Ο λωτός γίνεται το …κοινό μυστικό εννέα καλλιτεχνών, οι οποίοι ενώνουν τις δυνάμεις τους και παρουσιάζουν την έκθεση «Λωτοφαγία» από την Τρίτη 4 Δεκεμβρίου στον «χΩρο 18».

Ο Βασίλης Αλεξάνδρου, ο Ηλίας Δόβρης, η Μάριον Ιγγλέση, ο Μιχάλης Μιχαηλίδης, ο Νίκος Σέττας, η Άννα-Μαρία Σμυρνάκη, ο Γιώργος Τσακίρης, ο Βαγγέλης Τσιβάς και η Βούλα Φρασιόλα συμμετέχουν με έργα τους στην ομαδική έκθεση «Λωτοφαγία», η οποία φιλοξενείται από την Τρίτη 4 Δεκέμβρη ως την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου στον εκθεσιακό χώρο… «χΩρος 18».

Συναντήθηκαν σε ένα κτήμα με λωτούς και με αφορμή αυτό το γεγονός, αποφάσισαν να συνυπάρξουν εικαστικά στον «χΩρο 18». Το άνθος του λωτού εξάλλου, θρησκευτικό σύμβολο αγνότητας, χρησιμοποιήθηκε στην αρχιτεκτονική, στη ζωγραφική και στην ποίηση πολλών αρχαίων λαών.

Ο Ομότιμος Καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Εμμανουήλ Μαυρομμάτης, αναφέρει σχετικά, παρουσιάζοντας το εξής δίλημμα «εικονική ζωή της λωτοφαγίας ή αδύνατη μετακίνηση από το εικονικό στο πραγματικό;»

Ο τίτλος αυτού του κειμένου στηρίζεται στο συσχετισμό των ιδεών δύο καλλιτεχνών από τους εννιά της έκθεσης. Στο κείμενό της, η Μάριον Ιγγλέση ισχυρίζεται ότι, η εικονική ζωή που διαδραματίζεται και χτίζεται ανώνυμα, χωρίς πρόσωπο, στην ηλεκτρονική οθόνη του υπολογιστή με συνομιλίες και με δηλώσεις (για παράδειγμα, στο twitter), υποκαθιστά χάρη στην ασφαλή, την χωρίς κίνδυνο συναλλαγή της με την απουσία (με κάποιον που εμπράγματα δεν είναι εκεί -είναι αλλού), τις αμήχανες, αλλά και τις παρούσες, τις ζωντανές, τις απτές πραγματικές σχέσεις. Έτσι, οι πραγματικές σχέσεις αποφεύγονται ή εγκαταλείπονται.

Αντίθετα, η εργασία του Βασίλη Αλεξάνδρου σκέπτεται ένα διάδρομο επάνω στον οποίο δοκιμάζεται η πραγματική διαδοχική εμπειρία του βηματισμού του σώματος κατά τη μετακίνησή του στο συγκεκριμένο μακρόστενο πραγματικό χώρο, σε αντιπαράθεση προς την εικονική, την οπτική μόνο πρόσβαση μιας απρόσιτης ζωγραφικής παράστασης που προσλαμβάνεται να είναι απέναντι σε απόσταση, χωρίς να λειτουργεί σ’ αυτήν η εμπειρία του σώματος: αυτή είναι μια ανεξέλεγκτη, κάθετη πρόσληψη ενός μακρινού αντικειμένου που ισχύει για τον εαυτό του, με τη δική του δικαιοδοσία, με τους νόμους του.

Έργο του Νίκου Σέττα

Ώστε αλλού το απομακρυσμένο φαίνεται ότι είναι και το πιο ελεγχόμενο (twitter, Ιγγλέση) και αλλού ότι είναι η πηγή της ανασφάλειας σε σχέση προς την αμεσότητα, την προσγείωση του εδάφους (ο οριζόντιος διάδρομος, Αλεξάνδρου). Παραλλαγή της τελευταίας εκδοχής είναι εκείνη της ασφάλειας, που παρέχει η συνήθεια και η εγκατάσταση πάντοτε οικείων συνθηκών στον εκάστοτε προσωπικό χώρο.

Οι επιλεγμένες αυτές συνθήκες, αμετάτρεπτες σε οποιαδήποτε διαφορετική τους διάταξη ή μετακίνηση, εξασφαλίζουν την προστασία και την εικονική απομόνωση, τον αποκλεισμό, από την παρεμβολή μιας εξωτερικής απόφασης που θα προκαλούσε τον φόβο της αλλαγής (Ηλίας Δόβρης).

Πληροφορίες: «χΩρος» 18, Χρυσοστ. Σμύρνης 18, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 261 077, 6972 855639, [email protected] , www.choros18.com , εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012, στις 20:30, διάρκεια έκθεσης: 4 Δεκεμβρίου 2012 - 11 Ιανουαρίου 2013, ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 18.00 – 21.00, Τετάρτη, Σάββατο 12.00 – 15.00.