω-κάτω, η ταμπέλα του έντεχνου ή του λαϊκού ούτε με ενοχλεί αλλά ούτε και με ενδιαφέρει -με την καλή έννοια. Έχω να καταθέσω έναν Βασίλη Λέκκα πάνω στη σκηνή και τίποτα άλλο.

Πόσο βαθιά είναι η σφραγίδα του Μάνου στη σημερινή σας έκφραση αλλά και στη σύγχρονη μουσική;

Είμαι «χατζιδακικός» τραγουδιστής. Η ταύτιση της εικόνας μου με τον Χατζιδάκι είναι κυρίως, γύρω από το ρεπερτόριο, από τη μεγάλη συνεργασία που είχαμε, αλλά και από το ξεκίνημά μου, επειδή τραγούδησα πρώτα με τον Μάνο Χατζιδάκι. Αυτό έχει δημιουργήσει πολύ μεγάλο δέσιμο με την εικόνα μου, οπότε είναι και η αφετηρία μου. Αλλά πέρα από αυτό, ο Χατζιδάκις αποτελεί αναφορά για όλους τους μουσικούς που έχω συνεργαστεί. Το ξέρω και το εκτιμώ πολύ βαθιά αυτό και το φέρω σαν μεγάλη τιμή.

Είστε πολύ εκφραστικός καλλιτέχνης και αυτό μεταδίδει την ενέργειά σας στο κοινό. Τι αισθάνεστε όταν τραγουδάτε;

Είμαι βιωματικός τραγουδιστής. Μάλλον έχω πολλά ερωτηματικά μέσα μου και πάρα πολλές ανησυχίες και αντιρρήσεις. Έχω πάρα πολλή τρυφερότητα, όπως φαντάζομαι και πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο εγώ. Όλο αυτό μετουσιώνεται σε μια κίνηση, σε μια έκφραση την οποία ο δέκτης μπορεί να αποκωδικοποιήσει, να τη μεταφράσει σε άλλη μια γλώσσα πέρα από τη γλώσσα των τραγουδιών και η οποία του λέει πράγματα. Τα λέω με έναν άλλο κώδικα: με το σώμα. Αυτό όμως, γίνεται χωρίς μελέτη, είναι η προσωπική συμπεριφορά του καθενός. Είμαι άνθρωπος της σκηνής.

Πόσο υπεύθυνο θεωρείτε τον εαυτό σας ως πολίτη αλλά και ως καλλιτέχνη για τη σημερινή κατάσταση;

Σε καθημερινό επίπεδο είμαι ένας πολίτης ενεργότατος. Μάλιστα έχω κάνει ό, τι μπορεί να φανταστεί κανείς σε σχέση με αυτές τις γενικότερες αντιδράσεις γύρω από το πολιτικό σύστημα και τα ξέρουν όσοι τα ξέρουν. Προφανώς βέβαια, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται και ιδιαίτερα γνωστά. Για παράδειγμα έκανα πέρυσι μια προσωπική πορεία από τον Μαραθώνα μέχρι την Ακρόπολη, με ένα πανό και την οποία δεν ξέρει κανείς, αλλά υπάρχει στο internet. Κρατούσα ένα πανό που εξέφραζε την έντονη διαμαρτυρία μου για αυτό που θα συμβεί. Αυτό έγινε στις 13/10/2010, δεν έγινε φέτος. Μετά έγινε ό, τι έγινε με τα τελευταία γεγονότα. Σε ό, τι αφορά την καλλιτεχνική μου στάση, πρέπει να διακρίνει κανείς, ότι όλα αυτά τα χρόνια τραγουδάω για να προλάβω -κατά την άποψή μου- αυτά που θα συμβούν. Η μουσική για μένα είναι πολύ ιδιαίτερο όργανο, πολύ χρήσιμο για τη θετική πλευρά της κοινωνίας. Ο ελληνικός λαός πάμπολλες φορές έχει οργανωθεί συνειδησιακά, ταυτίστηκε με τους ποιητές και τους μουσικούς του, βγήκε στον δρόμο κι έκανε αντιστάσεις. Αυτό κάνει και τώρα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Χρειάστηκε όμως, να περάσουν περίπου 40 χρόνια για να δουλέψει μια άλλη παγίδα για να εξαφανίσει ή να μειώσει πολύ αυτή τη λογική, αυτή τη σχέση του πολιτισμού με τον Έλληνα, ώστε να είναι πειθήνιο όργανο. Τώρα λοιπόν, το καταφέρανε. Αλλά ο Έλληνας πρέπει κατ’ εμέ να ξαναβρεί αυτή τη σχέση με τον πολιτισμό του, ώστε να καταφέρει να κάνει πολιτιστική κυρίως, επανάσταση και να μπορέσει να έχει μια πολιτική ισορροπία.

Πόσο αισιόδοξος είστε για το μέλλον;

Δεν είναι θέμα αισιοδοξίας. Δεν έχω χάσει την αισιοδοξία μου. Απλά είμαι σε πιο έντονη διάθεση. Σε ότι αφορά την καθημερινότητα είμαι σε ένταση. Δεν είμαι απαισιόδοξος, γιατί έχω μεγαλώσει από μικρό παιδί μόνος μου κι όλο αυτό το βίωμα της ζωής με κάνει να βρίσκω τρόπους να μπορώ να αντιδρώ. Στην εσωτερική αυτή διαδρομή που με αναστατώνει, έρχεται να μου δώσει πολλές εξηγήσεις η μουσική μου. Και με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που μου έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια τα τραγούδια τους, από τον Μάνο Χατζιδάκι, μέχρι την πιο πρόσφατη συνεργασία μου με τον Γιάννη Σπάθα και ενδιάμεσες βέβαια, συνεργασίες με τον Γιώργο Τρανταλίδη, τον Μαρκόπουλο, τον Θεοδωράκη και πάρα πολλούς νέους συνθέτες.

Έχετε κάποια «άμυνα» απέναντι στο κλίμα που επικρατεί σήμερα;

Δεν θέλω να δώσω την εύκολη απάντηση «ναι, η μουσική μου το κάνει». Είμαι μέσα στην κοινωνία και βλέπω ότι αυτό είναι και ο καλύτερος σύμμαχος. Αν απομονωθώ την πάτησα. Όταν είμαστε μέσα στην καθημερινότητα, μέσα στη ζωή, μέσα στους ανθρώπους, συζητάμε, αποφασίζουμε, κάνουμε αντιδράσεις, βγαίνουμε στον δρόμο, ακόμη και αν χρειαστεί κάνουμε κάποιες τοποθετήσεις ως δημόσια πρόσωπα. Αυτές τις έχω κάνει δημόσια και δεν τις παίρνω πίσω. Θα χρειαστεί να κάνω σίγουρα κι άλλες δηλώσεις κι άλλες προσωπικές πορείες, οι οποίες ελπίζω να έχουν μια συνεισφορά σε όλο αυτό που κάνουμε ως σύστημα.

Τι ευχή θα θέλατε να κάνετε για το μέλλον;

Πάντα όρθιοι!

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

[email protected]