Βιβλία που μυρίζουν καλοκαίρι

biblia-iouniou
ΤΡΙΤΗ, 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2018

Έλληνες και ξένοι συγγραφείς με βιβλία που θα μας κρατήσουν παρέα (και) στην παραλία.

Ροζ στόρι
Μυθιστόρημα
Γεωργία Δεμίρη
Ψυχογιός

Σπυριδούλα Συγγρού: νέα, όμορφη, ορφανή στους πέντε δρόμους, φοιτήτρια της Νομικής, πρώην βουλιμική, αγωνίστρια, παλεύει με νύχια και με δόντια, για να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες της ζωής. Παράλληλα ψάχνει να βρει έναν δυνατό έρωτα. "Πόσο κλισέ!" όπως θα έλεγε και η ίδια. 

Βλαδίμηρος Ζαχάροφ-Ευγενικός: νέος, κούκλος, πλούσιος, καλομαθημένος, κοσμικός, υπερόπτης, γυναικάς, αρραβωνιασμένος με την τέλεια γυναίκα, δεν ψάχνει να βρει τίποτα, γιατί τα έχει χορτάσει όλα και πλήττει με τα πάντα. Το μόνο που τον απασχολεί είναι τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει στην εταιρεία του, τα οποία πιστεύει πως με τον επικείμενο γάμο του θα τακτοποιηθούν. 

Ο Βλαδίμηρος και η Σπυριδούλα, δυο άνθρωποι από διαφορετικούς κόσμους, γνωρίζονται ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ και μαγνητίζονται ο ένας απ’ τον άλλο. Η σπίθα της έλξης που ανάβει ανάμεσά τους είναι ακαταμάχητη, όμως η πρώτη τους γνωριμία ολοκληρώνεται επεισοδιακά κι εκείνη εξαφανίζεται. Ο Βλαδίμηρος την ψάχνει, η Σπυριδούλα τον σκέφτεται, αλλά η ιστορία τους δείχνει να έχει τελειώσει πριν καν ξεκινήσει. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για αυτούς...

Μια τρυφερή ιστορία αγάπης για έναν σύγχρονο πρίγκιπα του παραμυθιού, που ερωτεύεται μια φτωχή "Σταχτοπούτα". Ένα ροζ στόρι διανθισμένο με χιούμορ και πινελιές αισιοδοξίας.

Τα ουγγρικά ψάρια
Γιάννης Πλιώτας
Διόπτρα

Μια μυστηριώδης υπόθεση απαγωγής στη μέση του καλοκαιριού. Ένας παραγνωρισμένος ποιητής που οδηγεί Lada. Ένας ανένταχτος μπάρμαν που οργανώνει επαναστάσεις. Ένας πρώην παλαιστής κατς που δακρύζει όταν χρειάζεται. Μια μικρή τραγουδίστρια που τραγουδάει σε πανηγύρια. Ένας τίμιος ρέφερι που έχει αποδράσει απ’ το Αλκαζάρ.
Όλοι ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι σε έναν σκοτεινό, αόρατο εχθρό που απειλεί την ηρεμία της μικρής μας πόλης. Σφηνάκια, ροκ, πιστολιές, ματ, χρεοκοπίες, μεθυσμένοι χειρουργοί, γιορτές πατάτας, οφσάιντ, πίτες με γύρο, μυστικοί πράκτορες, πιράνχας, αναρχικοί, ο Ρήγας Φεραίος, τα ΠΑΣ Γιάννινα, η αγάπη, ο θάνατος.
Γιατί, όπως είχε πει και ένας σπουδαίος Ρώσος φιλόσοφος, "Μερικές φορές δεν έχει σημασία πόσο δυνατά μπορείς να χτυπήσεις, αλλά πόσο δυνατά μπορεί να σε χτυπήσουν και να συνεχίσεις να προχωράς".

Σκυλιά που κοιμούνται
Juan Madrid
μετάφραση: Αλέξανδρος Ηλιόπουλος
Ελληνικά Γράμματα

Μαδρίτη, 2011. Ο Χουάν Ντελφόρο, δημοσιογράφος και συγγραφέας, από γονείς με έντονο αντιφασιστικό παρελθόν, ειδοποιείται να παραλάβει την κληρονομιά ενός άντρα τον οποίο δεν έχει γνωρίσει ποτέ. Πρόκειται για τον Ντίμας Πράδο, πρώην επιθεωρητή της αστυνομίας και παλαιό φαλαγγίτη, ο οποίος στο παρελθόν είχε σχέσεις με τους γονείς του Ντελφόρο και προστάτευε κρυφά τον νεαρό αγωνιστή.

