Στη μυθολογία του Κώστα Ταχτσή προστίθεται και η μαρτυρία του Γιώργου Πολυχρονίδη «Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής» (εκδ. Οδυσσέας).

Περίληψη του βιβλίου: «Είκοσι πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Ταχτσή ο συγγραφέας καταθέτει σαν στεφάνι ευγνωμοσύνης πώς βίωσε αυτός τον άνθρωπο αλλά και το συγγραφέα Κώστα Ταχτσή. Μέσα από την αφήγησή του αποκαλύπτεται ένα πρόσωπο πέρα από αυτό που οι περισσότεροι νομίζουν πως γνωρίζουν μέσα από τους σκανδαλοθηρικούς τίτλους των εφημερίδων της εποχής.

Γιατί ο Ταχτσής μπορεί να υπήρξε μια ακραία προσωπικότητα, αλλά ήταν κατά έναν οξύμωρο τρόπο βαθιά ηθικός. Έτσι βοήθησε χωρίς ανταλλάγματα ένα παιδί από την επαρχία που κινδύνευε να καταποντιστεί στον κόσμο της νύχτας.

Ο συγγραφέας σταχυολογεί και παρουσιάζει αποσπάσματα από γραπτά και συνεντεύξεις του Ταχτσή αλλά και αδημοσίευτες σημειώσεις, επιστολές και απομαγνητοφωνήσεις. Στις σελίδες του βιβλίου του παρελαύνουν σύγχρονα γνωστά ονόματα της χώρας και ο αναγνώστης ξαναζεί μια εποχή άγριας αθωότητας στο δρόμο για τη χειραφέτηση της σεξουαλικότητας.

Η πολυσχιδής προσωπικότητα του Ταχτσή παρουσιάζεται στον αναγνώστη μέσα από τις σημειώσεις του και ανακαλύπτουμε έναν υπέροχα σύγχρονο παρατηρητή της νυχτερινής (και όχι μόνο) Αθήνας των περασμένων δεκαετιών».

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου

«Ο καλύτερος τρόπος, βέβαια, να μην έχει κανείς ενοχές είναι να μην κάνει «αμαρτίες», κι ο μόνος τρόπος να μην κάνει αμαρτίες είναι να είναι νεκρός. Ζήτω οι «αμαρτίες»!

«...άλλο να μασκαρεύεσαι Ναπολέων ή ό,τι άλλο αποβραδίς για να διασκεδάσεις, κι άλλο να κυκλοφορείς και την άλλη μέρα στους δρόμους ντυμένος Ναπoλέων ...»

«… ο Κακογιάννης ήθελε την εύθραυστη Λαμπέτη "θηριοδαμάστρια" κι επέμενε να παρεμβάλει ένα δικό του κείμενο που ερχόταν σε κραυγαλέα αντίθεση με το ύφος καί του πρωτότυπου και της μετάφρασης. Η Έλλη πάλι "ντρεπόταν" να πει μερικές πολύ οικείες λέξεις σχετικές με την ανθρώπινη ανατομία. Εκνευρισμοί, αλληλοκατηγόριες, υστερίες- τι σκληρός αγώνας με την πραγματικότητα για να δημιουργηθεί η μαγεία που ασκεί πάνω στο θεατή το είδωλό της!»

Πληροφορίες: «Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής» του Γιώργου Πολυχρονίδη, εκδ. Οδυσσέας.