Πώς εκφράζεται η σιωπή;

pos-ekfrazetai-i-siopi-siopi

Χωρίς Τίτλο (Μυρτώ Ξανθοπούλου)

ΔΕΥΤΕΡΑ, 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

«...» ονομάζεται η έκθεση των Daniel Gustav Cramer, Μαρίας Καραντζή, Μυρτούς Ξανθοπούλου, Κώστα Ρουσσάκη και Μαρίας Τζανάκου, οι οποίοι συνεργάζονται υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Γαλήνης Νόττι, επιχειρώντας να εκφράσουν τη δική τους σιωπή, μέσα από τα έργα τους, που παρουσιάζονται στο 3 137, μέχρι την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου.

Η έκθεση «...» αντιμετωπίζει το πως απευθυνόμαστε και τι απευθύνουμε στον άλλον. Πραγματεύεται την ανταπόκριση σε μια εσωτερική ή εξωτερική συνθήκη, τη διαπραγμάτευση μιας κατάστασης, την εξωτερίκευση ως αντίδραση. Έχει να κάνει με τη δυνατότητα επικοινωνίας, έκφρασης ή σιωπής, με τη δυνατότητα συνάντησης με τον άλλον και τη δημιουργία νοήματος.

Τα αποσιωπητικά δηλώνουν ελλειπτικότητα, αυτό που δε λέγεται ως προέκταση αυτού που λέγεται, κάτι που αφήνεται να εννοηθεί, να συμπληρωθεί ή να χαθεί. Αν και γενικά τα αποσιωπητικά δηλώνουν επίσης παράληψη, στη συγκεκριμένη έκθεση λειτουργούν ως μεταφορά για το κομμάτι, που αφήνεται ανοιχτό στον αποδέκτη.

Ο τρόπος, που απευθυνόμαστε και το τι απευθύνουμε εξερευνάται εδώ, κυρίως μέσα από το γραπτό και τον οπτικό λόγο. Κάποια έργα αποτελούνται μόνο από κείμενο, ενώ σε άλλα το κείμενο και η εικόνα συνυπάρχουν.

Ακόμα και οι λέξεις οπτικοποιούνται, συνιστούν και περικλείουν εικόνες και σκέψεις, προκαλούν άλλες λέξεις και άλλες εικόνες. Τόσο το κείμενο όσο και η εικόνα αποτελούν στην έκθεση μια μορφή καταγραφής. Ο λόγος των έργων είναι άλλοτε κυριολεκτικός, μεταφορικός, πολιτικός, προσωπικός.

Ο τόνος τους είναι από αφοριστικός μέχρι ερωτηματικός. Διατυπώνοντας μία θέση ή μία ερώτηση, μία βεβαιότητα ή μία αμφιβολία, εκφράζουν ένα αίτημα και ταυτόχρονα αναζητούν έναν αποδέκτη μία απόκριση, μία αντίδραση.

Όχι, (Κώστας Ρουσσάκης)

Η ελλειπτικότητά τους είναι μία εκκρεμότητα για κάτι που μένει να συμπληρωθεί, για κάτι που μένει να γίνει. Είναι μονόλογοι που επιδιώκουν τη συνομιλία, την ενεργοποίηση ενός χώρου τόσο εξωτερικού, δημόσιου, φυσικού όσο και εσωτερικού, ιδιωτικού, φαντασιακού.

Η συνύπαρξη των έργων δε συγκροτεί μια αφήγηση. Η έκθεση είναι περισσότερο μια συλλογή από αποσπάσματα, ποιήματα, συνθήματα, δηλώσεις, επιστολές και εικόνες, που παίρνουν διαφορετικές μορφές και έχουν διαφορετικές καταβολές.

Όπως τα αποσιωπητικά δηλώνουν τον κενό χώρο που αφήνεται για να καταληφθεί, έτσι και τα έργα δημιουργούν ένα χώρο, που περικλείει τόσο τα ίδια όσο και τον άλλον.

Πληροφορίες: 3 137, Μαυρομιχάλη 137, Αθήνα, www.3137.gr , διάρκεια έκθεσης: μέχρι 3 Φεβρουαρίου, ώρες λειτουργίας: Πέμπτη με Κυριακή 14.00 – 20.00.