Μπούργος, 1938. Ο Ντίμας Πράδο αναλαμβάνει την εξιχνίαση του αποτρόπαιου φόνου μιας νεαρής ιερόδουλης, η οποία πέφτει νεκρή από τα χέρια ενός υψηλά ιστάμενου στελέχους του εθνικιστικού στρατοπέδου. Η επιτυχία του Πράδο να εξαφανίσει κάθε ίχνος του εγκλήματος δίνει ώθηση στην επαγγελματική του σταδιοδρομία και του επιτρέπει να προαχθεί σε επιθεωρητή της αστυνομίας.

Μάλαγα, 1945. Ο πατέρας του πρωταγωνιστή, Χουάν Ντελφόρο Φαρέλ, στρατιωτικός της δημοκρατικής πλευράς και από τους υπερασπιστές της πόλης της Μαδρίτης, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Ο Ντίμας Πράδο μεσολαβεί υπέρ του και τον βοηθά να συναντηθεί με τη γυναίκα του, Κάρμεν Μουνιόθ, με την οποία ο ίδιος συνδέεται με άγνωστο τρόπο.

Γιατί η τελευταία επιθυμία του Ντίμας Πράδο ήταν να κληρονομήσει ο Χουάν Ντελφόρο τη δική του ιστορία; Τι κρύβεται πίσω από τα πραγματικά κίνητρα των χαρακτήρων μας;

Ο Χουάν Μαδρίδ, στο πιο φιλόδοξο μέχρι στιγμής βιβλίο του, μας ταξιδεύει στη σκοτεινή εποχή του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, αλλά και στα χρόνια που τον ακολούθησαν, τότε που δομήθηκε η σύγχρονη ισπανική πραγματικότητα. Ένα μυθιστόρημα με ίντριγκες και πολύπλοκες, πληθωρικές και αντιφατικές προσωπικότητες, που προβληματίζει έντονα ως προς την ανθρώπινη φύση και την αέναη ανάγκη της να αφηγείται ιστορίες.

Το Παρίσι είναι πάντα μια καλή ιδέα
Νικολά Μπαρρό
μετάφραση: Ειρήνη Αποστολάκη
Εκδόσεις Πατάκη

Η Ροζαλί Λoράν είναι η ονειροπόλα ιδιοκτήτρια ενός µικρού χαρτοπωλείου στο Σαιν Ζερµαίν, την καρδιά του Παρισιού. Αν ήταν στο χέρι της, όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω της θα έστελναν κάρτες. Παρόλο που οι κάρτες µε τις ωραιότερες ευχές είναι η ειδικότητα και η επιτυχία της, τα πράγµατα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά όσον αφορά την εκπλήρωση των δικών της ευχών. Κάποια µέρα, ένας ηλικιωµένος κύριος, σκοντάφτοντας µέσα στο µαγαζί της, αναποδογυρίζει το σταντ µε τις κάρτες. Η Ροζαλί ανακαλύπτει ότι ο άνδρας που προσγειώθηκε ανώµαλα στη ζωή της δεν είναι άλλος από τον αγαπηµένο -και διάσηµο- συγγραφέα των παιδικών της χρόνων, Μαξ Μαρσαί. Όταν εκείνος της προτείνει να εικονογραφήσει το καινούριο του (και µάλλον τελευταίο) βιβλίο, η Ροζαλί δέχεται και µια µοναδική φιλία γεννιέται ανάµεσα στους δύο ιδιόρρυθµους καλλιτέχνες. Οι ευχές τόσων ετών αρχίζουν επιτέλους να γίνονται πραγµατικότητα, µέχρι που ένας αδέξιος Αµερικανός καθηγητής εισβάλλει στο µαγαζί της, κατηγορώντας την ίδια και τον Μαρσαί για λογοκλοπή. Η Ροζαλί αδυνατεί να καταλάβει αν της χτυπάει την πόρτα ο έρωτας ή κάποιος µεγάλος µπελάς.

