Δισκοκριτική: «Americana» Neil Young

diskokritiki-americana-neil-young

ΔΕΥΤΕΡΑ, 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012

O αγαπημένος Καναδός τραγουδιστής και τραγουδοποιός Neil Young γιόρτασε την συμπλήρωση των 67ων γενεθλίων του με την κυκλοφορία του 34ου στούντιο άλμπουμ του, συνεργαζόμενος ξανά με το συγκρότημα των «Crazy Horse», εννιά χρόνια μετά το επιτυχημένο «Greendale».

Ο αγέρωχος Young συνεχίζει να βαδίζει σε έναν δρόμο που χάραξε στα 60’s, ο οποίος τον μετέτρεψε σε έναν από τους πλέον επιδραστικούς και αγαπημένους καλλιτέχνες της γενιάς του. Το άλμπουμ, με τίτλο «Americana», είναι ένα αφιέρωμα σε ιστορικά τραγούδια της folk μουσικής, στο οποίο η μοναδική ερμηνεία του Καναδού και ο ιδιαίτερος τρόπος παιξίματος με τον οποίο ντύνει τα κομμάτια μάς θυμίζει το ακτιβιστικό πάθος του καλλιτέχνη, που σε συνδυασμό με το ανήσυχο πνεύμα του για το περιβάλλον και τα δικαιώματα των αγροτών, τον οδήγησε και στη διοργάνωση των συναυλιών με την επωνυμία Farm Aid, εδώ και παραπάνω από 25 χρόνια.

Ο Young εξηγεί πως στο καινούργιο του άλμπουμ προσπάθησε να δώσει στα παραδοσιακά αμερικάνικα τραγούδια, όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά – στοιχεία, που μερικοί από τους «συναδέλφους» του άφησαν «εκτός» στις δικές τους εκτελέσεις: «Τα τραγούδια είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο σκοτεινά και με πολιτικό περιεχόμενο. Έτσι, προσπαθήσαμε να τους δώσουμε μια ένταση που ταιριάζει με αυτή που παρουσιάζουν τα πρωτότυπα. Παρόλο που δεν χρησιμοποιήσαμε τις ίδιες μελωδίες ή την ίδια δομή πέρα από αυτή των στίχων, διατηρήσαμε τους ίδιους "κυματισμούς" στα φωνητικά».

Για την καλή δουλειά που έγινε σε ό,τι αφορά την οπτικοποίηση των τραγουδιών με τη δημιουργία βίντεο, ο Young αναφέρει ότι χάρη στους συνεργάτες του ανακάλυψε παλιό «υλικό» με εικόνες από την Αμερική του παρελθόντος, ενώ για το πληροφοριακό υλικό με κείμενα που περιλαμβάνει η έκδοση του νέου άλμπουμ συμπληρώνει: «το να φτιάχνεις ένα άλμπουμ είναι τέχνη και αυτή η τέχνη έχει σήμερα χαθεί. Δεν υποστηρίζεται πια από όσους "εφοδιάζουν" με περιεχόμενο τα άλμπουμ, καθώς αυτοί δίνουν στις μέρες μας μουσική στην πιο ευτελή –από την άποψη της υλικής, τεχνικής υποστήριξης- μορφή της. Αυτό συμβαίνει τώρα με την μουσική ψηφιακής μορφής, σύντομα όμως νομίζω ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν».

Το άλμπουμ ανοίγει με το «Oh Susannah» (τραγούδι του 1848), με τον Young να ευστοχεί επιλέγοντας την εκτέλεση του 1963, των Big Three. Ακολουθεί το «Clementine», ένας θρήνος για το θάνατο από πνιγμό της ωραίας Κλημεντίνης, στο οποίο ο καλλιτέχνης έχει διατηρήσει τον αυθεντικό σκελετό του τραγουδιού προσδίδοντάς του αναζωογονητικές ροκ αποχρώσεις.

Το «Jesus’ Chariot» (She’ll Be Coming Round the Mountain) –που θυμίζει μουσικό θέμα ταινίας γουέστερν- συμπληρώνει τα καλά κομμάτια του δίσκου, η παραγωγή του οποίου ανήκει στον John Hanlon και τον ίδιο τον Young, που αναφέρει σχετικά με τα κομμάτια που τον απαρτίζουν: «Αναπαριστούν μια Αμερική που πλέον δεν υπάρχει. Τα συναισθήματα και τα σενάρια πίσω από τα τραγούδια συνηχούν με όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα και σε 200 χρόνια θα έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο. Οι στίχοι αντανακλούν τα ίδια ενδιαφέροντα και είναι αξιοσημείωτα σημαντικοί σε μια κοινωνία εν μέσω πολιτιστικής και οικονομικής κρίσης, ιδιαίτερα τη χρονιά των εκλογών».

Συνοψίζοντας, ο δίσκος έχει τις καλές του στιγμές χωρίς να περιέχει τίποτα καινούργιο. Για τους θαυμαστές και τους συλλέκτες είναι απαραίτητο κομμάτι για τις δισκοθήκες τους, ενώ για τους αμύητους, που πάντα θα υπάρχουν, είναι μια καλή εισαγωγή στον κόσμο του Neil Young. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι στο «Americana» δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον, που να μην υπήρξε και σε παλιούς δίσκους του Young, ο οποίος συνεργάστηκε με τους «Crazy Horse» σε μια συλλογή κομματιών εκ των οποίων αυτά που ξεχωρίζουν είναι και αυτά που ροκάρουν, ενώ οι στιγμές που δεν καταφέρνουν να συγκινήσουν είναι αυτές που έχουν πάρει κάντρι κατευθύνσεις.

Παρ’ όλα αυτά, για όλους τους οπαδούς του Καναδού ρόκερ αλλά και της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής, το «Americana» είναι ένα μήνυμα ελπίδας ότι μπορεί να ακούσουμε νέα τζαμαρίσματα και διαφορετικές «ηχο-οπτικές» σε κομμάτια όπως το «Fuckin ‘Up» και το «Cortez The Killer». Κι όπως και να ’χει, το δώρο μπορεί να μην είναι έκπληξη, αλλά το περιτύλιγμα είναι άκρως δελεαστικό.

Καλλιτέχνης: Neil Young

Album: «Americana»

Record Label: Reprise Records

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης