Οι Dead Can Dance -των Lisa Gerrard και Brendan Perry- είναι και πάλι μαζί και επανέρχονται ξανά στο προσκήνιο, έπειτα από 16 χρόνια, με νέα δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο «Anastasis».

Το μεγάλο σύγχρονο συγκρότημα που δημιουργήθηκε στη Μελβούρνη της Αυστραλίας το 1981 και έχει επηρεάσει με την μοναδικά επιβλητική και καθηλωτική μουσική του πάρα πολλούς μουσικούς και μπάντες σε όλο τον κόσμο, δίνει τέρμα στο μεγάλο διάστημα της σιωπής του ενώ παράλληλα ξεκινά και μια παγκόσμια περιοδεία.

Το όνομα του συγκροτήματος είναι εμπνευσμένο από το κομμάτι κλασικής μουσικής «Danse macabre» του Camille Saint-Saens και το αντίστοιχο ποίημα του Henri Cazalis (Zig, zig, zig, Death in a cadence) ενώ αποτελεί, επίσης, ένα λογοπαίγνιο με τον όρο decadance (παρακμή).

Μια άλλη εκδοχή της έμπνευσης του ονόματος είναι η αναζωπύρωση της άψυχης ύλης, όπως χαρακτηριστικά εξηγεί ο Brendan Perry: «Το έργο τέχνης στο εξώφυλλο του πρώτου μας δίσκου απεικονίζει μια τελετουργική μάσκα από τη Νέα Γουινέα και είναι μια προσπάθεια οπτικής ερμηνείας της έννοιας του όρου Dead Can Dance. Η μάσκα αυτή που είναι τώρα νεκρή ύλη, ήταν κάποτε αναπόσπαστο μέρος ενός ζωντανού δέντρου. Εντούτοις, μέσω της καλλιτεχνίας του κατασκευαστή της, έχει εμποτιστεί με μια δύναμη ζωής δική της».

Για τον τίτλο «Anastasis», ο Perry -ως εμπνευστής- εξηγεί πως προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και συμβολίζει την αναγέννηση. Σε μία περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται σε δύσκολη θέση, οι Dead Can Dance χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα για να τιτλοφορήσουν την μετά από 16 χρόνια επιστροφή τους, ενώ επίσης χαρίζουν ελληνικές ονομασίες σε τρία από τα κομμάτια του άλμπουμ τους –τα «Anabasis», «Agape» και «Amnesia».

Δεν είναι η πρώτη φορά που η αγαπημένη μπάντα δίνει σε δουλειά της ελληνικό χρώμα, αφού το πέμπτο τους άλμπουμ φέρει τον τίτλο «Aion» (1990) ενώ το ακολούθησε το «Into The Labyrinth» (1993) που είναι εμπνευσμένο από το μύθο του Θησέα και του Μινώταυρου και περιέχει τραγούδια με τίτλους όπως «Ariadne» και «Emmeleia».

Δημιουργία ποιοτικής μουσικής

Από την πρώτη κιόλας ακρόαση, το «Anastasis» μαγεύει και αποδεικνύει ότι η επανασύνδεση των δύο καλλιτεχνών δεν είχε σκοπό μόνο την συγκέντρωση χρημάτων αλλά και την δημιουργία ποιοτικής μουσικής. Οκτώ υπέροχες συνθέσεις αποτελούν το άλμπουμ, που ξεκινά με διακριτικά πνευστά, κιθάρες και τύμπανα στο «Children of the Sun» -το οποίο αναφέρεται στην ανθρώπινη εξέλιξη και την αρχαία μνήμη που εμπεριέχεται στον γενετικό μας κώδικα.

Ένα μουσικό ταξίδι στην Ανατολή μας πάει η Lisa Gerrard μέσω των «Anabasis» και «Agape», ενώ ο Brendan Perry στο «Amnesia» που ακολουθεί αναφέρεται στην κοινωνική αμνησία με στίχους όπως «History is never written by those who've lost. The defeated must bear witness to our collective memory loss». Κιθάρες, τύμπανα και samplers δημιουργούν μοναδική ατμόσφαιρα στα οκτώ λεπτά που διαρκεί το ethnic «Kiko», με την αιθέρια φωνή της Gerrard να λειτουργεί κυριολεκτικά σαν όργανο και να μαγεύει.

Σούφι από το Μαρόκο συναντάμε στο «Opium», το οποίο αποπνέει παρελθοντικούς αγαπημένους ήχους και εικόνες, ενώ τα «Return of the She-King» και «All In Good Time» με ελπιδοφόρους στίχους και ήχους συνθέτουν ένα αριστουργηματικά φωτεινό φινάλε που αναφέρεται στην ανταμοιβή της υπομονής. Συνδυάζοντας μεσανατολικά και βορειοαφρικάνικα κρουστά και φωνητική ύφη, οι Gerrard και Perry συνέθεσαν παρέα ένα καλαίσθητο αμάλγαμα ηχητικών παλμών και πλούσιων αραβικών αρωμάτων, που το μόνο σίγουρο είναι ότι για ακόμα μία φορά θα τραβήξει την προσοχή του κοινού.

Απέχοντας από κάθε μουσική ταξινόμηση

Οι Dead Can Dance έγιναν μία από τις πιο «ασυνήθιστες» μπάντες παγκοσμίως και το θριαμβευτικό τους επίτευγμα ήταν ότι ποτέ δεν εναρμονίστηκαν με κανένα συγκεκριμένο ύφος, απέχοντας από κάθε μουσική ταξινόμηση.

Με την απόκοσμη φωνή της Lisa, τις μελωδικές ατμόσφαιρες του Brendan και το αρμονικό πάντρεμα υπό τη σκέπη της ξεχωριστής μουσικής σχέσης μεταξύ των δύο, ο ήχος τους χρησιμοποίησε εκλεκτικές επιρροές από μεσαιωνικά άσματα, φολκλόρ μπαλάντες, μπαρόκ προσεγγίσεις, κέλτικα αρώματα και την υιοθέτηση «αναδυόμενων» ηλεκτρονικών συνθέσεων και τεχνολογιών.

Το ασυνήθιστο μωσαϊκό μουσικών επιρροών είναι μάλλον ελάχιστα «μη αναμενόμενο», ιδωμένο υπό το πρίσμα της παιδικής ηλικίας της Lisa στη Μελβούρνη, όπου αυτή ανακαλεί ελληνικές, τουρκικές και ιρλανδικές μελωδίες να «τριγυρνούν» στους δρόμους της γειτονιάς της.

Στην χώρα μας έχουν δώσει δύο συναυλίες -στο Παλλάς το 1990 και το 1996 στο Θέατρο Δάσους Θεσσαλονίκης. Όσοι είχαν την τύχη να τους παρακολουθήσουν ζωντανά μιλάνε ακόμα για την μαγική σκηνική παρουσία της Lisa Gerrard, η οποία χάρισε στο κοινό απίστευτες ερμηνείες με ένα πλήθος μουσικών οργάνων να συνοδεύει την αιθέρια φωνή της. Σε λίγες ημέρες θα έχουμε την τύχη να δούμε και πάλι τους Dead Can Dance ζωντανά στη Ελλάδα, αφού θα εμφανιστούν την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Γης, στη Θεσσαλονίκη και την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Λυκαβηττού.

Καλλιτέχνης: Dead Can Dance

Album: «Anastasis»

Record Label: Self Released

Γιώργος Σ. Κουλουβάρης