Μη μου πεις ότι φοβάσαι
Giuseppe Catozzella
μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Κριτική

Η Σάμια μεγαλώνει στο Μογκαντίσου, την πρωτεύουσα της Σομαλίας. Είναι παθιασμένη με το τρέξιμο και κάθε μέρα μοιράζεται τα όνειρά της με τον Αλί, τον έμπιστο φίλο που γίνεται προπονητής της, παρότι τις οικογένειές τους χωρίζουν οι θρησκευτικές διαμάχες. Ο πόλεμος στη Σομαλία, η φτώχεια και ο ισλαμικός εξτρεμισμός δεν πτοούν τη Σάμια που κοιτάζει μακριά και θέλει να κάνει τη διαφορά για τη χώρα της και για τη ζωή των γυναικών εκεί. Η Σάμια δεν φοβάται να κυνηγήσει το μεγάλο της όνειρο να διακριθεί στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012. Μια νύχτα φεύγει με τα πόδια, ξεκινώντας το δικό της Ταξίδι προς τη Δύση και την ελευθερία.

Το βιβλίο έλαβε τις διακρίσεις: Premio Carlo Levi (2015), Premio Strega Giovani, Premio Albatros, Premio Anima per il Sociale, Super Premio Fenice Europa, Premio della Resistenza Citta di Omegna (2014) και ήταν υποψήφιο για το Premio Strega (2014).

Η λευκή Καραϊβική
Maurice Attia, Χαρά Σκιαδέλλη
Πόλις

Ο Πάκο, ο αστυνόμος που γνωρίσαμε στο Μαύρο Αλγέρι, την "Κόκκινη Μασσαλία" και το "Παρίσι Μπλουζ", έχει πια εγκαταλείψει την αστυνομία και εργάζεται ως δικαστικός συντάκτης και κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα 'Le Provencal'. Η γυναίκα του η Ιρέν, από την πλευρά της, συνεχίζει με επιτυχία τις δραστηριότητές της στο κατάστημα με καπέλα που διατηρεί. Τη γαλήνια ζωή τους θα ταράξει ένα πανικόβλητο τηλεφώνημα από τον παλιό συνεργάτη του, τον Κουπί. Μια έκκληση για βοήθεια, την οποία ο Πάκο δεν μπορεί να αγνοήσει. Παίρνει αμέσως το αεροπλάνο για τη Γουαδελούπη. Στον Κουπί, εκείνος και η Ιρέν, χρωστούν τη ζωή τους.

Ο Κουπί έχει καταφύγει στην Καραϊβική, στις Γαλλικές Αντίλλες, με τη σύντροφό του την Εύα. Βυθισμένος στο αλκοόλ, εργάζεται ως νυχτοφύλακας και γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας, στην οποία κινδυνεύει να εμπλακεί και ο ίδιος. Εδώ, η Γουαδελούπη δεν έχει τίποτα το εξωτικό. Βρισκόμαστε μακριά από τις παραδεισένιες ακτές, μπλεγμένοι σε ένα σκοτεινό σύμπαν που περιλαμβάνει φόνους διακεκριμένων προσωπικοτήτων, πολιτικο-οικονομική διαπλοκή, φιλόδοξες γυναίκες, λαθρεμπόριο κάθε είδους, και μαύρη μαγεία, σε μια περιοχή όπου η αποικιοκρατία δίνει τη θέση της σε νεοαποικιακές πρακτικές.

Ο Αττιά, για μία ακόμα φορά, συνδέει αριστοτεχνικά την αστυνομική πλοκή με την ιστορία και το πολιτικο-κοινωνικό περιβάλλον. Περιγράφει με ζοφερά χρώματα την αποικιοκρατία και προσθέτει άλλη μία σκοτεινή νότα: την απειλή μιας επικείμενης ηφαιστειακής έκρηξης, που δίνει τον τόνο στην όλη αφήγηση. Η "Λευκή Καραϊβική" είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας νέας τριλογίας, που αρχίζει το 1976 και τελειώνει το 1981.

Η Μπριτ-Μάρι ήταν εδώ
Μπάκμαν, Φρέντρικ
Μετάφραση: Μαθόπουλος, Γιώργος
Κέδρος

Η Μπριτ-Μαρί δεν αντέχει την ακαταστασία – ακόμη και ένα συρτάρι με ανακατεμένα μαχαιροπίρουνα μπορεί να την αποσυντονίσει εντελώς. Επίσης ξυπνάει κάθε μέρα την ίδια ώρα και τρώει το φαγητό της ακριβώς όταν πρέπει, γιατί έτσι κάνουν όλοι οι πολιτισμένοι άνθρωποι.